Άλλωστε τόσο η τρόικα όσο και η ηγεσία της ευρωζώνης έχουν σαφέστατη εικόνα εδώ και καιρό για την κατάσταση του ελληνικού χρέους και η διαπραγμάτευση μεταξύ Γερμανίας και Γαλλίας δεν αφορά πλέον τρόπους «βοήθειας» προς την Ελλάδα, αλλά τρόπο να μειωθούν οι απώλειες στο τραπεζικό ευρωσύστημα από το ελληνικό «κούρεμα».
Καθώς το 21% του «κουρέματος» που συμφωνήθηκε την 21η Ιουλίου θεωρείται ήδη κατά πολύ ξεπερασμένο, κατά την ομολογία ακόμη και του Σόιμπλε, ήδη η συζήτηση αφορά μια πολύ μεγαλύτερη περικοπή (με τις εκτιμήσεις και τις φήμες που κυκλοφορούν να κυμαίνονται γύρω στο 50% έως 60%), το οποίο φυσικά δεν θα θεωρηθεί «επιλεκτική χρεοκοπία», αλλά καραμπινάτη πτώχευση. Πλην... ελεγχόμενη – στο πλαίσιο πάντα του εφικτού, όπως έχουμε ξαναπεί.
Γι’ αυτό άλλωστε εκτιμάται ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους ίσως γίνει σε δύο φάσεις. Όχι μόνο για να απορροφηθεί σταδιακά το κόστος, αλλά και για να δοθεί χρόνος ώστε να τακτοποιηθούν οι δύο βασικές προ-πτωχευτικές εκκρεμότητες:
● Πρώτον, η ολοκλήρωση των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων» της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή η κατάργηση του κράτους και η ισοπέδωση μισθών και δικαιωμάτων μαζί με την πλήρη απελευθέρωση επαγγελμάτων και υπηρεσιών.
● Δεύτερον, η μεταβίβαση της κατοχής, διαχείρισης και εκμετάλλευσης της ελληνικής περιουσίας.
Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι οι σχεδιασμοί θα εφαρμοστούν ικανοποιητικά για τα αφεντικά του ευρώ.
Γερμανογαλλικό «διευθυντήριο» χωρίς διαπραγμάτευση
Το ελληνικό «πρόβλημα», όπως προειδοποιούμε από καιρό και όπως ευθέως πια ομολογείται, δεν είναι στο επίκεντρο του ευρωπαϊκού προβληματισμού. Η Ελλάδα θεωρείται απλώς μια παράμετρος της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, η οποία έχει πάλι εξελιχθεί σε τραπεζική κρίση.
Στο πλαίσιο αυτό η ηγεσία της ευρωζώνης δεν κρύβει ότι αναζητεί τρόπο σωτηρίας του ευρώ, με τη «σωτηρία» της Ελλάδας, όπως έχουμε ξαναπεί, να μην αποτελεί μέρος της λύσης. Η χώρα μας είναι ο μολυσματικός παράγοντας, ο οποίος είτε θα απομονωθεί είτε θα αποκοπεί ώστε να «σωθεί» το κοινό νόμισμα.
Αυτό λοιπόν που αναζητείται είναι ένα σχέδιο διαχείρισης της κρίσης, το οποίο θα τείνει προς ένα γερμανογαλλικό «διευθυντήριο» στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Όπως μάλιστα άφησαν με σαφήνεια να εννοηθεί οι Μέρκελ και Σαρκοζί, το μοντέλο που θα εμφανιστεί θα είναι μια «γερμανογαλλική πρωτοβουλία», η οποία δεν θα αναπτυχθεί κατόπιν διαπραγμάτευσης με τους εταίρους τους, αλλά θα ζητήσει εκ των υστέρων τη συναίνεσή τους.
Αποκαλυπτική ήταν η χθεσινή παρέμβαση - διευκρίνιση εκ μέρους του Στέφεν Ζάιμπερτ, εκπροσώπου της Μέρκελ, ο οποίος ξεκαθάρισε ότι το «σχέδιο διάσωσης του ευρώ» θα αποφασιστεί απλώς «σε συμφωνία» με τους εταίρους, αλλά όχι ύστερα από διαπραγμάτευση μαζί τους.
Μάλιστα, σε ερώτηση για το αν θα υπάρξει ενημέρωση προς την Ελλάδα και τις άλλες χώρες για τη γερμανογαλλική «πρωτοβουλία», όπως κατέγραψε χθες Το Βήμα, ο Ζάιμπερτ είπε δύο βασικά πράγματα:
● Ότι το σχέδιο «θα αφορά το ενιαίο νόμισμα και το σύνολο των κρατών μελών της ευρωζώνης και όχι μια συγκεκριμένη χώρα».
● Ότι το σχέδιο, κατά συνέπεια, δεν θα αντιμετωπίζει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν της ευρωζώνης: «Οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Γαλλίας είναι πεπεισμένες ότι το σχέδιο θα συμβάλει ώστε να ανακτήσει η ευρωζώνη την εμπιστοσύνη των αγορών, αλλά δεν θα αποτελέσει μαγική συνταγή που θα θεραπεύει ό,τι ζητεί κανείς απ' αυτό».
Όσο για την Ελλάδα; Ένας άλλος Γερμανός, ο γενικός γραμματέας των Χριστιανοδημοκρατών Πέτερ Αλτμάιερ, μετά τη συνάντηση Μέρκελ και Σαρκοζί, ήταν εξ ίσου σαφής: «Η Ελλάδα πρέπει να μείνει στην ευρωζώνη, αυτό όμως εξαρτάται από την ίδια. (…) Η απαρέγκλιτη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι η τήρηση των δεσμεύσεών της». Με άλλα λόγια, στη δεύτερη φάση κανείς δεν εγγυάται τίποτε.
Και το τελειωτικό χτύπημα για τους «αιθεροβάμονες» που θεωρούν (ή απλώς ισχυρίζονται) ακόμη ότι οι ΗΠΑ... παρεμβαίνουν για χάρη της Ελλάδας:
Χθες, σε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ομπάμα, ο Σαρκοζί «παρουσίασε τα αποτελέσματα της συνάντησής του στο Βερολίνο στις 9 Οκτωβρίου με την καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ» και «υπογράμμισε ότι η Γαλλία και η Γερμανία έχουν συμφωνήσει να προσφέρουν μια συνολική και διαρκή λύση στις δυσκολίες της ζώνης του ευρώ πριν από τη σύνοδο κορυφής του G20 στις Κάννες (νοτιοανατολική Γαλλία) στις 3 και 4 Νοεμβρίου», σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, προφανώς ικανοποιημένος, «εξέφρασε την πλήρη υποστήριξή του για τη στρατηγική που χάραξαν η Γαλλία και η Γερμανία για την επίτευξη συνολικής λύσης για την αποκατάσταση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας στη ζώνη του ευρώ».
Το «φινάλε της τραγωδίας»
Εν τω μεταξύ ενδεικτική είναι η αντιμετώπιση των ΜΜΕ των δύο χωρών την επομένη της συνάντησης (όπως την κατέγραψαν ο Σκάι και η Καθημερινή):
● Γερμανικοί Financial Times: «Η Μέρκελ πιέζει για ελληνική χρεοκοπία». «Δραστηριοποιούμαστε προς αυτή την κατεύθυνση» υποστηρίζουν κύκλοι της γερμανικής κυβέρνησης στην εφημερίδα, η οποία δημοσιεύει και σχόλιο με τον τίτλο «Αυλαία για το φινάλε της ελληνικής τραγωδίας» στην ιστοσελίδα της.
● Sueddeutsche Zeitung: «Η Αθήνα απειλείται με στάση πληρωμών. Έκτακτη συνάντηση για τη διάσωση των τραπεζών. Μέρκελ και Σαρκοζί προσπαθούν να προστατεύσουν τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα από τις συνέπειες μιας ελληνικής χρεοκοπίας».
● Για την πάγια γερμανική επιδίωξη να αλλάξουν οι ευρωπαϊκές συνθήκες, ώστε να μπορεί να αποβληθεί μια χώρα από το ευρώ, η γαλλική εφημερίδα Les Echos σημειώνει: «Είναι διατεθειμένοι (σ.σ.: Μέρκελ και Σαρκοζί) να αναθεωρήσουν τις ευρωπαϊκές συνθήκες για να βελτιώσουν τη δημοσιονομική πειθαρχία στην νομισματική ένωση. Μετά από 18 μήνες ψηλάφησης φαίνεται πως ήρθε το τέλος των ημιμέτρων».
«Κούρεμα» δίχως όφελος
Την ίδια ώρα ο Βενιζέλος στην Αθήνα προσπαθούσε να πείσει ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται, συναποφασίζει και άλλα τέτοια φαιδρά, τα οποία δεν τολμούν πια να ισχυριστούν ούτε καν τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Στην πραγματικότητα το σχήμα έχει ήδη διαμορφωθεί:
1. Η ευρωζώνη αναλαμβάνει τη διαχείριση του χρέους της Ελλάδας παίρνοντας για ενέχυρο, με στόχο την αποκλειστική εκμετάλλευση, την ελληνική περιουσία έναντι «κουρέματος» γύρω στο 50%. Για το τι σημαίνει αυτό, αξίζει να δούμε με πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση που δημοσίευσε το Euro2day, την οποία προτείνουμε να διαβάσετε ολόκληρη, για να καταλάβετε ότι, παρά την πτώχευση μέσω «κουρέματος», πάμε πάλι ολοταχώς σε αδιέξοδο. Συνοπτικά, παραθέτουμε ένα - δυο σημεία:
● «Κούρεμα της τάξεως του 50% θα μείωνε κατ' αρχάς το ελληνικό χρέος κατά 102,5 δισ. ευρώ», δεδομένου ότι, πλην τρόικας, στα χέρια ιδιωτών βρίσκονται κάπου 205 δισ. ευρώ.
● «Η πραγματική εξοικονόμηση θα ήταν, όμως, μικρότερη γιατί η Ελλάδα θα χρειαζόταν 25 - 30 δισ. ευρώ για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, περίπου 14 δισ. ευρώ για τα ταμεία και άλλα 2 δισ. για τις ασφαλιστικές. Σύνολο 46 δισ. ευρώ, χωρίς να υπολογίζονται τα 6,7 δισ. ευρώ κρατικά ομόλογα που κατέχει η Τράπεζα της Ελλάδος, μια και εξαιρείται, όπως και οι υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες, από το PSI».
● «Με δεδομένο ότι τα συνολικά ίδια κεφάλαια των τραπεζών ανέρχονται σήμερα στα 30 δισ. ευρώ, κρίνεται απίθανο να βρεθούν ιδιώτες για να καλύψουν την αναγκαία επανακεφαλαιοποίηση. Επομένως το Δημόσιο θα πρέπει να δανειστεί για να επανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες και αυτό θα προσμετρηθεί αυτόματα στο χρέος. Το ίδιο θα πρέπει να κάνει για ταμεία, που με τους υφιστάμενους όρους του PSI απλώς μετακυλίουν στο άρτιο τα ομόλογά τους, χωρίς να υφίστανται κούρεμα, όπως και για τις ασφαλιστικές».
Όφελος; Από ασήμαντο έως ανύπαρκτο...
2. Η Ελλάδα αναλαμβάνει μόνη της την εσωτερική διαχείριση. Κοινώς πτωχευμένη, με ένα πανάκριβο νόμισμα (ή και χωρίς αυτό), χωρίς περιουσία και έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πόρων, χωρίς δημοσιονομική κυριαρχία, θα πρέπει να εξοφλεί τα τεράστια εναπομείναντα χρέη της και ταυτοχρόνως να προσπαθεί να ανατάξει μια κατεστραμμένη οικονομία.
Επομένως το μήνυμα της ευρωζώνης προς την Ελλάδα είναι σαφές: «Δώστε μας τα πάντα και κόψτε τον λαιμό σας για το πώς θα ζήσετε. Αν ζήσετε».
Αυτός είναι ο πραγματικός απολογισμός της κυβέρνησης Παπανδρέου μέσα σε δύο μόλις χρόνια. Μια ολοκληρωτική καταστροφή, την οποία καμιά προπαγάνδα και καμιά διαστρέβλωση από κανέναν παπαγάλο δεν μπορεί να διαστρέψει. Παρότι πολλοί το προσπάθησαν για καιρό με «αυταπάρνηση», φαίνεται πως ακόμη και αυτοί εγκαταλείπουν την προσπάθεια.
Το μόνο που έμεινε ακόμη και στους πιο φαιούς προπαγανδιστές είναι η απόπειρα να διαχύσουν την ευθύνη. Όμως το παραμύθι τους δεν το πιστεύει πια κανείς...
to pontiki
.jpg)
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου