Αννέτα Παπαθανασίου
Το «Πρώτο Πλάνο», το περιοδικό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ζήτησε από δέκα σκηνοθέτες ντοκιμαντέρ να μοιραστούν από μια εμπειρία, μια αληθινή ιστορία που έζησαν στα γυρίσματα των ταινιών τους. Από εδώ έως το Εκουαδόρ και από την πιο αισιόδοξη πλευρά της ζωής έως την πιο σκοτεινή, οι αφηγήσεις τους είναι γεμάτες από το υλικό της ζωής. Συναρπαστικό. Αστείρευτο.
Αυτό είναι το Αφγανιστάν
Το tvxs.gr δημοσιεύει σήμερα την τέταρτη.
Αυτό είναι το Αφγανιστάν
Της Αννέτας Παπαθανασίου
Σε ένα ντοκιμαντέρ μπορεί να συμβούν αναπάντεχα γεγονότα που δεν μπορείς να τα προβλέψεις, πόσο μάλλον αν είσαι στο Αφγανιστάν.
Όταν κάναμε τα γυρίσματα για την ταινία Qadir ένας Αφγανός Οδυσσέας, στο Αφγανιστάν, μας είχαν πει ότι δεν πρέπει να ενημερώνουμε την αστυνομία για τις κινήσεις μας γιατί υπάρχει η πιθανότητα να μας καταδώσουν στους Ταλιμπάν και υπήρχε πάντα ο κίνδυνος της απαγωγής.
Έτσι δεν πλησιάζαμε την αστυνομία. Όταν όμως πήγαμε, στο Μαζάρ ε Σαρίφ, και κάναμε γύρισμα έξω από το παλιό σπίτι του Qadir, μας έπιασε η αστυνομία. Ο ηλικιωμένος αρχηγός στην περιοχή που κάναμε γύρισμα είπε πως λέμε ψέματα και πως είμαστε μυστικοί πράκτορες. Μας έπιασαν και μας ανέκρινε πρώτα ο αρχηγός της αστυνομίας, μετά ο αρχηγός της αντιτρομοκρατικής και ύστερα ο αρχηγός της μυστικής αστυνομίας.
Σε όλο αυτό το διάστημα, που ήταν αρκετά τρομαχτικό, ο διευθυντής φωτογραφίας έβλεπε ότι έπεφτε το φως και χάναμε το γύρισμα και κάθε τόσο έλεγε στον μεταφραστή μας να ζητήσει να μας αφήσουν να τραβήξουμε με την κάμερα την κράτησή μας. Ο μεταφραστής έντρομος δεν δεχόταν να το πει.
Τελικά ο Δημήτρης τους έπεισε, βγήκε έξω και πήγε προς το αμάξι όπου είχε αφήσει την κάμερα. Οι υπόλοιποι του συνεργείου που ήταν έξω με φρουρά στο αυτοκίνητο, ήταν σε φοβερή αγωνία για το τι γινόταν με εμάς, μας φαντάζονταν αλυσοδεμένους, και δεν του το συγχώρησαν όταν τους είπε απλά ότι θα κάνουμε ένα μικρό γύρισμα στη φυλακή.
Τελικά αφού αποδείχτηκε η αθωότητά μας καταφέραμε και κάναμε γύρισμα μέσα στην αστυνομία και μάλιστα ο αρχηγός της μυστικής αστυνομίας μας κάλεσε να φάμε μαζί κεμπάμπ!
Αυτό είναι το Αφγανιστάν, τρόμος και φιλοξενία μαζί, φόβος μαζί με χιούμορ, τρομερές αντιφάσεις.
Θυμάμαι θέλαμε να κάνουμε γύρισμα μέσα σε δημόσιο λεωφορείο όπου εγώ έπρεπε να είμαι ντυμένη με μπούργκα. Για να είμαι πιστευτή και να περνάω για Αφγανή είχα σηκωθεί από τις 4:00 πμ για να κάνω πρόβα με την μπούργκα και ανεβοκατέβαινα τα σκαλιά του ξενοδοχείου γιατί μου είχαν πει ότι θα αποκαλυφθώ ότι είμαι ξένη όταν πάω να ανέβω στο λεωφορείο.
Όταν εξηγήσαμε στον σταθμάρχη ότι θα κάναμε γύρισμα μέσα στο λεωφορείο, αυτός άρχισε να ουρλιάζει, εγώ νόμισα ότι μας το απαγορεύει, όμως όχι, απλά έλεγε ότι πρέπει να βγάλει και ο καμεραμάν εισιτήριο, τον καθησυχάσαμε και συνεχίσαμε να του εξηγούμε ότι δεν θα πάμε όλη την διαδρομή αλλά αυτός άρχισε πάλι να φωνάζει δυνατά.
Φοβήθηκα ότι όλα θα καταστρέφονταν όμως εκείνος μας είπε ότι δεν γίνεται να κάνουμε τη μισή διαδρομή και να έχουμε πληρώσει ολόκληρο εισιτήριο, αυτό απαγορευόταν θα έπρεπε να κάνουμε όλη τη διαδρομή (12 ώρες).
Τελικά ανέβηκα στο λεωφορείο φτυστή Αφγανή!
Και κάναμε το γύρισμα στη μισή διαδρομή!
http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/10-alithines-istories-ayto-einai-afganistan
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου