Οι χάρτινοι λεονταρισμοί για εσωτερική κατανάλωση εξακολουθούν εμπνέουν το
πολιτικό προσωπικό της χώρας, λες και δεν εξέπεσε ιλιγγιωδώς η αξιοπιστία του,
αφότου βρεθήκαμε σε άλλο σύμπαν με την είσοδο στο μνημόνιο, λες και βρισκόμαστε
στην εποχή των δοξαστικών ζητωκραυγών προς τους περιούσιους ηγέτες! «Τις θυσίες
του ελληνικού λαού δεν πρόκειται να τις αφήσω να πάνε χαμένες. Γι’ αυτό να είστε
σίγουροι», δήλωσε χθες ο Αντ. Σαμαράς προσερχόμενος στη σύνοδο κορυφής στις
Βρυξέλλες, με αφορμή το αδιέξοδο και άδοξο γιουρογκρουπ της Τρίτης. Προφανώς δε
ενημερώθηκε ότι στο περίφημο γιουρογκρουπ, για την περίφημη δόση, το ελληνικό
πρόβλημα ήταν το επίκεντρο της συζήτησης αλλά η Ελλάδα ως κρατική οντότητα ήταν
απούσα!
Δεν κάνουμε εύκολη κριτική προς την συγκυβέρνηση. Δεν έλειπε η συγκυβέρνηση. Ελειπε η χώρα
- μια χώρα υποβαθμισμένη, ανεχέγγυα, μια χώρα που σταδιακά βιώνει την μοίρα του παρία στο ευρωενωσιακό μόρφωμα ( γιατί περί μορφώματος θα μιλάμε σε λίγο, καθώς όλο και αμβλύνονται οι κανόνες ηθικής και πολιτικής αλληλεγγύης, και θεσμικής ισότητας των μελών του).
Η Ευρωπαϊκή Ενωση χάνει με αύξουσα ταχύτητα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνέγειραν τους εμπνευστές και σάρκωσαν την ίδρυσή της, για ένα κοινό σπίτι των ευρωπαϊκών λαών. Ένα σπίτι αλληλέγγυο, καινοτόμο, προοδευτικό, μακριά από εθνικισμούς και εσωτερικούς ανταγωνισμούς, που τόσο στοίχησαν στο παρελθόν, προστατευτικό απέναντι στη φτώχεια των μελών του, μια εταιρική οντότητα που θα αποτελεί πόλο αναφοράς και λογικής στην επικίνδυνη συσσώρευση δύναμης των τότε υπερδυνάμεων.
Οι κανόνες του καπιταλισμού υπερίσχυσαν της πολιτικής και ων οραμάτων, οι τεχνοκράτες της συσσώρευσης πλούτου επιβλήθηκαν των πολιτικών και της πολιτικής, τα γιγαντιαία λόμπυ του χρήματος υποκατέστησαν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η Γερμανία, πρωτεύουσα οικονομική δύναμη, απεκδύθη τον ρόλο της και ως ηγέτιδα δύναμη της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Οι ηγεσίες της, υποχείρια των παγκοσμιοποιημένων τεχνοκρατών του χρήματος, έκανε πολιτική της τη δύναμη των αριθμών, βασίστηκε στο σκληρό ευρώ με τη φιλοδοξία να γίνει παγκόσμια δύναμη, λάτρεψε την ευφορία των αριθμών και αγνόησε εκείνη των ανθρώπων. Επέβαλε νόρμες σιδερένιας επιτήρησης σε ολόκληρους λαούς, διέταξε άγρια μέτρα λιτότητας, στραπατσάροντας οικονομίες και ζωές (μέχρι και η πρώην ισχυρή Γαλλία ανακοίνωσε μέτρα λιτότητας και φορολογική αφαίμαξης!). Η Ευρώπη πορεύεται ανερμάτιστη, χωρίς σχέδιο πολιτικής διευθέτησης των προβλημάτων, με λογιστική και μόνο απεικόνισή τους.
Οι λαοί όμως αφυπνίζονται, δυσανασχετούν, διαμαρτύρονται: ένα κύμα διαμαρτυρίας αναρριπίζει τον ευρωπαϊκό Νότο. Από τις ακτές του Ατλαντικού στην Πορτογαλία, στους δρόμους της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας. Είναι ίσως τα προεόρτια εσωτερικών ανατροπών που έπονται και που θα διαμορφώσουν διαφορετικά τον αυριανό χάρτη της Ευρώπης.
Σε αυτή την, τηλεγραφικώς σκιαγραφείσα, ασφυκτική εικόνα, ο έλληνας πρωθυπουργός επιστράτευσε αρχηγικούς λεονταρισμούς για να τους εξαργυρώσει πολιτικά τις αμέσως επόμενες ημέρες, οψέποτε παρθεί η απόφαση για τη δόση – γιατί κάποια στιγμή θα παρθεί.
Αν όμως, ως υπόθεση εργασίας, δεν την πάρουμε, θα βρεθούμε έρμαιοι, καθώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο έκτακτής ανάγκης για την επόμενη ημέρα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην παρούσα κυβέρνηση. Το ίδιο ίσχυε και για την κυβέρνηση του νεφελοβατούς Παπανδρέου, το ίδιο ισχύει και για την ηχηρή, ανέξοδη συνθηματολογία του κ Τσίπρα (μόνο τυχαία δεν εκστόμισε η παλιά καραβάνα, ο Π. Λαφαζάνης, το « είμαστε ανέτοιμοι»).
Τη δόση, κατά πως φαίνεται, θα την πάρουμε. Θα σερνόμαστε για κανα χρόνο στην ανασφάλεια, την κατήφεια και την επιταχυνόμενη πτώχευση, ώσπου η κα Μέρκελ να διεκπεραιώσει την εκλογική της διαδικασία, του χρόνου τον Σεπτέμβριο. Και μετά θα παρακαλάμε εκ νέου για αναδιάρθρωση του χρέους, ώστε να καταστεί βιώσιμο. Εν τω μεταξύ κανένα σχέδιο για αυτοδύναμη οικονομική πορεία, για αυτοδύναμη οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας δεν έχει, και δεν θα, εκπονηθεί από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας (λέμε τώρα..) Θα υποστούμε την μοίρα που θα μας επιβάλει ο γερμανικός καταμερισμός εργασίας: Μια φτωχή παρηκμασμένη γειτονιά της Ευρώπης.
ΥΓ: Διευκρινίζω ότι αυτο το κείμενο δεν εντάσσεται στον πολιτικά μοδάτο αντιγερμανισμό των καιρών. Επισημαίνει την ηθελημένη έλλειψη αρχιτεκτονικής εκ μέρους των γερμανικών οικονομικών και πολιτικών ελίτ, για την Ευρώπη.
protagon.gr
Δεν κάνουμε εύκολη κριτική προς την συγκυβέρνηση. Δεν έλειπε η συγκυβέρνηση. Ελειπε η χώρα
- μια χώρα υποβαθμισμένη, ανεχέγγυα, μια χώρα που σταδιακά βιώνει την μοίρα του παρία στο ευρωενωσιακό μόρφωμα ( γιατί περί μορφώματος θα μιλάμε σε λίγο, καθώς όλο και αμβλύνονται οι κανόνες ηθικής και πολιτικής αλληλεγγύης, και θεσμικής ισότητας των μελών του).
Η Ευρωπαϊκή Ενωση χάνει με αύξουσα ταχύτητα εκείνα τα χαρακτηριστικά που συνέγειραν τους εμπνευστές και σάρκωσαν την ίδρυσή της, για ένα κοινό σπίτι των ευρωπαϊκών λαών. Ένα σπίτι αλληλέγγυο, καινοτόμο, προοδευτικό, μακριά από εθνικισμούς και εσωτερικούς ανταγωνισμούς, που τόσο στοίχησαν στο παρελθόν, προστατευτικό απέναντι στη φτώχεια των μελών του, μια εταιρική οντότητα που θα αποτελεί πόλο αναφοράς και λογικής στην επικίνδυνη συσσώρευση δύναμης των τότε υπερδυνάμεων.
Οι κανόνες του καπιταλισμού υπερίσχυσαν της πολιτικής και ων οραμάτων, οι τεχνοκράτες της συσσώρευσης πλούτου επιβλήθηκαν των πολιτικών και της πολιτικής, τα γιγαντιαία λόμπυ του χρήματος υποκατέστησαν τους δημοκρατικούς θεσμούς. Η Γερμανία, πρωτεύουσα οικονομική δύναμη, απεκδύθη τον ρόλο της και ως ηγέτιδα δύναμη της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Οι ηγεσίες της, υποχείρια των παγκοσμιοποιημένων τεχνοκρατών του χρήματος, έκανε πολιτική της τη δύναμη των αριθμών, βασίστηκε στο σκληρό ευρώ με τη φιλοδοξία να γίνει παγκόσμια δύναμη, λάτρεψε την ευφορία των αριθμών και αγνόησε εκείνη των ανθρώπων. Επέβαλε νόρμες σιδερένιας επιτήρησης σε ολόκληρους λαούς, διέταξε άγρια μέτρα λιτότητας, στραπατσάροντας οικονομίες και ζωές (μέχρι και η πρώην ισχυρή Γαλλία ανακοίνωσε μέτρα λιτότητας και φορολογική αφαίμαξης!). Η Ευρώπη πορεύεται ανερμάτιστη, χωρίς σχέδιο πολιτικής διευθέτησης των προβλημάτων, με λογιστική και μόνο απεικόνισή τους.
Οι λαοί όμως αφυπνίζονται, δυσανασχετούν, διαμαρτύρονται: ένα κύμα διαμαρτυρίας αναρριπίζει τον ευρωπαϊκό Νότο. Από τις ακτές του Ατλαντικού στην Πορτογαλία, στους δρόμους της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Ελλάδας. Είναι ίσως τα προεόρτια εσωτερικών ανατροπών που έπονται και που θα διαμορφώσουν διαφορετικά τον αυριανό χάρτη της Ευρώπης.
Σε αυτή την, τηλεγραφικώς σκιαγραφείσα, ασφυκτική εικόνα, ο έλληνας πρωθυπουργός επιστράτευσε αρχηγικούς λεονταρισμούς για να τους εξαργυρώσει πολιτικά τις αμέσως επόμενες ημέρες, οψέποτε παρθεί η απόφαση για τη δόση – γιατί κάποια στιγμή θα παρθεί.
Αν όμως, ως υπόθεση εργασίας, δεν την πάρουμε, θα βρεθούμε έρμαιοι, καθώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έχει εναλλακτικό σχέδιο έκτακτής ανάγκης για την επόμενη ημέρα. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην παρούσα κυβέρνηση. Το ίδιο ίσχυε και για την κυβέρνηση του νεφελοβατούς Παπανδρέου, το ίδιο ισχύει και για την ηχηρή, ανέξοδη συνθηματολογία του κ Τσίπρα (μόνο τυχαία δεν εκστόμισε η παλιά καραβάνα, ο Π. Λαφαζάνης, το « είμαστε ανέτοιμοι»).
Τη δόση, κατά πως φαίνεται, θα την πάρουμε. Θα σερνόμαστε για κανα χρόνο στην ανασφάλεια, την κατήφεια και την επιταχυνόμενη πτώχευση, ώσπου η κα Μέρκελ να διεκπεραιώσει την εκλογική της διαδικασία, του χρόνου τον Σεπτέμβριο. Και μετά θα παρακαλάμε εκ νέου για αναδιάρθρωση του χρέους, ώστε να καταστεί βιώσιμο. Εν τω μεταξύ κανένα σχέδιο για αυτοδύναμη οικονομική πορεία, για αυτοδύναμη οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας δεν έχει, και δεν θα, εκπονηθεί από τις πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας (λέμε τώρα..) Θα υποστούμε την μοίρα που θα μας επιβάλει ο γερμανικός καταμερισμός εργασίας: Μια φτωχή παρηκμασμένη γειτονιά της Ευρώπης.
ΥΓ: Διευκρινίζω ότι αυτο το κείμενο δεν εντάσσεται στον πολιτικά μοδάτο αντιγερμανισμό των καιρών. Επισημαίνει την ηθελημένη έλλειψη αρχιτεκτονικής εκ μέρους των γερμανικών οικονομικών και πολιτικών ελίτ, για την Ευρώπη.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου