«Κίνημα της γραβάτας»: Κίνημα αγανάκτησης ή κίνημα προοπτικής

Πολύς λόγος έχει γίνει τώρα τελευταία και πολύ χολή έχει χυθεί σε σχέση με το ούτω αποκληθέν (από φιλικά προσκείμενους στην Kυβέρνηση - αρχικά «σκοτεινούς κύκλους»-) «κίνημα της γραβάτας», εννοώντας το κίνημα αντίστασης των επιστημόνων της χώρας που δομήθηκε απέναντι στο προσχέδιο νόμου της Κυβέρνησης για τη νέα Ασφαλιστική απο...ρρύθμιση. Στην πρώτη γραμμή του οποίου βρέθηκαν οι δικηγόροι (...μετά από καιρό), των οποίων είμαι περήφανος, που σε αυτή τη συγκυρία, μαζί με τους συμβούλους του Διοικητικού

Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.Το «κίνημα της γραβάτας» δεν αρνήθηκε τον άνω χαρακτηρισμό, που επιχειρήθηκε να του αποδοθεί ονειδιστικά και απαξιωτικά, καθόσον η γραβάτα και ταγιέρ αποτελεί  το σύμβολο της επαγγελματικής μας ενασχόλησης τη στολή εργασίας όπως για κάθε εργαζόμενο , μισθωτό ή αυτοαπασχολούμενο  και γι’ αυτό εγκολπώθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων, παρά τις ενδο-αντιπολιτευτικού χαρακτήρα μεμψιμοιρίες μικρής μερίδας σοβαροφανών.

Η μαζική, αυθόρμητη, πέρα από κάθε προσδοκία αυτή αντίδραση απέναντι στο Προσχέδιο Νόμου της Κυβέρνησης  ήταν η κραυγή συσσωρευμένης αγανάκτησης μιας μερίδας της λεγόμενης εθνικής μεσαίας τάξης, που νιώθει αργά αλλά σταθερά τον εξοβελισμό της από την επαγγελματική προοπτική, μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, που πέρα από το Ασφαλιστικό μετατράπηκε σε ένα αγώνα επιβίωσης, καθημερινού βιοπορισμού, δηλαδή μίας υπαρξιακής αγωνίας.

Είναι κάτι σαν τον μποξέρ που ενώ μέχρι σήμερα έτρωγε γροθιές στο ρινγκ αλλά μπορούσε να είναι ακόμη μέσα στο παιχνίδι της νίκης ή έστω της ήττας «στα σημεία» και ξαφνικά βρέθηκε στριμωγμένος στη γωνία, από ένα αντίπαλο που έκανε το στρατηγικό λάθος να έχει αφήσει στον «ταξικό» αντίπαλό του, επιστήμονα, μόνο μία διέξοδο διαφυγής όχι για την αποφυγή του βέβαιου knock – down, αλλά της ίδιας της ζωής του: το ίδιο το «κορμί» των ταξικών αντιπάλων της.

Μετά το ΦΠΑ 23%, τη φορολόγηση από το 1ο ευρώ, το τέλος επιτηδεύματος για όλους το ίδιο ανεξαιρέτως, την «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων με την κατάργηση αρκετών προνομίων του παρελθόντος, τη συρρίκνωση του ΑΕΠ που επέφερε δραματική μείωση του εισοδήματος από την άσκηση του επαγγέλματος, όπου οι αντιδράσεις είτε για λόγους σύγχυσης είτε για υποκειμενικούς λόγους του επιστημονικού χώρου (έλλειψη κουλτούρας διεκδίκησης, ανεπαρκής συνδικαλιστική εκπροσώπηση, κοκ) το Ασφαλιστικό λειτούργησε σαν τη «σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» της διαχρονικής αργής και συνεχόμενης υποβάθμισης, που είχε σωρευτεί μέσα στην χύτρα της οποίας απασφάλισε η βαλβίδα ασφαλείας.

Τα κινήματα διαμαρτυρίας και οργής δεν ανακόπτουν άμεσα τη ροή της Ιστορίας. Εγγράφονται όμως στο συλλογικό συνειδησιακό ιστορικό γονιδίωμα και μακρόχρονα επηρεάζουν τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις.

Έτσι πχ. το κίνημα της πλατείας Συντάγματος επέφερε αργά μέν αλλά αναπόδραστα την αλλαγή του πολιτικού σκεπτικού, που δεν είχε απλά μια απλή εναλλαγή κομματικής αριθμητικής αποτύπωση, αλλά μια βαθιά κοινωνική τομή στο ιστορικό DNA του πολιτικώς δρώντος Λαού.

Έτσι και τώρα για ένα είμαι σίγουρος: Το «κίνημα της γραβάτας» θα παραμερίσει την απόπειρα ταξικής διάβρωσης της ελληνικής μεσαίας τάξης, που θα θέλει να οδηγήσει την επιστημονική κοινότητα ,( ήδη τα νεότερα μέλη της), σε ένα νέο εθνικό ξενιτεμό εφάμιλλο της δεκαετίας του ’50 και την ελληνική κοινωνία σε μία βικτωριανή τύπου το(α)ξική διαστρωμάτωση: από μια Κυβέρνηση που αυτάρεσκα αναπαράγει στην ονοματοδοσία της τον επιθετικό προσδιορισμό «Αριστερά» και θα μεταλλάξει σύντομα το συλλογικό συνειδητό σε μια νέα μετά-μετά πολίτευση, επιφέροντας ριζικές αλλαγές στις τρέχουσες εξελίξεις.  

 http://tvxs.gr/