Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

Eδώ ο κόσμος καίγεται κι ο Ευρωπέος ξυρίζεται

Φίλε Πιτσιρίκο,
κάποτε σου έγραψα ότι η λύση στο ελληνικό δράμα θα ήταν η παραχώρηση της ελληνικής επικράτειας στους γείτονες μας, ελαχιστοποιώντας το ελληνικό κράτος στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.
Σίγουρα ακούγεται όχι και τόσο πατριωτικό αλλά για ποια Ελλάδα μιλάμε ρε αδέρφια;
Για την Μεγάλη; Αυτή που ποτέ δεν πεθαίνει;
Αυτή που έστειλε τους Οθωμανούς πίσω στην Ασία;
Αυτή που έσωσε την Ευρώπη από τους Ναζί;
Αυτή που απέτρεψε και την εισβολή των εξωγήινων και την καταστροφή της Γης από
μετεωρίτες;
Ποια Ελλάδα; Την Ιδέα, που μπορεί να κουβαλά ο καθένας μέσα του ανεξαρτήτως διαβατηρίου ή τη Χώρα;
Ποια Χώρα; Υπάρχει κράτος;
Υπάρχει οργάνωση, σεβασμός βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ανεξάρτητη πολιτική και δικαστική Αρχή;
Υπάρχει πρόνοια, υπάρχει παιδεία, υπάρχουν δουλειές, υπάρχει μέλλον;
Μην αρχίσουμε πάλι να μιλάμε για το φιλότιμο, την αλληλεγγύη, την καλοσύνη του απλού Έλληνα.
Αυτοί είναι οι Άνθρωποι και όχι η Χώρα.
Αυτοί δεν εκπροσωπούν κανένα κράτος, εκπροσωπούν μόνο ό,τι έχουν μέσα τους, στο μυαλό και την καρδιά τους.
Το ελληνικό Κράτος σήμερα δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν υπέρβαρο, λοβοτομημένο ευνούχο που κάνει μπάντζι-τζάμπινγκ δεμένος από το λαιμό με ένα κορδόνι παπουτσιών.
Απολαμβάνει την πτώση τσιρίζοντας και πιστεύοντας ότι λίγα μέτρα πριν το βράχο η πτώση θα γίνει πάλι ηδονική άνοδος και στο τέλος όλοι μαζί θα γελάμε και θα πειραζόμαστε για το ποσό γαμάτοι και ατρόμητοι είμαστε.
Ένδοξο το παρελθόν. Άθλιο το παρόν. Ποιο μέλλον;
Λυπάμαι αλλά η χώρα, που στο Google Map αναφέρεται ως σύγχρονη Ελλάδα, δημιουργήθηκε από τους «φίλους» μας τους Ευρωπαίους, ανήκει σε αυτούς και θα διαλυθεί κατά παραγγελία τους.
Κρίμα στους ανθρώπους, ντόπιους και μη, που εγκλωβίστηκαν στο κομμάτι αυτό γης.
Κι ας μου επιτραπούν μια δυο ερωτήσεις:
1) Μπορεί κάποιος να μου εξηγήσει κι εμένα, τι είναι αυτό στο οποίο προσδοκούν όσοι ήδη από τώρα συζητούν για το αν θα ψηφίσουν Τσίπρα ή Μητσοτάκη στις επόμενες εκλογές;
2) Μήπως το ημερολόγιο των Μάγια αναφερόταν τελικά στην Ευρώπη;
Πιτσιρίκο, συνέχισε να γράφεις ακόμα κι όταν θα είσαι πλούσιος.
Πάνος
Υ.Γ. Το φλέγον και κύριο θέμα στο ευρωκοινοβούλιο σήμερα, μετά από επίμονες, μακροχρόνιες προσπάθειες, και με εισηγητή αυτοπροσώπως τον Άγγλο πρωθυπουργό, ήταν τα ταμπόν κι οι σερβιέτες. Μπράβο παιδιά! Τι προσφυγικό και μαλακίες τώρα. Α, ρε παππού, καλά τα έλεγες: εδώ ο κόσμος καίγεται και το μoυνί ξυρίζεται. Και είμαι σίγουρος ότι δεν αναφερόσουν στο γυναικείο αιδoίο που τόσο λάτρεψες. Μάλλον σε κάποιον πολιτικό αρχηγό θα αναφερόσουν.
(Αγαπητέ Πάνο, όπως είπε ο Μάνος Χατζιδάκις, η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, οπότε ποτέ δεν θα αναστηθεί. Επειδή, εκτός από Έλληνες, είμαστε και άνθρωποι, να μη σε απασχολούν και τόσο πολύ αυτά τα θέματα. Χάνεις χρόνο. Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να γίνω πλούσιος. Οπότε, θα πεθάνω γράφοντας. Ο παππούς στο αιδοίo αναφερόταν που είναι πολύ ωραίο και θέλει περιποίηση. Πρώτα χτενιζόταν και τώρα ξυρίζεται. Μην μπερδεύουμε το αιδοίo με τους πολιτικούς αρχηγούς. Είναι άδικο. Για το αιδοίo. Να είσαι καλά.)
http://pitsirikos.net/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«Πολιτική θεολογία και Συνταγματική ηθική»

Η «πολιτική θεολογία» είναι μια διαδεδομένη αλλά αμφίσημη έννοια που χρησιμοποιείται με διαφορετικό περιεχόμενο αφενός σε θύραθεν συμφραζόμε...