Έμιλ Νόλντε, "Μάσκες", 1911

Του Αρη Καλαντίδη
 Δυο μήνες πέρασαν μέχρι να συνεννοηθούν τα δυο μεγάλα γερμανικά κόμματα για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Η σημαντική νίκη των Χριστιανοδημοκρατών (CDU)-Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) υπό την A.  Μέρκελ και το χαμηλό ποσοστό των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) του Π. Στάινμπρουκ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου όρισαν εκ των προτέρων τον συσχετισμό δυνάμεων. Έτσι οι περισσότεροι σχολιαστές προέβλεψαν από την αρχή πως το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν στην πραγματικότητα μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της κ.
Μέρκελ με λίγες παραχωρήσεις στους σοσιαλδημοκράτες σε ζητήματα χωρίς μεγάλη διάσταση απόψεων, π.χ. για το ελάχιστο ημερομίσθιο. Τι αλλάζει όμως για την Ευρώπη και, συγκεκριμένα, την Ελλάδα με τη νέα κυβέρνηση;  Κατά τη γνώμη μου σχεδόν τίποτα.
Η Ευρώπη κάνει την εμφάνισή της ήδη στις πρώτες σελίδες της συμφωνίας συνεργασίας ανάμεσα στα  κόμματα (CDU/CSU/SPD): «Στόχος μας είναι να βγάλουμε την Ευρώπη πιο ισχυρή μέσα από την κρίση — ως μια Ευρώπη της σταθερότητας και της βιώσιμης ανάπτυξης. Αρχή μας είναι πως η αλληλεγγύη και η υπευθυνότητα πάνε μαζί. Αυτό είναι ασύμβατο με μια κοινοτικοποίηση του χρέους. Αντίθετα, χρειαζόμαστε περισσότερη ανταγωνιστικότητα μέσω διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και νέων κινήτρων ανάπτυξης σε όλα τα κράτη μέλη». Με άλλα λόγια η νέα κυβέρνηση α) αποκλείει τα ευρωομόλογα και β) επιμένει στην αρχή της ταυτόχρονης ανταγωνιστικότητας όλων των κρατών-μελών.  Η Α.  Μέρκελ ακολουθεί, με αυτό τον τρόπο, το ορθόδοξο ιδεολογικό δόγμα που επικρατεί ανάμεσα στους γερμανούς οικονομολόγους και μοιάζει να μην έχει πληγεί καθόλου από την κρίση. Καμιά μνεία στην ασυμβατότητα ανάμεσα στο κοινό νόμισμα και στην απουσία συντονισμένης δημοσιονομικής πολιτικής. Καμιά αναφορά στις χρόνιες ανισορροπίες του εμπορικού ισοζυγίου της Γερμανίας και τις επιπτώσεις που έχουν αυτές σε άλλες χώρες. Κανένας προβληματισμός για το κατά πόσο η έννοια της ανταγωνιστικότητας είναι πάντοτε σχετική και είναι εξ ορισμού αδύνατο να είναι ισχύει για όλους ταυτόχρονα.
Η Ελλάδα έχει την τιμητική της στη σελίδα 157: «Θα συνεχίζουμε την υποστήριξη των προσπαθειών μεταρρύθμισης στην Ελλάδα. Η Γερμανο-Ελληνική Συνέλευση* θα συνεχιστεί και θα αναπτυχθεί περαιτέρω». Καμία παραδοχή πως έχουν γίνει λάθη ή πως η πολιτική αντικοινωνικής λιτότητας έχει αποτύχει. Σε πολλά σημεία της συμφωνίας υπάρχουν αναφορές στην ανάγκη για νέες επενδύσεις — με την ίδια ακριβώς αοριστία που είχαν γραφεί και σε παλαιότερες προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.
Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο είναι άγνωστο ακόμη ποια πρόσωπα θα στελεχώσουν την καινούργια κυβέρνηση. Αν το SPD δεν πάρει το υπουργείο οικονομικών, είναι πολύ πιθανόν να παραμείνει στη θέση του ο σκληροπυρηνικός Σόιμπλε. Κατά τ’ άλλα, οι 185 σελίδες του συμβολαίου για το σχηματισμό της νέας (παλαιάς) κυβέρνησης συνεργασίας είναι πάνω απ’ όλα ένα κείμενο που επιμένει με δογματική προσήλωση στην καταστροφική πολιτική λιτότητας για την ίδια τη Γερμανία και για την υπόλοιπη Ευρώπη.
——————————————————–
* Η Γερμανο-Ελληνική Συνέλευση (ΓΕΣ) θεσπίστηκε το 2010 ως φόρουμ για τη διμερή συνεργασία σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, με εκπροσώπους ελληνικών και γερμανικών φορέων και συντονιστή τον τέως υφυπουργό Εργασίας Χανς Φούχτελ. Φέτος, πραγματοποιήθηκε η 4η ΓΕΣ στη Νυρεμβέργη.
http://eleutheriellada.wordpress.com