Η πολιτικότατη Α-πολιτική των Atenistas, του Σπύρου Δερβενιώτη

“Υπερασπιζόμαστε την επιχειρηματικότητα. Οι πολιτικές ανάπτυξης υγιούς επιχειρηματικότητας και προσέλκυσης επενδύσεων αποτελούν όρο οικονομικής και κοινωνικής επιβίωσης για την Αθήνα.”

Αυτή η παράγραφος υπήρχε στην αρχική διακήρυξη των “θέσεων” των atenistas. Πλέον, αυτή η παράγραφος δεν υπάρχει. Είναι η μόνη αλλαγή που έγινε στο αρχικό κείμενο των θέσεων. Εξήγηση; δεν είδα κάπου καμία.
Οι εμπνευστές των atenistas δείχνουν μεγάλο άγχος να τονίσουν ότι το κίνημά τους δεν εμφορείται από συγκεκριμένες πολιτικές απόψεις. Αυτό βολεύει στη δημιουργία εντύπωσης ότι μιλάνε εκ μέρους “όλων”, το οποίο με τη σειρά του θα τους χρειαστεί όταν περάσουν στο επόμενο στάδιο. Γιατι τα αγόρια μας έχουν πλάνο. Απ΄τα πρώτα μελήματα στο site τους ήταν η φόρμα προσέγγισης χορηγών, για “μεγαλης κλίμακας παρεμβάσεις”. Εικάζω βάσιμα ότι οι εθελοντές με τις σκουπιδοσακούλες δεν έχουν ιδέα ποιές είναι αυτές οι παρεμβάσεις. Εκλεγμένοι και εξουσιοδοτημένοι από κάπου οι atenistas δεν είναι, οπότε δεν είναι δύσκολο να εικάσει κανείς γιατί χρειάζονται “υπερκομματική” εικόνα και ευάριθμους συμμετέχοντες ώστε να ισχυρίζονται μετά ότι μιλάνε εκ μέρους “των αθηναίων”.
Ο είς εκ των εμπνευστών δεν κρύβει το πως εννοεί την ιδανική Μητρόπολη. Δείτε αυτό το χαρακτηριστικό του άρθρο: ένα βαθύ, υγρό φιλί (με γλώσσα) στην καταναλωτική παιδική χαρά των Μόλ. Προσέξτε στις δευτερολογίες του στα σχόλια την αξιοσημείωτη εμμονή με το “Μινιόν”. Συνδέστε την με τη δράση “καθαρίζουμε ένα μέρος της Πατησίων” που λες και έγινε για να μπορέσουν να θυροκολήσουν στο κουφάρι του “Μινιόν” την “ιστορική αναδρομή” του που περισσότερο “κάλεσμα για το ξαναφτιάξιμό του” μοιάζει.

Αλλά γενικά αξίζει σημειολογικής μελέτης η συγκεκριμένη δράση: δύο μέρες πριν την “επαίτειο Γρηγορόπουλου”, σε ένα από τα πιό αναμενόμενα πεδία αψιμαχιών, οι ατενίστας καθαρίζουν τις αφίσες και τα συνθήματα. Μηδενική αίσθηση τάιμιγκ; Αδιαφορία για πρακτική ουσία αρκεί που βγήκαν τουιτογενής φωτό; δήλωση θέσης; Διαλέξτε. Καμία εκδοχή δε δείχνει κάτι καλό και αθώο (ή έστω έξυπνο).
Ειναι κακό να έχουν πολιτικό φορτίο οι atenistas; Όχι.

Κακό είναι να το κρύβουν κάτω απ’ το χαλί, για να προσελκύσουν όσο το δυνατόν περισσότερους καλοπροαίρετους εθελοντές που ενδεχομένως θα χρησιμοποιηθούν σε παιχνίδια διαπραγματευτικής ισχύς από κάποιους που “αγαπάνε την Αθήνα” των κερδοφόρων τους ονειρώξεων.
Υ.Γ. Καιρό ήθελα να γράψω αυτό το κείμενο, αλλά έμπαινε στη άκρη χάρην πιό επικαιρικών. Αφορμή για να το ξεσκονίσω τώρα, ήταν αυτό το θαυμάσιο post του οld boy. Αυτονόητο ότι δεν υπάρχει “μία” οπτική για τα πράγματα. Κάποιοι βλέπουν γκράφιτι και συνθήματα, και σκέφτονται “βρωμιά”. Όχι όμως όλοι.
tvxs.gr