ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΚΟΥΦΙΕΣ ΕΥΧΕΣ, ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΕΣ ΚΑΙ ΦΡΟΥΔΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ… ΛΟΓΙΚΗ

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Η παρακμή του καπιταλισμού που εκφράζεται ως βίαιη παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου οδηγεί με τη βοήθεια των σκοταδιστικών μύθων και των κομματικών ιδεολογιών στην φασιστικοποίηση του πλανήτη, πράγμα που σημαίνει:

·           την σταδιακή κατάργηση όλων των κατακτήσεων των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού και την αύξουσα φτωχοποίηση-περιθωριοποίηση του 99% του παγκόσμιου πληθυσμού,

·           τον σταδιακό στραγγαλισμό του εθνικού αυτοπροσδιορισμού των χωρών του πλανήτη με σκοπό την υποταγή τους στον σκληρό πυρήνα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου με εκφραστή του τον αμερικανισμό,

·           τον απάνθρωπο και καταστροφικό πόλεμο μεταξύ του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου και των ανυπότακτων ανταγωνιστών του αμερικανισμού για την παγκόσμια κυριαρχία,

·           την προϊούσα και μη αναστρέψιμη καταστροφή της βιόσφαιρας με αποτέλεσμα την σταδιακή ερημοποίηση του πλανήτη και την συνεπαγόμενη ανατροπή των όρων συνέχισης της ζωής πάνω σ’ αυτόν.

Κι εμείς, αντί να δράσουμε συλλογικά και αλληλέγγυα σε τοπικό και διεθνές επίπεδο για να αντιστρέψουμε τις εξελίξεις, προσευχόμαστε σε ανύπαρκτους ‘θεούς’, ανταλλάσσουμε ευχές και καλλιεργούμε φρούδες ελπίδες για τη σωτηρία μας από ‘από-μηχανής θεούς’, μεσσίες και αρχηγούς με αποτέλεσμα να πορευόμαστε από το κακό στο χειρότερο.

Ας κατανοήσουμε επιτέλους ότι για την ζωή μας, την γειτονιά μας, την πόλης μας, την πατρίδα μας, και για τον πλανήτη μας, για τα παιδιά μας και το μέλλον μας είμαστε εμείς, ως άτομα και ως σύνολα, αποκλειστικά υπεύθυνοι και αντί για ευχές ας ανταλλάξουμε απόψεις και ας συντονίσουμε τις ενέργειές μας σε τοπικό, εθνικό και οικουμενικό επίπεδο για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, για να βγούμε από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να συνεχίσουμε τον διαχρονικό αγώνα των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού για την κοινωνική ισότητα, χωρίς την οποία θα τρώμε στο διηνεκές ο ένας τις σάρκες του άλλου για να πλουτίζουν τα μικρά και τα μεγάλα αφεντικά μας.

Ένας καλύτερος κόσμος είναι αναγκαίος, εφικτός και αναπόφευκτος, ένας καλύτερος κόσμος προσπαθεί να γεννηθεί φτάνει να τον κατανοήσουμε, να τον σχεδιάσουμε στη βάση της κοινωνικής ισότητας και να τον πραγματοποιήσουμε δίνοντάς του τη μορφή της άμεσης δημοκρατίας, της αταξικής κοινωνίας και του οικουμενικού ουμανιστικού πολιτισμού.

Ας πάρουμε πίσω τον αυτοσεβασμό μας, την αυτοπεποίθησή μας, την αξιοπρέπειά μας και την ελευθερία μας που το απάνθρωπο και καταστροφικό κεφάλαιο μας την στέρησε κι ας μετακινηθούμε από το καθεστώς που μας θέλει δούλους και αντικείμενο εκμετάλλευσης προς την ελευθερία του υποκειμένου της ιστορίας, που με την αμεσοδημοκρατική αταξικότητα θα αποκαταστήσει την ενότητα της κοινωνίας και της ανθρωπότητας και την αρμονία μεταξύ της κοινωνίας-ανθρωπότητας και της Φύσης.

Αντί για κούφιες ευχές, αφορισμούς και κατάρες ας ανταλλάξουμε απόψεις και προτάσεις, ας μετακινηθούμε από την αδράνεια του αρρωστημένου Εγώ προς το ενωτικό και δημιουργικό Εμείς, την μοναδική δύναμη που μπορεί να απαλλάξει την ανθρωπότητα από την καπιταλιστική βαρβαρότητα και να την οδηγήσει στο επόμενο σκαλί της προόδου. Η σωτηρία και η ευτυχία μας είναι υπόθεση του Εμείς και όχι του Εγώ, είναι υπόθεση της επιστημονικά έγκυρης και κοινωνικά χρήσιμης Γνώσης και όχι της άκριτης και τυφλής πίστης σε φαντάσματα και σε ‘θεία’ σκιάχτρα της εξουσίας.

En Arxikos Politis