Action Project: Η Ελλάδα θα μπορούσε να έχει ένα τοπικό νόμισμα, παράλληλα με το ευρώ

Ευρώ, δραχμή ή κάποιο άλλο νόμισμα; Ή, μήπως, ένα απλώς... back up νόμισμα σε περιπτώσεις, σαν την Ελλάδα, που κινδυνεύει να βγει εκτός ευρώ; Ο μάνατζερ της κοινότητας «Action project» για τα ευρωπαϊκά νομίσματα, Λέντερ Μπίντερβαλντ καταθέτει στον Guardian μια ρηξικέλευθη άποψη για το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα.

Η πρότασή του είναι απλή: να έχει στο πίσω μέρος του σχεδιασμού της ένα εναλλακτικό νόμισμα. Οπως αναφέρει ο ίδιος: «Ένα νόμισμα δεν φαίνεται να είναι σε θέση να εξυπηρετήσει κάθε ανθρώπινη ανάγκη. Όταν τα χρήματα στερεύει, οι άνθρωποι πεινούν, τα εργοστάσια πέφτουν σε αδράνεια και ο ιστός της κοινωνίας αρχίζει να
διαρρηγνύεται. Αυτό έγινε φανερό όταν η Ελλάδα
κήρυξε πτώχευση. Με πάνω από το ήμισυ των νέων της χώρας χωρίς θέσεις εργασίας, η ανεργία είναι περισσότερο από ένα στατιστικό στοιχείο: είναι απτή. Η έννοια της προσφοράς και την ζήτησης, αυτή που επιτρέπει στην οικονομία να κάνει τη δουλειά της, στην Ελλάδα γίνεται προβληματική».

Ο αρθρογράφος αναφέρει πως στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ελλάδα είχε μπροστά της δύο επιλογές. Πρώτον να αφήσει το ευρώ και να πέσει στην αβεβαιότητα και δεύτερη να υποταχθεί η δημοκρατική της υπόσταση στους ισχυρούς του χρήματος. Η συνεχής ροή χρημάτων μέσω των δανείων, θα κινητοποιήσει ξανά τον... ανεμόμυλο, αλλά τι θα γίνει όταν η χρηματοδότηση στερεύσει;»

Σε αυτό το ερώτημα, που είναι οικονομικό, κοινωνικό, έως και φιλοσοφικό, ο Μπίντερβαλντ δίνει μια τρίτη λύση. Φέρνει το παράδειγμα της Μαγνησίας και τη δημιουργία του Δικτύου Ανταλλαγών και Αλληλεγγύης. Για να μας υπενθυμίσει ότι υπάρχει μακρά παράδοση στη χρήση των λεγόμενων «συμπληρωματικών νομισμάτων». Θυμίζει την περίπτωση των ΗΠΑ που την περίοδο της «Μεγάλης Ύφεσης», κάποιες πολιτείες είχαν εκδώσει ένα αντίστοιχο... παράλληλο νόμισμα που έμεινε στην ιστορία ως «stamp scrip». Το ίδιο συνέβη και στην Αυστρία όπου μια περιοχή εισήγαγε στην αγορά ένα τοπικό νόμισμα για να περιορίσει την οικονομική ύφεση, μέχρι που παρενέβη κεντρική τράπεζα και το κατάργησε. Υπάρχει επίσης και το παράδειγμα της Ελβετίας, ακόμα εν ισχύ, όπου υπάρχει ένα τοπικό νόμισμα που χρησιμοποιείται από αρκετές επιχειρήσεις.

Τι μας διδάσκουν όλα αυτά, σύμφωνα με τον αρθρογράφο; Οτι αν υπάρχει μια λύση για τη ρευστότητα στο Νότο, χωρίς την απαραίτητη αποξένωση από τις χώρες του Βορρά, αυτή είναι η ύπαρξη ενός παράλληλου νομίσματος, ή ενός νομίσματος... back up.

Αυτή η λύση θα βοηθούσε στην πολυφωνία και την επικουρικότητα, που είναι από τα βασικά ιδεώδη της Ευρώπη και θα τασσόταν ενάντια στον κατακερματισμό και τον προστατευτισμό. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει το τέλος του ευρώ, καθώς η χρήση αυτού του νομίσματος θα είχε τοπικό χαρακτήρα και θα διευκόλυνε τις ανταλλαγές.

Με την άνοδο του bitcoin, των Facebook μονάδων, τα νομίσματα του Amazon, τα Google πορτοφόλια και την ταχεία ανάπτυξη των peer-to-peer επιχειρήσεων, η παλιά καλή συνταγή του ενός νομίσματος μοιάζει να μην είναι αρκετή.

Για να καταλήξει ο αρθρογράφος: «Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που αναταξινομείται από "ανεπτυγμένη χώρα" σε "αναδυόμενη αγορά" . Αλλά τι ακριβώς θα μπορούσε να αναδύεται μέσα από αυτή την κρίση; Στην αρχαία ελληνικά η λέξη "ΚΡΙΣΗΣ" σημαίνει επιλογή. Τι θα συμβεί αν επιτρέψουμε στον εαυτό μας μια επιλογή για το είδος των οικονομιών που χρησιμοποιούμε, καθώς και το είδος των νομισμάτων που δημιουργούμε για να μας διευκολύνουν;».
http://www.dimokratianews.gr/