 |
Με συγκίνησε ο Αργύρης Κωστάκης θυμίζοντάς μου τον Γιώργο Γεννηματά.
Τον ανεπανάληπτο, πράγματι, Γιώργο Γεννηματά, τον καπετάνιο που θα μπορούσε να πιάσει το τιμόνι της χώρας μας γερά και να την πάει μακριά από τα παγόβουνα.
Δυστυχώς -χίλιες φορές δυστυχώς- έφυγε από τη ζωή νέος.
Ιδιαίτερη συνεργασία και γνωριμία δεν είχαμε όταν εκείνος ήτανε στο «φόρτε» της πολιτικής σταδιοδρομίας του και εγώ στο «φόρτε» του δημοσιογραφικού επαγγέλματός μου. Δεν έκανα πολιτικό ρεπορτάζ και τα πολιτικά φρονήματά μου ήταν μακριά από το ΠΑΣΟΚ.
Μία και μοναδική φορά συνεργαστήκαμε και ήταν υπεραρκετή για να επιβεβαιώσω τη μεγάλη εκτίμηση που του είχα, αλλά και την πίστη μου ότι ήταν ένας καπετάνιος -όπως πιστεύει και ο Αργύρης Κωστάκης- που δεν θα του έφευγε ποτέ από τα χέρια το τιμόνι του βαποριού.
Πρέπει να το πω κι ας μη τον ψήφισα ποτέ.
Πρέπει να το πω, σαν να του κάνω ένα μικρό μνημόσυνο.
Εργαζόμουν στο «Έθνος» εκείνη τη μία και μοναδική φορά της συνεργασίας μας.
Εκείνος ήταν υπουργός (δεν θυμάμαι σε ποιο υπουργείο).
Ήταν μια μέρα δύσκολη για μένα. Χρειαζόμουν μια ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ για κάποιο ζωτικό θέμα. Χωρίς αυτή την ανακοίνωση δεν μπορούσα να παρουσιάσω σοβαρό και τεκμηριωμένο ρεπορτάζ στην εφημερίδα.
Η γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ με είχε περάσει στη… σούβλα από το πρωί και με γύριζε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.
Επικοινώνησα φορτικά με το μισό κόμμα εκείνη την ημέρα και έβρισα το άλλο μισό προσπαθώντας να βρω άκρη στη λύση του προβλήματός μου.
Ώσπου, μου έστειλε ο Θεός τον Γεννηματά.Σήκωσε το τηλέφωνο και άκουσε με ψυχραιμία τις υστερικές φωνές μου.
Όταν κατάλαβε ότι δεν ήμουν πια σε θέση ούτε ψίθυρο να βγάλω από το στόμα μου, με ρώτησε με μια τρυφερότητα που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω:
-Τέλειωσες αυτά που είχες να μου πεις, Ντίνα;
-Τέλειωσα, κύριε υπουργέ.
-Αφού, λοιπόν, τέλειωσες, πιες ένα καφεδάκι, κάπνισε και ένα τσιγαράκι και σε ένα τέταρτο θα έχεις στα χέρια σου την ανακοίνωση που ζητάς.
-Σας ευχαριστώ, κύριε υπουργέ και σας ζητώ συγγνώμη για τις φωνές.
-Εμείς πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη που σε ταλαιπωρήσαμε. Αυτά συμβαίνουνε στα κόμματα -και όχι μόνο εκεί. Και στα υπουργεία συμβαίνουν και σ´ ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό. Δείξε λίγη κατανόηση, γιατί μ´ αυτά παλεύουμε κι εμείς κάθε μέρα κι αυτά πολεμάμε να διορθώσουμε.
Την ανακοίνωση που ζητούσα μια ολόκληρη μέρα από το παντοδύναμο τότε ΠΑΣΟΚ την πήρα στα χέρια μου σε λιγότερο από ένα τέταρτο από τα χέρια του Γεννηματά.
Μα, θα μου πείτε, από μια ανακοίνωση μπορεί να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα για τις ικανότητες ενός πολιτικού, για τη συνέπειά του, για την ταχύτητα με την οποία παίρνει τις αποφάσεις του, για τη ρωμαλέα δράση του, για τα συμπλέγματά του, για τα αισθήματά του, για το «τσαγανό» του, για το ήθος του, για την εμπιστοσύνη που εμπνέει στους πολίτες;
Εσείς τι λέτε;
http://www.aixmi.gr/
Δυστυχώς -χίλιες φορές δυστυχώς- έφυγε από τη ζωή νέος.
Ιδιαίτερη συνεργασία και γνωριμία δεν είχαμε όταν εκείνος ήτανε στο «φόρτε» της πολιτικής σταδιοδρομίας του και εγώ στο «φόρτε» του δημοσιογραφικού επαγγέλματός μου. Δεν έκανα πολιτικό ρεπορτάζ και τα πολιτικά φρονήματά μου ήταν μακριά από το ΠΑΣΟΚ.
Μία και μοναδική φορά συνεργαστήκαμε και ήταν υπεραρκετή για να επιβεβαιώσω τη μεγάλη εκτίμηση που του είχα, αλλά και την πίστη μου ότι ήταν ένας καπετάνιος -όπως πιστεύει και ο Αργύρης Κωστάκης- που δεν θα του έφευγε ποτέ από τα χέρια το τιμόνι του βαποριού.
Πρέπει να το πω κι ας μη τον ψήφισα ποτέ.
Πρέπει να το πω, σαν να του κάνω ένα μικρό μνημόσυνο.
Εργαζόμουν στο «Έθνος» εκείνη τη μία και μοναδική φορά της συνεργασίας μας.
Εκείνος ήταν υπουργός (δεν θυμάμαι σε ποιο υπουργείο).
Ήταν μια μέρα δύσκολη για μένα. Χρειαζόμουν μια ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ για κάποιο ζωτικό θέμα. Χωρίς αυτή την ανακοίνωση δεν μπορούσα να παρουσιάσω σοβαρό και τεκμηριωμένο ρεπορτάζ στην εφημερίδα.
Η γραφειοκρατία του ΠΑΣΟΚ με είχε περάσει στη… σούβλα από το πρωί και με γύριζε πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.
Επικοινώνησα φορτικά με το μισό κόμμα εκείνη την ημέρα και έβρισα το άλλο μισό προσπαθώντας να βρω άκρη στη λύση του προβλήματός μου.
Ώσπου, μου έστειλε ο Θεός τον Γεννηματά.Σήκωσε το τηλέφωνο και άκουσε με ψυχραιμία τις υστερικές φωνές μου.
Όταν κατάλαβε ότι δεν ήμουν πια σε θέση ούτε ψίθυρο να βγάλω από το στόμα μου, με ρώτησε με μια τρυφερότητα που δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω:
-Τέλειωσες αυτά που είχες να μου πεις, Ντίνα;
-Τέλειωσα, κύριε υπουργέ.
-Αφού, λοιπόν, τέλειωσες, πιες ένα καφεδάκι, κάπνισε και ένα τσιγαράκι και σε ένα τέταρτο θα έχεις στα χέρια σου την ανακοίνωση που ζητάς.
-Σας ευχαριστώ, κύριε υπουργέ και σας ζητώ συγγνώμη για τις φωνές.
-Εμείς πρέπει να ζητήσουμε συγγνώμη που σε ταλαιπωρήσαμε. Αυτά συμβαίνουνε στα κόμματα -και όχι μόνο εκεί. Και στα υπουργεία συμβαίνουν και σ´ ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό. Δείξε λίγη κατανόηση, γιατί μ´ αυτά παλεύουμε κι εμείς κάθε μέρα κι αυτά πολεμάμε να διορθώσουμε.
Την ανακοίνωση που ζητούσα μια ολόκληρη μέρα από το παντοδύναμο τότε ΠΑΣΟΚ την πήρα στα χέρια μου σε λιγότερο από ένα τέταρτο από τα χέρια του Γεννηματά.
Μα, θα μου πείτε, από μια ανακοίνωση μπορεί να βγάλει κανείς ασφαλή συμπεράσματα για τις ικανότητες ενός πολιτικού, για τη συνέπειά του, για την ταχύτητα με την οποία παίρνει τις αποφάσεις του, για τη ρωμαλέα δράση του, για τα συμπλέγματά του, για τα αισθήματά του, για το «τσαγανό» του, για το ήθος του, για την εμπιστοσύνη που εμπνέει στους πολίτες;
Εσείς τι λέτε;
http://www.aixmi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου