 |
Μέχρι και τις τελευταίες αυτοδιοικητικές εκλογές (2010) γινόταν μεγάλη «μάχη» τόσο μεταξύ των υποψηφίων όσο και μέσα στους κομματικούς μηχανισμούς για το που θα δοθεί το «χρίσμα» προκειμένου τα κόμματα να οδηγηθούν σε μία εκλογική νίκη την οποία θα εκμεταλλεύονταν με μικροπολιτική ιδιοτέλεια. Αυτή η τακτική των κομμάτων της πολιτικής ελίτ εδραζόταν στην κυρίαρχη νοοτροπία ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελούσε… φέουδο για αυτά. Έτσι η «έρμη» αυτοδιοίκηση κολλημένη στην λάσπη του παλαιοκομματισμού συγκέντρωσε αναπόφευκτα τις παθογένειες της κεντρικής πολιτικής σκηνής και σε πολλές περιπτώσεις καθοδηγούμενη από ανεπαρκείς και αναποτελεσματικούς τοπικούς άρχοντες αποδείχθηκε ανίκανη να αντιμετωπίσει όπως θα έπρεπε τα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας τα οποία συσωρεύονταν διογκούμενα. Οι ελάχιστες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν περίτρανα τον κανόνα.
Μετά από την συστημική μας (και όχι μόνο οικονομική) χρεοκοπία και τα όσα όλα αποκαλυφθηκαν, η αμετανοησία του παθογενούς πολιτικού-κομματικού κατεστημένου καταδεικνύεται εκτός πολλών άλλων και από τον τρόπο που αντιμετωπίζει ακόμα και σήμερα τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Αντί λοιπόν χρίσματων, δίνουν… «επιχρίσματα»! Με επιλογές εμφανούς ή κεκαλυμμένου κομματικού χαρακτήρα περισσότερο στο περιφερειακό επίπεδο και λιγότερο στο δημοτικό, προσπαθούν να καταγράψουν ποσοστά που θα τους επιτρέψουν να αναπτύξουν ή να διατηρήσουν και να επεκτείνουν τα «άρρωστα πλοκάμια τους».
Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά και η ευθύνη της απάντησης ανήκει πλέον στους πολίτες. «Τι Τοπική Αυτοδιοίκηση θέλουμε» σε μία Ελλάδα που πρέπει να αλλάξει και να υπερβεί την κρίση στην οποία συνεχίζει να βρίσκεται; Ανεξάρτητη, χωρίς «χρίσματα και επιχρίσματα» μακριά από τις κομματικές παθογένειες και εξαρτήσεις; Μία αυτοδιοίκηση όπου δεν θα κυριαρχούν κάποιοι τυχάρπαστοι κομματικοί κολαούζοι, αλλά ούτε και κάποιοι «ιδιοκτήτες πελατειακών στρατών και… ψήφων» οι οποίοι μεταγραφόμενοι κατά περίπτωση δεν έχουν τίποτα άλλο στο μυαλό τους από τον γνωστό πελατειακό-διανεμητικό χαρακτήρα της εξουσίας, και φυσικά την «ανταποδοτικότητα» προς τους κομματικούς και λοιπούς σπόνσορες τους; Ή μήπως μία αυτοδιοίκηση μετριοκρατείας και ανεπάρκειας που στο τέλος κάθε θητείας εξαγγέλλει έργα… για την επόμενη;
Τα πάντα είναι θέμα οράματος, στρατηγικού σχεδιασμού και προτεραιοτήτων δηλαδή… Διαχείρισης… Μanagement όπως έμαθε να λέει και η 77χρονη μητέρα μου! Οι καιροί μπορεί να είναι χαλεποί αλλά επιτέλους ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να καταστήσουμε την Τοπική Αυτοδιοίκηση όσο το δυνατόν οικονομικά αυτόνομη που να σέβεται και το τελευταίο ευρώ που δαπανάται και φυσικά να λογοδοτεί στον πολίτη για αυτό. Μία δημοτική αρχή μπορεί με χρηστή, εξορθολογισμένη και αποτελεσματική διαχείριση και διοίκηση και οπωσδήποτε με ιεράρχηση προτεραιοτήτων να αξιοποιήσει τους διαθέσιμους πόρους όπως πρέπει.
Τα υπάρχοντα προβλήματα δεν μπορούν να επιλυθούν όλα μαζί. Οι συνδυασμοί οι οποίοι διεκδικούν την ψήφο μας είναι απαραίτητο να μας γνωρίσουν τον στρατηγικό τους σχεδιασμό καθώς επίσης και τις προτεραιότητες που θέτουν. Η όλη προσπάθεια θα πρέπει να εστιασθεί σε θέματα όπως η δημόσια υγεία, η διαχείριση απορριμμάτων, οι υποδομές και τα δίκτυα αλλά και η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Σε ένα άρθρο στην Athens Voice η φίλη επικοινωνιολόγος Αγγελική Κοσμοπούλου έθεσε κάποια καίρια θέματα τα οποία υιοθετώ και επαναλαμβάνω. «Να γνωρίζουμε από τώρα αν θα είναι προτεραιότητα να πάνε όσο το δυνατό περισσότερα παιδιά στους παιδικούς σταθμούς και ας έχουμε λιγότερες παρεμβάσεις που αφορούν μόνο και μόνο στην ομορφιά της πόλης. Αν κάποιοι άποροι συμπολίτες μας θα έχουν ένα πιάτο φαγητό, κι ας έχει ο Δήμαρχος ελάχιστο προϋπολογισμό δημοσίων σχέσεων για τον εαυτό του. Αν οι δημότες θα μπορούν να εξυπηρετούνται για δεκάδες υποθέσεις από το σπίτι τους, κι ας είναι λιγότερο γυαλιστερά τα κάγκελα στους δρόμους. Αν θα αξιοποιηθούν οι ευρωπαϊκοί πόροι, κι όχι οι πελατειακές σχέσεις με τους κυβερνώντες. Αν ο πολιτισμός θα βρίσκει εκφράσεις που αφορούν στους πολίτες, αντί για τις επιχορηγήσεις διαφόρων «ημέτερων» επιτήδειων. Και τόσα άλλα!».
Αδυνατούμε να βελτιώσουμε την κατάσταση στην τοπική αυτοδιοίκηση όσο διατηρούνται οι πρακτικές και η νοοτροπία που την «πέταξαν» στο τέλμα στο οποίο βρίσκεται. Η δυσχέρεια, όπως πολύ σωστά είπε ο γνωστός οικονομολόγος Keynes δεν έγκειται στις νέες ιδέες αλλά στην διαφυγή από τις παλαιές. Οι δύο θητείες είναι υπεραρκετές για να παρουσιάσει μία αυτοδιοικητική αρχή έργο! Το έργο ή ό έλεγχος αυτού δεν παράγεται ούτε με όψιμες «αντιμνημονιακές κορώνες», ούτε με «αγκάλιασμα» προνομιούχων συντεχνιών ούτε από το γεγονός και μόνο ότι ο Δήμαρχος είναι… καλό παιδί!
Η ρεαλιστική προσέγγιση των προβλημάτων χωρίς μεγαλοστομίες και παρωχημένα στερεότυπα συνάδουν με την σοβαρότητα και αποτελούν θετικό πρόσημο στην αξιολόγηση των υποψηφίων αυτοδιοικητικών αρχών. Απομένει λοιπόν σε εμάς να γίνουμε ενεργοί, απαιτητικοί, απορρίπτοντας τον ασαφή και θολό λόγο. Υπάρχουν αξιόλογοι και φιλόπονοι άνθρωποι, τεχνοκράτες, επιτυχημένοι επαγγελματίες, με όραμα, φρέσκιες ιδέες και νεωτεριστική σκέψη που δεν εξαρτώνται από αρρωστημένους κομματικούς και λοιπούς μηχανισμούς και θα μπορούσαν να εργασθούν άοκνα και συστηματικά προ όφελος των τοπικών κοινωνιών. Ας τους επιλέξουμε!
http://www.koinonikossyndesmos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου