ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΝΙΚΟΥ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗ «NEWSMAIL.GR» ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΒΑΓΓΕΛΗ ΓΙΑΚΟΥΜΗ

Κύριε Γραμματέα, οι ψηφοφόροι και τα στελέχη σας διερωτώνται πότε θα χωρίσουν οι δρόμοι σας με τη ΝΔ;

Η συνεργασία με τη Νέα Δημοκρατία είναι ένας ιστορικός συμβιβασμός. Πολύ δύσκολος μάλιστα, όταν καλείσαι να βρεις κοινή συνισταμένη με τον ιστορικό σου πολιτικό και ιδεολογικό αντίπαλο.
Ωστόσο, βρισκόμαστε σε μια κοινή προσπάθεια να σταθεροποιηθεί η οικονομία και να ξεπεράσει η χώρα την κρίση. Στις εκλογές του Μαΐου του 2012 είχαμε κάνει ανοιχτή πρόταση σε όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου να συμμετέχουν και αυτοί στην εθνική προσπάθεια. Τότε, μόνο η ΔΗΜΑΡ αποφάσισε να συνεισφέρει, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε κάθε συμβολή, όπως κάνει και σήμερα ακολουθώντας μια ματαιόδοξη στρατηγική. Δυστυχώς απ’ ότι φαίνεται δεν είμαστε ως κοινωνία ακόμη έτοιμοι να συζητάμε με τις διαφορές μας και να αποφασίζουμε σε ένα κοινό

τραπέζι.

Χρειαζόμαστε χρόνο, που σήμερα δεν έχουμε την πολυτέλεια ούτε να τον αγοράσουμε ούτε να τον απαιτήσουμε. Σήμερα, οφείλουμε να βοηθήσουμε να πάει η χώρα παρακάτω, ώστε να δικαιωθούν οι κόποι του λαού. Ο χρόνος του σημερινού κυβερνητικού σχήματος εύχομαι να ολοκληρωθεί τη στιγμή που για τον τόπο τα πράγματα θα είναι καλύτερα.

Με ποιους τρόπους κατά τη γνώμη σας το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να αναδειχθεί και πάλι μέσα στην κοινωνία. Μόνο του θα μπορούσε ή με τη συνεργασία και άλλων δυνάμεων;

Οι πολίτες έχουν θυμώσει με τον κυβερνητισμό που πολλά στελέχη του επέδειξαν. Έχουν αγανακτήσει με τις παθογένειες που δημιούργησε στη δημόσια ζωή, αλλά θυμούνται ακόμη ότι το ΠΑΣΟΚ συνέβαλε καθοριστικά σε όλους τους προοδευτικούς στόχους που πέτυχε η χώρα. Από την εθνική συμφιλίωση και τη δημιουργία της μεσαίας τάξης, το κοινωνικό κράτος, την είσοδο της Ελλάδας στην ΟΝΕ και τα μεγάλα έργα.
Η διαδικασία ωστόσο της αναδιοργάνωσης του κόμματος και της παράλληλης ανασύνταξης των δυνάμεών του είναι χρονοβόρα. Ταυτόχρονα επηρεάζεται και από το αρνητικό κλίμα στο οποίο βρίσκεται η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη. Η κρίση που συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά «τέλους εποχής» και τα προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζονται έχουν ανατρέψει τις ιδεολογίες, τις συλλογικές αναπαραστάσεις και κατά συνέπεια τον λόγο των κομμάτων.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν αποδυναμώσει στο συλλογικό υποσυνείδητο την ανάγκη της πολιτικής ενώ αντιθέτως έχουν ενδυναμώσει τον λαϊκισμό, τον ακραίο και αδιέξοδο λόγο. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα είναι αδύναμα να παρουσιάσουν μια ξεκάθαρη ατζέντα.
Βεβαίως, τα αποτελέσματα στους μαζικούς φορείς όπου οι δυνάμεις που εκφράζουν την παράταξη στους κοινωνικούς χώρους παίρνουν πολλαπλάσια ποσοστά από τα δημοσκοπικά ευρήματα του ΠΑΣΟΚ είναι ένα θετικό μήνυμα, το οποίο πρέπει να μας προβληματiσει, αλλά πρέπει να το αποτιμήσουμε με ψύχραιμο τρόπο για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα για τη συνέχεια. Ωστόσο, εμείς σε όλους αυτούς τους χώρους κάναμε προτάσεις συνεργασίας και σε άλλες δυνάμεις.

Προκρίνετε ως στέλεχος πρώτης γραμμής που είστε, μια προγραμματική συμφωνία με τη ΔΗΜΑΡ και όχι τόσο με τους 58. Αλήθεια ορισμένα στελέχη από αυτά έχουν διατελέσει τα προηγούμενα χρόνια στο κράτος και άρα δεν έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, αποτελεί πρόβλημα για την κοινωνία τέτοια στοιχεία σήμερα;

Το ζητούμενο για την συγκρότηση μιας Κεντροαριστεράς με δυναμική είναι μια πραγματική και ευρεία συμπαράταξη προοδευτικών δυνάμεων του δημοκρατικού χώρου. Δεν είναι ούτε οι πολιτικοί ηγεμονισμοί, ούτε η επιβίωση πολιτικών δεινόσαυρων. Η Κεντροαριστερά δεν πρέπει να είναι μια ταμπέλα, αλλά η ευκαιρία για να ανοίξει ένας σύγχρονος διάλογος για να αποκτήσουν οι ιδέες μας πρακτική εφαρμογή σε αυτές τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης.
Γι’ αυτό πρέπει να γίνει υπόθεση της κοινωνίας, ώστε να διαμορφωθεί ένα σχέδιο λύσεων απέναντι στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών. Άρα η πρόταση μας και προς τη ΔΗΜΑΡ και προς τους 58 και προς τις άλλες κινήσεις είναι πρόταση ουσιαστικού διαλόγου.

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πάει στη νέα γενιά, τη δική σας γενιά για να μπορέσει να αναδείξει μια νέα φιλοσοφία και αντίληψη και ποια θα μπορούσε να ήταν αυτή;

Σήμερα η νέα γενιά βιώνει την κρίση με τον πιο εκφυλιστικό τρόπο. Η ανεργία χειμάζει τους νέους και τους αναγκάζει να ψάχνουν προοπτική και ελπίδα εκτός συνόρων. Η χώρα χάνει το πιο δυναμικό πληθυσμό της. Ακόμη όμως και όσοι παραμένουν στην Ελλάδα, είτε είναι άνεργοι είτε ετεροαπασχολούνται είτε απασχολούνται με πολύ χαμηλές αμοιβές. Ο βασικός μισθός αλλά και οι νέες εργασιακές σχέσεις, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί αποτελούν τα βασικά βαρίδια για την κοινωνική εξέλιξή τους. Τα βιώματά τους έχουν απογoητεύσει και δεν τους βοηθούν να οραματιστούν ένα καλύτερο αύριο.

Γι’ αυτό είναι κρίσιμο σήμερα να προτάξουμε το στοίχημα της δικής μας γενιάς. Να αναδείξουμε πολιτικά πρότυπα όπου η οντότητά τους θα στηρίζονται στις απόψεις τους και όχι στην πελατειακή κουλτούρα του παρελθόντος. Να μιλήσουμε για μια άλλη κουλτούρα παραγωγής και κατανάλωσης, για μια άλλη σχέση με το δημόσιο χώρο και για την διαρκή επαγγελματική κατάρτιση ώστε η κινητικότητα στον εργασιακό χώρο να αποκτά θετικά χαρακτηριστικά.
Μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις παραστάσεις, τα βιώματα και την εμπειρία των νέων ανθρώπων που βρίσκονται εκτός Ελλάδας ώστε να βρούμε λύσεις και να στηρίξουμε τη γενιά μας. Η χώρα θα πετύχει τους στόχους της, μόνο εάν υπάρξει ένα νέο ανθρώπινο δυναμικό να υλοποιήσει ένα προοδευτικό και δημοκρατικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο για τον τόπο. Και αυτό για να συμβεί χρειάζονται ιδέες που θα ενώσουν και θα κινητοποιήσουν.

Νίκος Ανδρουλάκης