Η ανοχή στην παρανομία

Δεκαετίες επί δεκαετιών κύλησαν με το ελληνικό κράτος να ανέχεται τα πάντα γύρω του και την ελληνική κοινωνία να τα συνηθίζει.

Εδώ και πόσα χρόνια γνώριζε η Πολιτεία – όλες οι κυβερνήσεις – το υπόγειο αλισβερίσι με τις άδειες των ταξί, που άλλαζαν χέρια έναντι πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ ;
Εδώ και πόσα χρόνια ανέχονται οι αρχές τη φοροδιαφυγή από μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες ;
Εδώ και πόσα χρόνια κάνουν πώς δε βλέπουν τί γίνεται μπροστά τους, συνδιαλέγονται, συναλλάσσονται πολιτικά, υποθάλπτουν, καλοπιάνουν, καλοταϊζουν και συντηρούν συνδικαλιστικές ηγεσίες που έχουν εξελιχθεί σε συμμορίες ;
Πόσοι από τους συνδικαλιστές, που ευθύνονται και προσωπικά για αυτή την τριτοκοσμική κατάσταση, έχουν πλέον “γράψει” θητείες στη Βουλή ή σε κυβερνήσεις, «κλειδώνοντας» και τη βουλευτική σύνταξη ;
Εδώ και πόσα χρόνια αναμασούν οι “βασικοί παίκτες” της πολιτικής σκηνής την θεωρία ότι πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος και να αποκτήσει αληθινό περιεχόμενο το πόθεν έσχες, που μέχρι στιγμής παραμένει “πόθεν”;
Πόσες άλλες ίδιες και παρόμοιες εστίες παράνομων συμπεριφορών μπορεί να υπάρχουν γύρω μας ; Πάμπολλες.
Από πού να αρχίσεις ;
Από τον “αέρα” στα μαγαζιά (το έγραψα και την περασμένη εβδομάδα, κινδυνεύω να γίνω βαρετός λέγοντας τα ίδια και τα ίδια); Από την αυθαιρεσία που βασιλεύει σε πολεοδομίες – εφορίες ; Μήπως από την παράλογη και άδικη συμπεριφορά του ίδιου κράτους, που αρνείται να συμψηφίσει τις δικές του οφειλές με εκείνες των πολιτών, στους οποίους επιβάλλονται πρόστιμα, ενώ η Πολιτεία δεν τους αποζημιώνει ποτέ για τα δικά της λάθη – παραλείψεις – καθυστερήσεις ;
Ζούμε στη χώρα, όπου ο έφηβος που κέρδισε προ ημερών το χρυσό μετάλλιο στην Μαθηματική Ολυμπιάδα, δηλώνει ευθέως ότι τρομάζει που το Πανεπιστήμιο κλείνει κάθε τόσο και γι αυτό σκέπτεται να ετοιμάσει από τώρα την βαλίτσα του. Αφού η Πολιτεία δε μπορεί να διασφαλίσει ότι τουλάχιστον τα πανεμιστήμια δε θα ανοιγοκλείνουν με το ρυθμό του φωτεινού σηματοδότη.
Ζούμε στη χώρα, όπου χρειάστηκε να παρέμβει ένας εισαγγελέας για να αποφασίσουν η αστυνομία και ο Δήμος Αθηναίων ότι η πλατεία Συντάγματος δε μπορεί να γίνει χώρος για ελεύθερο κάμπινγκ.
Ζούμε στη χώρα, όπου οι ιδιοκτήτες ταξί κλείνουν δρόμους, λιμάνια, αεροδρόμια, διόδια, την Ακρόπολη, την Αρχαία Επίδαυρο και σήμερα ετοιμάζονται για την Κνωσό.
Ζούμε στη χώρα, όπου η ανοχή στην παρανομία έγινε σταδιακά εθιμικό δίκαιο.

Βόλεψε το κράτος και πάρα πολλούς από εμάς. Καιρός να ξεβολευτούμε.
protagon.gr