του Αλέξανδρου Οικονομίδη Παπασπυρόπουλου
Η νέα «μνημονιακή» οργάνωση της χώρας, ξεκίνησε με δραματικές συνέπειες, ειδικά στον τομέα υπηρεσιών υγείας της επαρχίας με μοναδικό στόχο την μετατροπή των εναπομεινάντων νοσοκομείων σε κέντρα υγείας-κρεματόρια.
Η εξωφρενική υποβίβαση, (αν όχι κατάργηση) χτυπάει την πόρτα του ΕΛΕΝΗ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ- γενικού νοσοκομείου Φλώρινας, με μοναδικό σκοπό το λουκέτο εως τον Δεκέμβριο του 2015. Η Φλώρινα, ανέκαθεν ήταν ένας παραμελημένος νομός από την ελληνική πολιτεία σχεδόν σε όλους τους τομείς, μεταξύ αυτών και στον τομέα της υγείας. Το να ζεις εντός ορίων του νομού και να χρειαστείς την αυτονόητη παροχή υπηρεσιών υγείας, μοιάζει
με εφιάλτη, που ολοένα και βυθίζεσαι.
Παρόλο που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Ελλάδος και συνορεύει με ΠΓΔΜ και Αλβανία, συνεπώς «ακριτικός νομός», δεν προβλέπεται τίποτα για περιφερειακό νοσοκομείο και αντιμετώπιση σοβαρών περιστατικών, τα οποία χρήζουν ταχύτατης ιατρικής φροντίδας και επέμβασης. Οι ασθενείς είναι αναγκασμένοι να πηγαίνουν στον νομό Θεσσαλονίκης (195 χιλιόμετρα), με σοβαρές επιπτώσεις κατά την διακομιδή ακόμη και στην ζωή τους. Ο πληθυσμός της ανέρχεται σε 54.768 κατοίκους και γεωγραφικά είναι από τις πιο δύσβατες περιοχές της χώρας (πολύ άσχημο οδικό δίκτυο και πρωταθλήτρια σε τροχαία ατυχήματα) επιπλέον τώρα, προστίθεται και το πρόβλημα του νοσοκομείου.
Το νομαρχιακό νοσοκομείο Ελένη Δημητρίου υπολειτουργεί εδώ και χρόνια και δεν έχει γραφτεί αράδα, ούτε και έχει ειπωθεί κουβέντα για τα σοβαρά προβλήματα χρηματοδότησης και προσωπικού που αντιμετωπίζει (π.χ. η χειρουργική κλινική έχει έναν επικουρικό ιατρό και έναν διευθυντή που εντός των επόμενων μηνών θα συνταξιοδοτηθεί.
Η παθολογική από την άλλη έχεις μόλις τρείς ιατρούς, εκ των οποίων ο ένας θα μετατεθεί, ο άλλος θα συνταξιοδοτηθεί σύντομα) συνεπώς οι κλινικές λειτουργούν οριακά στηριζόμενες στην καλή διάθεση του προσωπικού και ποντάροντας στην τύχη. Η γενοκτονική τύπου μεταρρύθμιση της υγείας, προφασιζόμενη οικονομικούς λόγους (μιας οικονομίας θανάτου και νεκρών) θα βάλει σε διαθεσιμότητα 13 οδηγούς ασθενοφόρων, αφήνοντας ακάλυπτες εντελώς τις θέσεις τους και απειλώντας αμεσότατα την ζωή 54.768 Φλωρινιωτών κατοίκων και όχι μόνο.
Αναρωτιέμαι αν οι κυβερνητικοί υποστηρικτές και όσοι πολιτεύονται με τις γαλαζοπράσινες φανέλες σε δήμους και περιφέρειες στις επικείμενες τοπικές εκλογές γνωρίζουν ότι:
α) οι οδηγοί δούλευαν με πρόσληψη του 1987 και ήταν πολύ κοντά στην συνταξιοδότηση,
β) κάλυπταν τόσο το Νομαρχιακό νοσοκομείο της Φλώρινας όσο και το κέντρο υγείας της άλλη μεγάλης κωμόπολης του Αμυνταίου
γ) κάλυπταν την δύσβατη περιοχή Πρεσπών σε απόσταση 70 χιλιομέτρων από την πόλη, η οποία είναι μίας περιοχή απόμακρη, αυτόνομη μέσα στον κλοιό των βουνών που την περιβάλλουν με πολικές θερμοκρασίες που τον χειμώνα, προκαλούν αποκλεισμούς στους κατοίκους )
δ) κάλυπταν τις μεταφορές στα ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ ΦΛΩΡΙΝΑΣ (κέντρο εκπαίδευσης ατόμων με αναπηρία) το οποίο υπολειτουργεί δραματικά,
ε) Κάλυπταν και το ΚΑΦΚΑ στο Αμύνταιο (κέντρο αποκατάστασης) το οποίο επέφερε την παύση της λειτουργίας του.
Να σημειωθεί ότι κάθε οδηγός εκτελούσε τουλάχιστον 6 με 7 μεταφορές σε κάθε βάρδια εντός του νομού, χώρια τις διακομιδές σε Θεσσαλονίκη, Κοζάνη, Πτολεμαΐδα, χώρια τις αιμοκαθάρσεις, χώρια τις μαγνητικές, και χώρια τα εξιτήρια. Με απόφαση του υπουργείο λοιπόν, όλα τα παραπάνω τα καλύπτουν μόλις 3 οδηγοί καθώς και ένα πλήρωμα του ΕΚΑΒ με 3 βάρδιες (το οποίο με βάση την νομοθεσία έχει ελάχιστες αρμοδιότητες). Για να μην σχολιάσω τα απαρχαιωμένα ασθενοφόρα (παλαιά μοντέλα, χωρίς σύγχρονο εξοπλισμό, με πάνω από 700.000 χιλ.) τα οποία τις περισσότερες φορές παθαίνουν τεχνικές βλάβες.
Ερωτώ λοιπόν, αφού εγκρίθηκε η αγορά τεσσάρων νέων ασθενοφόρων και μια κινητή μονάδα από το ΕΣΠΑ γιατί ακόμη δεν είναι σε λειτουργία; Πόσο δραματικές θα είναι οι συνέπειες όλων των παραπάνω και τι κόστος θα έχουν όλα αυτά στον νομό μας;
Έχει επανειλημμένα τονιστεί ότι, η υγεία είναι υπεράνω διαπραγμάτευσης, οικονομικής, πολιτικής, ευρωπαϊκής, και κυρίως μνημονιακής. Απαιτούνται εγγυήσεις για τη σωστή χρήση των οικονομικών πόρων που αφορούν την υγεία, καθώς ο θάνατος καραδοκεί απ τα κενά που δημιουργούν οι υπουργικές ασάφειες των θέσεων νοσηλευτικού, ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού.
Τέλος συντοπίτες και συντοπίτισσες να θυμάστε αυτό που έλεγε ο Μπρεχτ: όταν το άδικο γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον.
http://eleutheriellada.wordpress.com/