Στην παραλία οι φίλοι μου πλήρωναν το κοκτέιλ δέκα ευρώ και την μπύρα έξι. Στο μπαράκι το βράδυ δώδεκα και την μπύρα οκτώ ευρώ. Ευτυχώς έχω κόψει το αλκοόλ. “Θα τους πάρουμε το κεφάλι”, μου έλεγε ιδιοκτήτης μπαρ στο νησί.-Μα τι σας φταίνε οι άνθρωποι, αναρωτήθηκα.
-Έχουμε τις ίδιες τιμές πέντε χρόνια.
-Ναι αλλά φέτος είναι στην μέση η κρίση...
Τέλος δεν έχει αυτή η κουβέντα αφού οι “θερινοί επιχειρηματίες” δεν λένε να καταλάβουν πως οι συμπατριώτες τους δεν έχουν πια να ξοδέψουν. Δεν ξέρω αν η πολιτική “όποιος κάνει φέτος διακοπές θα του πάρουμε το κεφάλι”, θα τους βγει σε καλό. Γιατί εμένα κάτι μου λέει πως οι ίδιοι θα χτυπούν το κεφάλι τους, όταν καταλάβουν ότι σε ένα μήνα δεν γίνεται να βγάλουν τα σπασμένα μιας χρονιάς. Και τι χρονιά!
Και οι ξένοι; Οι ξένοι τουρίστες είναι αλλιώς. Ξέρουν πόσα ακριβώς θα ξοδέψουν, και πού, δεν παρασύρονται από ένα καψουροτράγουδο για να προβούν σε ακρότητες του τύπου “κέρνα σφηνάκια όλη την μπάρα”. Και ειδικά όταν κάθε σφηνάκι χρεώνεται τέσσερα ευρώ.
Μια παρέα μου διηγήθηκε το πάθημα της ένα βράδυ σε ένα παραλιακό Ιταλικό εστιατόριο σε μια από τις διάσημες παραλίες Κυκλαδίτικου νησιού. Είχαν πάει αποφασισμένοι να ξοδέψουν. Παρήγγειλαν τα εμφιαλωμένα κρασιά, ορεκτικά, πίτσες και μακαρονάδες κι έκαναν έναν διόλου ευκαταφρόνητο λογαριασμό. Επιδόρπιο δεν ήθελαν, αλλά αποφάσισαν να πάρουν και ένα δυο γλυκά. Δύο είδη είχε ο κατάλογος, έξι άτομα ήταν στο τραπέζι. “Φέρτε μας ένα από το καθένα”, είπαν στον μουστακαλή σερβιτόρο που τους εξυπηρετούσε. “Αφήστε θα κανονίσω εγώ, ξέρω“, απάντησε εκείνος και τους έφερε μια πιατέλα με δώδεκα γλυκά. “Μα τέτοια περιποίηση; ” αναρωτήθηκαν οι πελάτες, που εξέλαβαν την ποσότητα ως μια ιδιαίτερα απλόχερη κίνηση από την πλευρά του εστιατορίου. Όταν πήραν τον τελικό λογαριασμό, συνειδητοποίησαν ότι τα γλυκά είχαν χρεωθεί εξήντα ευρώ. Παραδέχτηκαν ότι πιάστηκαν αδιάβαστοι, πλήρωσαν κι έφυγαν.
Στο μέλλον σίγουρα θα είναι πιο ακριβείς στις παραγγελίες τους και σίγουρα το εστιατόριο θα έχει την ευκαιρία να προσφέρει -με το αζημίωτο- ντουζίνες με γλυκά σε άλλους ανυποψίαστους θερινούς επισκέπτες. Και του χρόνου βλέπουμε...
protagon.gr
-Έχουμε τις ίδιες τιμές πέντε χρόνια.
-Ναι αλλά φέτος είναι στην μέση η κρίση...
Τέλος δεν έχει αυτή η κουβέντα αφού οι “θερινοί επιχειρηματίες” δεν λένε να καταλάβουν πως οι συμπατριώτες τους δεν έχουν πια να ξοδέψουν. Δεν ξέρω αν η πολιτική “όποιος κάνει φέτος διακοπές θα του πάρουμε το κεφάλι”, θα τους βγει σε καλό. Γιατί εμένα κάτι μου λέει πως οι ίδιοι θα χτυπούν το κεφάλι τους, όταν καταλάβουν ότι σε ένα μήνα δεν γίνεται να βγάλουν τα σπασμένα μιας χρονιάς. Και τι χρονιά!
Και οι ξένοι; Οι ξένοι τουρίστες είναι αλλιώς. Ξέρουν πόσα ακριβώς θα ξοδέψουν, και πού, δεν παρασύρονται από ένα καψουροτράγουδο για να προβούν σε ακρότητες του τύπου “κέρνα σφηνάκια όλη την μπάρα”. Και ειδικά όταν κάθε σφηνάκι χρεώνεται τέσσερα ευρώ.
Μια παρέα μου διηγήθηκε το πάθημα της ένα βράδυ σε ένα παραλιακό Ιταλικό εστιατόριο σε μια από τις διάσημες παραλίες Κυκλαδίτικου νησιού. Είχαν πάει αποφασισμένοι να ξοδέψουν. Παρήγγειλαν τα εμφιαλωμένα κρασιά, ορεκτικά, πίτσες και μακαρονάδες κι έκαναν έναν διόλου ευκαταφρόνητο λογαριασμό. Επιδόρπιο δεν ήθελαν, αλλά αποφάσισαν να πάρουν και ένα δυο γλυκά. Δύο είδη είχε ο κατάλογος, έξι άτομα ήταν στο τραπέζι. “Φέρτε μας ένα από το καθένα”, είπαν στον μουστακαλή σερβιτόρο που τους εξυπηρετούσε. “Αφήστε θα κανονίσω εγώ, ξέρω“, απάντησε εκείνος και τους έφερε μια πιατέλα με δώδεκα γλυκά. “Μα τέτοια περιποίηση; ” αναρωτήθηκαν οι πελάτες, που εξέλαβαν την ποσότητα ως μια ιδιαίτερα απλόχερη κίνηση από την πλευρά του εστιατορίου. Όταν πήραν τον τελικό λογαριασμό, συνειδητοποίησαν ότι τα γλυκά είχαν χρεωθεί εξήντα ευρώ. Παραδέχτηκαν ότι πιάστηκαν αδιάβαστοι, πλήρωσαν κι έφυγαν.
Στο μέλλον σίγουρα θα είναι πιο ακριβείς στις παραγγελίες τους και σίγουρα το εστιατόριο θα έχει την ευκαιρία να προσφέρει -με το αζημίωτο- ντουζίνες με γλυκά σε άλλους ανυποψίαστους θερινούς επισκέπτες. Και του χρόνου βλέπουμε...
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου