Σε μια απονενοημένη απόφαση που θα κοστίσει στην ανταγωνιστικότητα της γερμανικής αγοράς εργασίας προχώρησε η γερμανική βουλή. 535 από τους 601 βουλευτές ψήφισαν υπέρ νομοσχεδίου που ορίζει ως κατώτατο εγγυημένο ωρομίσθιο τα 8,50 ευρώ την ώρα, με τους Γερμανούς εργαζόμενους να αναγκάζονται να δουλεύουν με λιγότερα από 10 ευρώ την ώρα. Η Μέρκελ τον χαρακτήρισε “οδυνηρό συμβιβασμό”.
Πριν από λίγες ημέρες ο Euobserver που καταγράφει την κατάσταση των εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη, δημοσίευσε έρευνα που εμφανίζει τους Έλληνες και τους Ρουμάνους ως τους πιο σκληρά εργαζόμενους Ευρωπαίους.
Όσοι από τους δύο λαούς εργάζονται, το 2013 δούλεψαν 2.099 ώρες. Δεν ξέρω για τους Ρουμάνους, αλλά για τους Έλληνες δεν είναι και κανένα θαύμα. Από τη στιγμή που οι άνεργοι φτάνουν το ενάμιση εκατομμύριο, είναι λογικό το βάρος της εργασίας να πέφτει σε όσους έχουν ακόμα δουλειά.

Η Ελλάδα πάντως, παραμένει μία από τις πιο ανταγωνιστικές στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τις μετρήσεις το ωρομίσθιο στη χώρα μας αποτιμάται σε 2,85 ευρώ. Βέβαια, και τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας μιλούν μόνο για έναν ανασφάλιστο στους πέντε, γεγονός που σημαίνει πως δεν μπορείς να εμπιστεύεσαι τα στοιχεία του υπουργείου
Λίγο καιρό πριν, ένας γνωστός μου πιτσιρικάς έψαχνε αγωνιωδώς για δουλειά τελειώνοντας το στρατιωτικό του. Μία ημέρα ήρθε περιχαρής, γιατί όπως μου είπε, είχε καταφέρει να βρει δουλειά.
Ο φιλαράκος με ενημέρωσε πως βρήκε δουλειά σε μία καφετέρια, τρεις ημέρες την εβδομάδα. Εφοριακός δεν είμαι, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να ρωτήσω πόσα θα παίρνει. Δεν σας κρύβω πως ένιωσα μια μικρή ζαλάδα όταν άκουσα πως το μεροκάματο του θα ήταν 12 ευρώ. Δώδεκα ευρώ!
Βέβαια, με καθησύχασε πως τα σαββατοκύριακα που έχει περισσότερη δουλειά το μεροκάματο μπορεί να φτάσει και τα δεκαπέντε ευρώ.
Ο πιτσιρικάς δεν είναι ο μόνος. Η πιάτσα είναι γεμάτη πιτσιρικάδες που, δεν το ζήτησαν, αλλά έτυχε να βγαίνουν στην αγορά εργασίας σε μία συγκυρία όπου υπάρχουν επιχειρηματίες που πιστεύουν πως πρέπει και να τους πληρώνεις για να δουλεύεις στο μαγαζί τους.
Σήμερα στην αγορά εργασίας, εργαζόμενοι με εμπειρία πέντε, δέκα και δεκαπέντε χρόνων, αναγκάζονται να ανταγωνιστούν εργαζόμενους στα πρώτα χρόνια της εργασίας τους. Είναι φυσικό, ένας νεαρός στην αρχή της όποιας καριέρας του να μην έχει μέτρο σύγκρισης.
Κάποτε τα 30-35 ευρώ, που δεν μεταφράζονται σε πάνω από 4,5 ευρώ την ώρα, ήταν ένα συνηθισμένο μεροκάματο. Σήμερα αν ακούσεις πως κάποιος παίρνει πάνω από 25 ευρώ την ημέρα τον κοιτάς με μισό μάτι γιατί μάλλον είναι πλούσιος.
Την στιγμή που η ανεργία των νέων βρίσκεται πάνω από το 60%, η νεολαία είναι παρατημένη στην τύχη της, με αποτέλεσμα να δέχεται εργασιακούς όρους γαλέρας, μεροκάματα της κοροϊδίας και ταυτόχρονα να είναι αυτή που ορίζει τους κανόνες του παιχνιδιού και για τους μεγαλύτερους και πιο έμπειρους.
Όσο οι εργαζόμενοι θεωρούν ενοχή να διεκδικούν όσα αξίζουν, δεν βλέπω τον λόγο τα μεροκάματα να μην πάνε ακόμα πιο χαμηλά.
Έτσι κι αλλιώς, τα 2,85 ευρώ που αναφέρουν οι μετρήσεις και όσοι κόπτονται για τα ωρομίσθια, δεν υπάρχουν πουθενά στην αγορά.
Στην αγορά, τη δουλειά παίρνει ο πιο αποφασισμένος για όλα. Αυτός ο συμβιβασμός είναι και ο πιο επικίνδυνος.
http://eleutheriellada.wordpress.com/