Φιλιππινέζοι χρησιμοποιούσαν ως όπλο το «μπόλο». Ένα μακρύ μαχαίρι που ήταν χρήσιμο για την εκκαθάριση της βλάστησης και για γεωργικές εργασίες. Λόγω της διαθεσιμότητας του, μιας και κάθε σπίτι είχε τουλάχιστον από ένα, έγινε το βασικό τους όπλο. Υπάρχει μια ιστορία για διάφορες φυλές των Φιλιππίνων, που αφορά στο τελετουργικό μετά τον αποκεφαλισμό των εχθρών τους. Ειδικά κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, έστηναν ενέδρες στους Ιάπωνες στρατιώτες μέσα στα δάση. Τα κεφάλια που έφερναν πίσω στη φυλή τα χρησιμοποιούσαν σε τελετές και τα παλούκωναν. Ακόμα και σήμερα υπάρχει φόβος για την ύπαρξη παρόμοιων φυλών. Αμερικανοί στρατιώτες προσπερνούν τον νεκρό Ιάπωνα στρατιώτη στην περιοχή του Leyte Island. Ο σιωπηλός θάνατος Ο καθιερωμένος τρόπος που προτιμούσαν οι ντόπιοι για να σκοτώνουν τους Ιάπωνες ήταν αυτός της Φερνάντεζ. Η τεχνική ήταν συγκεκριμένη. Σκοπός ήταν να κοπεί με μια γρήγορη κίνηση η καρωτιδική αρτηρία. Ήταν στιγμιαία οδυνηρό, αλλά το θύμα έχανε άμεσα τις αισθήσεις του. Αυτό που έπρεπε να καταφέρουν ήταν η απότομη μαχαιριά, στο μαλακό σημείο κάτω από το λοβό του αυτιού. Μια ανοδική κίνηση με το μαχαίρι και όλα είχαν τελειώσει. Τις περισσότερες φορές, τα θύματα δεν προλάβαιναν να βγάλουν ούτε ψίθυρο. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι Φιλιππινέζοι θρήνησαν και αυτοί χιλιάδες θύματα....
http://www.mixanitouxronou.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου