Η επανάσταση της Αυλής

Αυτό  ισχύει και για τους υπαλλήλους της Βουλής που επί χρόνια ήταν οι καλύτεροι φίλοι του πολιτικού συστήματος  και τώρα που  εκλήθησαν  να πέσουν την ύστατη στιγμή  στο θυσιαστήριο μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες πολίτες που εργάζονται στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, το χτυπούν με τα όπλα που εκείνο τους προμήθευσε.

Η κατάθεση της επίμαχης ρύθμισης για τα μισθολογικά τους από τον κ. Στουρνάρα σήμανε τις σειρήνες του πολέμου.  Οι υπάλληλοι βγήκαν από τα γραφεία τους, χτυπώντας  απειλητικά τις  πόρτες, όρμησαν στους βουλευτές “ δεν έχετε ιδέα τι ψηφίζετε”, φώναζαν  και λίγο έλειψαν να πιαστούν στα χέρια με δημοσιογράφους, τους οποίους έχουν κατατάξει στους χειρότερους εχθρούς τους.  Οι στενογράφοι  άφησαν τα μαγνητοφωνάκια, οι πρακτικογράφοι σταμάτησαν να καταγράφουν την συνεδρίαση  και οι συνδικαλιστές ήταν έτοιμοι να
κατεβάσουν τους διακόπτες στο ...τσιφλίκι τους, γιατί, ναι, κυρίες και κύριοι, αυτό τους επιτρέψαμε να κάνουν το ελληνικό κοινοβούλιο, τσιφλίκι τους όπου ισχύουν οι δικοί τους νόμοι. Απειλούσαν λοιπόν να τινάξουν στον αέρα την ψηφοφορία για τα νέα μέτρα  ή μάλλον για την ρύθμιση που ήρθε  στο πάρα πέντε να πλήξει  και τους ίδιους και πλέον σιχτιρίζουν το παλιό σύστημα και ψάχνουν να βρουν το δίκιο τους τρέχοντας στην αγκαλιά του Αλέξη και του Καμμένου.

Μα ναι, δεν πρέπει να θιγούν τα κεκτημένα τους. Να  συνεχίσουν να παίρνουν διπλούς μισθούς όταν ανοίγει και κλείνει η Βουλή, να παίρνουν διπλό εφάπαξ από το ταμείο με χρήματα από τα  μισθώματα κτηρίων  που  ανήκουν στην  Βουλή, από την εκμετάλλευση των κυλικείων, των εστιατορίων, από την προμήθεια αγοράς ηλεκτρονικών υπολογιστών κ.ο.κ. Προφανώς, οι άνθρωποι δεν τα έκλεβαν, οι νόμοι που ψήφιζαν οι πολιτικοί τους έδιναν τα δικαιώματα  και  τους καθιστούσαν υπαλλήλους υψηλής κατηγορίας. Οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν μια θέση στα ρετιρέ του δημοσίου με την εύνοια των εκάστοτε προέδρων της Βουλής, υπουργών ή βουλευτών. Οφείλω να ξεχωρίσω ανθρώπους που εργάζονται σκληρά, που είναι αρκετές φορές μέχρι τα ξημερώματα εκεί χωρίς να πληρώνονται υπερωρίες, αλλά είναι η μειοψηφία.

Φυσικά έχω να καταλογίσω και στην κυβέρνηση ευθύνες για τους χειρισμούς στο θέμα. Μπορούσε ο κ. Στουρνάρας να εντάξει την συγκεκριμένη ρύθμιση εξ αρχής στο νομοσχέδιο κι όχι αιφνιδιαστικά λίγες ώρες πριν την ψηφοφορία, ώστε να δημιουργήσει κλίμα το οποίο μπορεί να τίναζε τα πάντα στον αέρα. Το timing είναι λάθος, όπως είπε και η Παπαρήγα. Κι έτσι ο Στουρνάρας αναγκάστηκε να μπει ηττημένος στην αίθουσα να πάρει πίσω την ρύθμιση αλλά...να προειδοποιήσει ότι θα την ξαναφέρει σε άλλο νομοσχέδιο. Άλλωστε μια μάχη έχασε, όχι τον πόλεμο. “ Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει”, είπε και περιμένει να δικαιωθεί προσεχώς όπως ακριβώς δικαιώθηκε και με το θέμα του ταμείου των δημοσιογράφων. Δεν παύει όμως κοινοβουλευτικά να έχει ηττηθεί δις, ο κ. υπουργός τον οποίο  κατά τ' άλλα εκτιμώ και εμπιστεύομαι.
protagon.gr