Ο Σαμαράς εισπράτει τα όποια κέρδη κι ο Βενιζέλος πληρώνει το μάρμαρο

Κυβέρνηση συνεργασίας έχουμε, αλλά το παιχνίδι, όταν πρόκειται για πιασάρικα, δηλαδή για δημοφιλή θέματα, το κάνουν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία.
Η τελευταία πρωτοβουλία του κ. Σαμαρά να ανακοινώσει με διάγγελμα (έχουμε χάσει τον αριθμό) ένα …θηριώδες πρόγραμμα προστασίας περίπου 80 (!) αστέγων προκάλεσε την οργή του ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν είχε ενημερωθεί. Οι διαρροές από τη Χαριλάου Τρικούπη εμφάνιζαν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και αρχηγό του ΠΑΣΟΚ έξαλλο με τον ομοτράπεζό του, τον οποίο μάλιστα κατηγόρησε για
παλαιοκομματικές πρακτικές και για λογικές Μαυρογιαλούρου.
Νέες διαρροές την επόμενη μέρα, πάλι από τη Χαριλάου Τρικούπη, «έλεγαν» ότι ο κ. Σαμαράς αναγνώρισε το λάθος του (;) και ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας ζήτησε συγνώμη για την απρέπεια του από τον κ. Βενιζέλο.
Το ΠΑΣΟΚ ηρέμησε. Μέχρι το επόμενο φάουλ. Γιατί τέτοιου τύπου συμπεριφορές από την πλευρά του Μαξίμου και των υπουργών της Ν.Δ θα έχουμε συχνά από δω και πέρα.
Και είναι λογικό να συμβεί αυτό. Λόγοι επιβίωσης του συνεργατικού σχήματος το επιτάσσουν.
Η κυβέρνηση Σαμαρά μπορεί να είναι δικομματική, ωστόσο το ένα σκέλος της, το ΠΑΣΟΚ, είναι ο αδύναμος κρίκος. Για να ισοφαριστούν οι πιθανολογούμενες απώλειές του στις επικείμενες εκλογικές αναμετρήσεις και για να μην απειληθεί η σταθερότητα της κυβέρνησης είναι απαραίτητο να ενισχυθεί ο ισχυρός πόλος της, η Ν.Δ.
Το πρώτο βιολί είναι ο πρόεδρός της και πρωθυπουργός. Η επικοινωνιακή τακτική του Μαξίμου είναι καθαρή. Κρατάει τον Αντώνη Σαμαρά μακριά απ’ αυτά που μπορεί να τον φθείρουν και τον πλασάρει στα θέματα που τον ευνοούν.
Θα επικοινωνεί, λοιπόν, με το λαό όταν έχει να του πει για το πρωτογενές πλεόνασμα, την έξοδο στις αγορές, τη διανομή του προεκλογικού μερίσματος και τις πολιτικές υπέρ των αστέγων και θα βγαίνει από την κυκλοφορία όταν η υπόθεση μυρίζει μπαρούτι (οι συζητήσεις στη Βουλή, η ιστορία Μπαλτάκου).
Πρόκειται για την κλασική συνταγή που εφαρμόζεται σε πρωθυπουργικά μοντέλα διακυβέρνησης, σε κοινοβουλευτικά συστήματα όπου τα κόμματα εξουσίας είναι αρχηγικά και όταν υπάρχουν συμμαχικές κυβερνήσεις. Το ΠΑΣΟΚ είναι υποχρεωμένο να ζήσει μ’ αυτήν την κατάσταση. Τα ηρωικά και πένθιμα που λέει ο σημερινός αρχηγός του -ότι «πληρώσαμε ως κόμμα δυσανάλογο κόστος»- και το παράπονο του προηγούμενου ηγέτη του ότι «η κυβέρνηση εφαρμόζει όλα όσα αποφασίστηκαν τη δική μου περίοδο, αλλά αυτό δεν μας αναγνωρίζεται» τα ακούνε βερεσέ στο Μέγαρο Μαξίμου.
Η σχέση είναι ετεροβαρής και έτσι θα μείνει. Ο μεγάλος εταίρος θα δίνει το τόνο και θα εισπράττει τα όποια κέρδη και ο μικρός θα πληρώνει το μάρμαρο.
http://www.aixmi.gr/