Των επενδυτών το... κάγκελο

Το σκηνικό τα έχει όλα... Πύργους, κάστρα και καταρράκτες... Ανεμογεννήτριες που σκίζουν τον αέρα, υδροπλάνα που προ­σγειώνονται σε υδατοδρόμια... Γιγαντιαία εμπο­ρικά κέντρα πλημμυρισμένα από εκατομμύρια λάτρεις του shopping therapy... Βουνά, λόγγους και ακτές, όπου εκατομμύρια τουρίστες έχουν ξαμοληθεί και παίζουν γκολφ, τένις και ρακέτες ενώ απολαμβάνουν δισεκατομμύρια χωριάτικες σαλάτες... Στη διπλανή γωνία μερικές ντουζίνες εκατομμύρια τουριστών παρακολουθούν εκ­στασιασμένοι τον Περικλή και τον Σωκράτη να τα «κουτσοπίνουν» με τον Μέγα Αλέξανδρο, ενώ ο Κολοκοτρώνης έχει στήσει «πηγαδάκι» με τον Καραϊσκάκη, τον Ρήγα και τον Καποδίστρια... Και μέσα σ’ όλα, χρυσοθήρες τρέχουν αλαλάζοντες από τις στοές του σύγχρονου ελληνικού «Ελ Ντοράντο»...
Οι εικόνες που σας μεταφέρουμε είναι μόνο ένα μικρό τμήμα της φαρσοκωμωδίας «Επενδυτές στην Ελλάδα», μιας υπερπαραγωγής - ωδής στη θεωρία της «αρπαχτής», χωρίς σχέδιο και όραμα, που απλώς υποκλίνεται στις διαθέσεις και τις επι­λογές των εν δυνάμει επενδυτών.
Το «Π» αποκαλύπτει τις πρώτες 25 προτάσεις για επενδύσεις ύψους 20 δισεκατομμυρίων ευ ρώ, την προώθηση των οποίων έχει αναλάβει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκα­λος, ο οποίος μάλλον δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι «ψώνισε από σβέρκο».
Ποιος σχεδιάζει σε αυτόν τον τόπο;
Η πλειονότητα των προτάσεων σέρνεται εδώ και χρόνια, αφού, παρά τις επίπονες προσπάθειες που κάνουν διάφορα «παπαγαλάκια», το πρόβλη­μα δεν έγκειται στο «τέρας» της γραφειοκρατίας, αλλά στο τερατώδες μυαλό εκείνων που θέλουν να στήσουν σε ολόκληρη τη χώρα και κυρίως στην κορεσμένη πολεοδομικά Αττική, τεράστια εμπορικά κέντρα, ξενοδοχειακές μονάδες φαραωνικού τύπου στα δάση και τα φιλέτα δημόσιας γης και πλήθος ανεμογεννητριών ακόμα και σε περιοχές που προστατεύονται από την ευρωπαϊκή νομο­θεσία.
Το βασικότερο πρόβλημα, όπως φαίνεται και από την πλειονότητα των επενδύσεων που προ­ωθούνται, είναι ότι το σχέδιο για την ανάπτυξη δεν αποτελεί κεντρικό κυβερνητικό σχεδιασμό, αλλά ένα ασυνάρτητο πάζλ από τις προτάσεις που κάνουν οι επενδυτές. Αντί, δηλαδή, να επιλέγει η κυβέρνηση τι είδους ανάπτυξη θα κάνει, το πρό­γραμμα στηρίζεται στις επιλογές των ίδιων των επενδυτών, αφού εκείνοι επιλέγουν πού, τι και πώς θα επενδύσουν, με τα υπουργεία να τρέχουν από πίσω τους για να προσαρμόσουν τη νομοθε­σία στα σχέδιά τους.
Το πρόγραμμα με τις «σε εξέλιξη επενδύσεις» περιλαμβάνει 12 προτάσεις για ανάπτυξη τουρι­στικών μονάδων, 8 προτάσεις για επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, 3 προτάσεις για επενδύσεις στον τομέα του εμπορίου και 1 πρότα­ση στον τομέα των υποδομών.
Το συνολικό ποσό που, σύμφωνα με τις προ­τάσεις, θα επενδυθεί, είναι ύψους 20 δισεκα­τομμυρίων ευρώ, με την υπόσχεση δημιουργίας συνολικά 12.000 περίπου θέσεων εργασίας και συγκεκριμένα 6.400 θέσεων στον τομέα του του­ρισμού, 2.455 στον τομέα των ΑΠΕ, 2.800 στον τομέα του εμπορίου και 220 από την επένδυση στον τομέα υποδομών.
Η «ευημερία» που υπόσχονται οι αριθμοί δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα, αφού πρόκειται για προτάσεις εξαιρετικά προβληματι­κές, τόσο σε επίπεδο πολεοδομικό, χωροταξικό και χρήσεων γης όσο και ως προς τον σχεδιασμό και τη φιλοσοφία τους, αφού είναι ενδεικτικό ότι τουλάχιστον 2 περιπτώσεις έχουν χαρακτηριστικά «Βατοπεδίου».
Και ακριβώς επειδή έχουν γνώση οι φύλακες... προωθείται η νέα νομοθεσία για την επιτάχυνση των έργων, το λεγόμενο fast track, που δεν είναι τίποτε άλλο από τις τύπου εξπρές και άκρως αμφι­λεγόμενες διαδικασίες που ακολουθήθηκαν για τα Ολυμπιακά έργα, αλλά σε πιο εξελιγμένη μορφή.
Εν ολίγοις, στο όνομα της ανάπτυξης και του δημοσίου συμφέροντος, το οποίο ορίζεται α λα καρτ, παρακάμπτεται η περιβαλλοντική και δασι­κή νομοθεσία, οι προβλέψεις για την προστασία των αρχαιολογικών χώρων ακόμα και οι διαδικα­σίες για τις απαλλοτριώσεις.
Και έτσι όλες οι προβληματικές προτάσεις για επενδύσεις σε βουνά, φαράγγια, ακτές και θάλασ­σες, όλες οι προτάσεις για επενδύσεις σε ελεύ­θερες δημόσιες εκτάσεις θα πάρουν μέσα σε μια νύχτα το πράσινο φως, και μάλιστα στο όνομα της «πράσινης» ανάπτυξης!