Η χώρα παρουσιάζει εικόνα θεσμικής κρίσης

Οι τελευταίες εξελίξεις συνδέουν την εσωτερική και την εξωτερική ασφάλεια της Ευρώπης. Δεν πρόκειται για ενδογενή τρομοκρατία αλλά για ένα ασύμμετρο πόλεμο που εξελίσσεται κυρίως στις χώρες στις οποίες είναι στρατιωτικά παρόν και στις οποίες ελέγχει περιοχές το «ισλαμικό κράτος» όπως η Συρία, το Ιράκ, η Λιβύη. Αυτός ο ασύμμετρος πόλεμος μεταφέρεται στο έδαφος της Ε.Ε. με συμβολικά χτυπήματα. Το αποτέλεσμα είναι να  υποθάλπονται ξενοφοβικές αντιδράσεις, να αντιμετωπίζονται με καχυποψία πρόσφυγες και μετανάστες, να κλείνουν τα σύνορα, να γίνεται επίκληση στην κρατική κυριαρχία και στο καθήκον κάθε εθνικού κράτους να προστατεύσει την επικράτεια και τους πολίτες του σε βάρος των κοινών ευρωπαϊκών

πρωτοβουλιών. Τίθεται ξανά με οξύ τρόπο το ζήτημα της σχέσης αφενός μεν, του πολιτικού φιλελευθερισμού, της δικαιοκρατικής αντίληψης, του πλουραλισμού και της ανεκτικότητας, αφετέρου δε του δικαιώματος στην ασφάλεια. Όταν από τη μια πλευρά υπάρχουν βόμβες, όπλα, άνθρωποι έτοιμοι να πεθάνουν οι ίδιοι σκορπώντας το θάνατο, από την άλλη δεν αρκεί να αναφέρεσαι γενικόλογα  σε θεσμούς και ιδέες.  Χρειάζεται μια νέα πρακτική θεσμική ισορροπία που θα προστατεύει τον ευρωπαϊκό συνταγματικό και πολιτικό πολιτισμό αλλά και την ασφάλεια ως κεκτημένο των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Υπό αυτές τις συνθήκες η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση στρέφεται σε άλλες προτεραιότητες: την αστυνομική συνεργασία, την ανταλλαγή πληροφοριών κοκ.  Γιαυτό οι ευρωπαϊκές κοινωνίες, τα κράτη -  μέλη και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί πρέπει να έχουν ισχυρή ιστορική συνείδηση και όχι συγκυριακές αντιδράσεις. Να είναι αποφασιστικές  αλλά όχι νευρικές. 

Η Γερμανία και μαζί της όλη η ΕΕ άλλαξε ριζικά γραμμή. Επικράτησαν οι απόψεις της Αυστρίας και των χωρών του Βίσεγκραντ.  Το νότιο  ευρωπαϊκό σύνορο υψώθηκε στη Γευγελή, απέναντι από την Ειδομένη, επί του εδάφους της ΠΓΔΜ. Η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν να συγκροτεί έναν ενιαίο χώρο με την Τουρκία. Η συνθήκη Σένγκεν διατηρείται τυπικά με κλειστά εσωτερικά σύνορα. Το Δουβλίνο επανέρχεται με την Τουρκία να θεωρείται ουσιαστικά ως πρώτη ασφαλής ευρωπαϊκή  χώρα. Το σημαντικότερο είναι ότι η συμφωνία είναι πολύ δύσκολο να λειτουργήσει και εξαρτάται απολύτως από την καλή πρόθεση της Τουρκίας να ανακόψει τις ροές και από τη διαθεσιμότητα των άλλων κρατών μελών να προσφέρουν νέες θέσεις φιλοξενίας για Σύρους πρόσφυγες. Δεν φαίνεται ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η Ελλάδα θα κρατήσει χωρίς προοπτική τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που βρίσκονται ήδη ή  θα βρεθούν τις επόμενες ημέρες στο έδαφος της.

Είδαμε το νέο πλαίσιο για το προσφυγικό που διαμορφώθηκε στις 18/3 και πώς λειτουργεί προς το παρόν στην πράξη. Ύστερα από αυτό, αντί να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση, είδαμε τους επικεφαλής της τρόικα να αναχωρούν από την Ελλάδα και να μένουν ανοικτά όλα τα θέματα: Φορολογικό, Ασφαλιστικό, κόκκινα δάνεια. Τα σενάρια είναι κάθε μέρα χειρότερα. Η καθυστέρηση βλάπτει κάθε μέρα και περισσότερο την ελληνική οικονομία.  Η παρέμβαση στο  χρέος έγινε το 2012. Το μέγεθος της παρέμβασης αυτής είναι μοναδικό στα διεθνή χρονικά και  τώρα θα συμπληρωθεί, όπως είχε συμφωνηθεί από τότε. Η κυβέρνηση θα αναγκασθεί να συνομολογήσει την προφανή αυτή αλήθεια που επί χρόνια συγκάλυπτε και συκοφαντούσε. Τίποτα σχετικά με το χρέος δεν εξαρτάται από το προσφυγικό. Αντιθέτως η κυβέρνηση φάνηκε δυστυχώς απροετοίμαστη και χαλαρή σε θέματα εθνικής πολιτικής που συνδέθηκαν με το προσφυγικό, όπως η παρουσία του ΝΑΤΟ και η αναζωπύρωση μονομερών τουρκικών διεκδικήσεων σε σχέση με το Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο.

Όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα μιας θεσμικής κρίσης. Μιας αμφισβήτησης του πυρήνα του κράτους δικαίου που είναι η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης. Όχι μόνο η εξωτερική ανεξαρτησία έναντι της εκτελεστικής εξουσίας που εκφράζει ο αναπληρωτής υπουργός, αλλά και η εσωτερική ανεξαρτησία έναντι των ιεραρχικά ανώτερων δικαστών όπως είναι η πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ως πειθαρχικός προϊστάμενος πλέον όλων των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών των δικαστηρίων της ουσίας και ως πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου. Τέτοιες καταγγελίες δεν έχουν ξαναγίνει. Τέτοιες  επιστολές δεν έχουν ξανασταλεί. Τέτοιες εγκλήσεις δεν έχουν ξαναϋποβληθεί.

Η κυβέρνηση ούτε αντιλαμβάνεται ούτε σέβεται τη διάκριση των εξουσιών. Ο κ. Τσίπρας άλλοτε μιλάει ως εκπρόσωπος Tύπου κάποιων  εισαγγελικών Aρχών προαναγγέλλοντας κινήσεις τους και άλλοτε δηλώνει ότι διαφωνεί με παραγγελίες της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου. Νομίζει επίσης ότι ακόμη και τώρα μπορεί να φέρεται με τη συκοφαντική ελαφρότητα που επιδείκνυε ως αντιπολίτευση.Τότε ένιωθε ότι στηρίζεται σε τρεις πυλώνες: τις ανέξοδες αντιμνημονιακές υποσχέσεις μιας άλλης οικονομικής πολιτικής, την «υπερήφανη»  πατριωτική διαπραγμάτευση που θα έκανε και τον αγώνα κατά της διαπλοκής. Τώρα τι απέμεινε από αυτούς τους τρεις πυλώνες; Τίποτα. Έχουμε το τρίτο Μνημόνιο και τη δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης, την επιπολαιότητα, τον ενδοτισμό και τελικά την κατά κράτος υποχώρηση στην διαπραγμάτευση, με τον κ. Τσίπρα να είναι ο πρόθυμος και ευπειθής συνομιλητής της Άνγκελα Μέρκελ, του Βολφγκανγκ Σοιμπλε, του Μισέλ Σαπέν κοκ. Η δε διαπλοκή εξατμίσθηκε. Μετασχηματίσθηκε σε γαϊτανάκι φανερών και μυστικών επαφών του κ. Τσίπρα και στενών συνεργατών του. Δίνουν την εντύπωση ότι είναι πρόθυμοι να διαπραγματευθούν με παλιά και νέα πρόσωπα οικονομικώς ισχυρά  με μόνο κριτήριο τη διατήρηση και διεύρυνση της πολιτικής τους επιρροής. Οι πολιτικοί συσχετισμοί διαμορφώνονται όμως μέσα στην κοινωνία. Και όπως ανέβηκαν λέγοντας ψέματα στην κοινωνία έτσι θα κατέβουν επειδή η κοινωνία καταλαβαίνει πια ότι άκουσε και πίστεψε απλοϊκά ψέματα.

 http://evenizelos.gr/