Κατευθύνσεις προς τον πρωθυπουργό για τις πολιτικές κινήσεις που πρέπει να ακολουθήσει, έστω και την «ύστατη ώρα» για το καλό της χώρας, δίνει μέσω του προσωπικού του ιστολογίου, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μίμης Ανδρουλάκης. Με τίτλο «Και μετά κύριε Πρόεδρε, τι;» ο κ. Ανδρουλάκης δίνει σαφείς οδηγίες στον Γιώργο Παπανδρέου, για τις κατεπείγουσες κινήσεις που πρέπει να κάνει, ενώ εξαπολύειι «καρφιά» για τους τυχοδιώκτες της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης που έχουν ήδη «επενδύσει» στην μετά την χρεοκοπία Ελλάδα.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, ο κ. Ανδρουλάκης, «εκατοντάδες πολίτες με ρωτούν τι μπορεί να γίνει πολιτικά τώρα, έστω και την ύστατη ώρα. Η κουφαμάρα των κορυφών του πολιτικού συστήματος συνεχίζεται. Ακόμα και τώρα επιμένουν στο business as usual, στην άτυπη συμπαιγνία “των αντιπάλων - συμπαικτών” μεγάλων και μικρών, στους καθιερωμένους ρόλους ενός πολιτικού σκηνικού που οδήγησε στη χρεωκοπία. Και κάτι χειρότερο.
Ενισχύονται κάθε είδους τυχοδιωκτικές συμπεριφορές και προσωπικές ατζέντες που “επενδύουν” στο “μετά” τη χρεωκοπία της Ελλάδας. Ένα πολύ γνώριμο σκηνικό από τις προηγούμενες πτωχεύσεις που κατέληξαν και σε εθνικές τραγωδίες. Οι νέοι Δηλιγιάννηδες, οι πρωθυπουργοί ενός μαύρου ‘97 και μιας νέας “Μελούντας” σιδερώνουν τα κοστούμια τους.
Τι πρέπει να κάνει η κυβερνητική πλειοψηφία, είναι βέβαια το κρίσιμο ερώτημα.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω απ’ ό,τι στο προεκλογικό “Ε, Πρόεδρε!”. Μόνο που τώρα χάθηκαν ο χρόνος, η πρωτοβουλία των κινήσεων, πολύτιμο πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο ενώ η χώρα βιώνει μια γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης και νομιμοποίησης και οι αρνητικές προσδοκίες τείνουν να γίνουν κυρίαρχες.
Οι Παπανδρέου - Βενιζέλος, που σηκώνουν το σταυρό του μαρτυρίου σε μια δραματική στιγμή, έχουν την πλήρη υποστήριξή μας αλλά δεν είναι λόγος αυτός να μένει ο πολιτικός τους χώρος σε απόλυτη πολιτική αφασία και να περιχαρακώνονται στο “όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει” ή να δηλώνουν άμεσα ή έμμεσα αν δεν σας αρέσει “ρίξτε μας”.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα παραπάνω απ’ ό,τι στο προεκλογικό “Ε, Πρόεδρε!”. Μόνο που τώρα χάθηκαν ο χρόνος, η πρωτοβουλία των κινήσεων, πολύτιμο πολιτικό και κοινωνικό κεφάλαιο ενώ η χώρα βιώνει μια γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης και νομιμοποίησης και οι αρνητικές προσδοκίες τείνουν να γίνουν κυρίαρχες.
Οι Παπανδρέου - Βενιζέλος, που σηκώνουν το σταυρό του μαρτυρίου σε μια δραματική στιγμή, έχουν την πλήρη υποστήριξή μας αλλά δεν είναι λόγος αυτός να μένει ο πολιτικός τους χώρος σε απόλυτη πολιτική αφασία και να περιχαρακώνονται στο “όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρει” ή να δηλώνουν άμεσα ή έμμεσα αν δεν σας αρέσει “ρίξτε μας”.
Σημαντικοί κρίκοι για να στηριχτούν νέες εθνικές πολιτικές πρωτοβουλίες είναι το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η κοινή γνώμη εξακολουθεί σε συντριπτικά ποσοστά να επιθυμεί τη διάσωση εντός του ευρώ με τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης έκτακτης εθνικής ανάγκης.
Είναι τόσο το μέγεθος της απειλής που αντιμετωπίζει η χώρα που όλα τα κόμματα, όλες οι ηγεσίες, όλοι τους ανεξαιρέτως πρέπει να αρχίζουν να σκέφτονται τη διάσωση της Ελλάδας δίχως αυτούς υποχρεωτικά σε πρώτο ρόλο στο τιμόνι της χώρας. Η πατρίδα δεν ταυτίζεται με κανένα κόμμα η πολύ περισσότερο με καμιά μεμονωμένη και εφήμερη ηγεσία είτε Παπανδρέου λέγεται, είτε Σαμαράς, είτε... Είναι αυτονόητο ότι σήμερα δεν έχουν θέση τα “εγώ πάση θυσία έστω και μέσα από το χάος” ούτε τα “εγώ ή το χάος”.
new post
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου