Σε προηγούμενο άρθρο μου επιχείρησα μια σύγκριση των επιτυχόντων ευρωβουλευτών των ελληνικών κομμάτων με βάση την ιδιότητα που ο καθένας από αυτούς έχει. Παράλληλα, για αρκετούς υποψηφίους, το όνομά τους και η συμμετοχή τους φέρει και κάποιον συμβολισμό. Τι συμβολίζει η εκλογή του Κύρτσου ας πούμε και τι συμβολίζει αυτή του Γλέζου;
Ο Μανώλης Γλέζος δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει στο ευρωκοινοβούλιο. Πρωτοσυμμετείχε στα ευρωπαϊκά πράγματα, με θεσμικό ρόλο τουλάχιστον, το 1984 όταν και εξελέγη για πρώτη φορά ευρωβουλευτής. Συνεπώς είναι γνωστός στις Βρυξέλλες, τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν λίγη ιστορία. Για τους υπόλοιπους, και βάση της επιτυχίας της ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, είναι ένα ζωντανό μάθημα Ιστορίας.
Ο άνθρωπος που κατέβασε την σημαία των ναζί από την Ακρόπολη, μαζί με τον Λάκη Σάντα, είναι η καλύτερη ζωντανή απόδειξη της μάχης και του αγώνα κατά του ολοκληρωτισμού και του φασισμού. Όσο και αν έχουν προσπαθήσει ακροδεξιοί και απόγονοι δικτατόρων και
ταγματασφαλιτών όπως ο Πάγκαλος να τον χλευάσουν, και όση φθορά κι αν έχουν αυτοί καταφέρει να επιτύχουν, ο Μανώλης Γλέζος παραμένει ένα σύμβολο που ξεκινάει το ταξίδι του από τα χρόνια της Κατοχής και φτάνει μέχρι και σήμερα, με το ίδιο μήνυμα. Αντίσταση, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και Ιστορική μνήμη.
Ο Μανώλης Γλέζος όμως δεν είναι το μόνο σύμβολο που αποφάσισαν οι Έλληνες να στείλουν στην ευρωβουλή. Σύγχρονο σύμβολο αντίστασης αποτελεί και η Κωνσταντίνα Κούνεβα.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, πριν έρθει στην Ελλάδα για χάρη του άρρωστου παιδιού της το 2001, είχε σπουδάσει Ιστορία και Αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο Άγιος Κύριλλος και Μεθόδιος του Βέλικο Τάρνοβο. Για να αναγκαστεί το 2003 να εργάζεται ως καθαρίστρια στην ΟΙΚΟΜΕΤ. Γνωρίζω πολλές καθαρίστριες οδοντίατρους, δικηγόρους και πάσης φύσεως επιστήμονες, που το όνειρο για μιαν άλλη ζωή στην Ελλάδα τις βρήκε με μια σκούπα στο χέρι ή μέσα σε μια λάντζα να πλένουν πιάτα, αλλά παρέμειναν πάντα υπερήφανες και αξιοπρεπείς. Η Κούνεβα δεν είναι η πρώτη.
Είναι η πρώτη όμως, που λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης και το ξεσκέπασμα του αληθινού προσώπου της εργοδοσίας στην Ελλάδα, βίωσε στο ίδιο της το κορμί τον ταξικό πόλεμο που θα ακολουθούσε.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα, από τη θέση της γραμματέα της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών/-στριών και Οικιακού Προσωπικού (ΠΕΚΟΠ) αγωνιζόταν για καλύτερες συνθήκες εργασίας χωρίς φόβο και πάθος. Λίγες ημέρες μετά την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η Κωνσταντίνα δέχθηκε επίθεση με βιτριόλι την οποία ανάγκασαν ακόμα και να το πιει. Μάταια ζητούσε και ξαναζητούσε την μετακίνηση σε άλλο σταθμό του ΗΣΑΠ και σε πρωινή βάρδια. Η εκδίκηση για τους αγώνες της ως συνδικαλίστρια την βρήκε και της κατάστρεψε την όραση, το πρόσωπο και τον οισοφάγο. Η Διεθνής Αμνηστία έχει εδώ και καιρό κατηγορήσει την Ελληνική Αστυνομία για την ελλιπή έρευνα της υπόθεσης.
Η παρουσία της στο ευρωκοινοβούλιο θα δώσει δια ζώσης το μήνυμα των συνθηκών εργασίας στην πιο επικίνδυνα χώρα για να εργαστεί κανένας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Την ίδια ώρα, τα δύο κόμματα που κυβερνούν για να διασώσουν όπως λένε τη θέση της χώρας μας στην Ευρώπη, έστειλαν τρεις δημοσιογράφους που έχουν μέχρι σήμερα προσφέρει τις υπηρεσίες τους στα μεγαλύτερα συμφέροντα της χώρας. Η Μαρία Σπυράκη έχει ήδη παραδεχτεί πως στην καριέρα της δεν δίστασε να πει ψέματα, ή να αποκρύψει την αλήθεια, για το καλό των αφεντικών της. Η δεύτερη, Εύα Καϊλή, περιμένει για χρόνια στον προθάλαμο του μεγάλου καναλιού, επιχειρώντας συχνά πυκνά να μπει στη βουλή, μάταια όμως. Αν δεν εκλεγόταν στην ευρωβουλή θα αναγκαζόνταν να συνεχίσει να λέει τα μικρά δελτία του Mega.
Ο τρίτος, για χρόνια κρατικοδίαιτος εκδότης free press, συντηρούμενος από τις τράπεζες, τους εργολάβους και όλο το σύστημα της συντήρησης στη χώρα, που τον έφερε δύο χρόνια πριν να γίνει η φωνή του ΛΑΟΣ και του Γιώργου Καρατζαφέρη.
Η εκλογή του Θοδωρή Ζαγοράκη, του Έλληνα με την περισσότερη τεστοστερόνη, λέει επίσης πολλά ως συμβολισμός. Στη μάχη του ευρωκοινοβουλίου ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας αποφάσισε να στείλει τον αρχηγό της Εθνικής ομάδας του Euro 2004, και παρελπίδα να τον απαλλάξει από τα όποια ποινικά προβλήματα επρόκειτο να αντιμετωπίσει με τα οικονομικά του ΠΑΟΚ. Ας είναι καλά η βουλευτική ασυλία της Ευρωβουλής.
Ο δεύτερος της Ελιάς, τελικά είναι ο Παντελής Καψής και όχι ο γραμματέας Νίκος Ανδρουλάκης. Μία θλιβερή επιβράβευση του κόσμου του ΠΑΣΟΚ σε έναν σφουγγοκωλάριο του καθεστώτος, που δηλώνει ορκισμένος να υπερασπιστεί το σύστημα που τους συντηρεί εδώ και δεκαετίες. Καθάρισε και ο Καψής μετά τη δύσκολη αποστολή ξεπαστρέματος της Δημόσιας Τηλεόρασης.
Μπορεί πολλοί να μην μπορούμε να εξηγήσουμε με ποια λογική και με ποια κριτήρια εξελέγησαν οι παραπάνω για να εκπροσωπήσουν τη χώρα, αλλά σίγουρα μπορούμε όλοι να καταλάβουμε την λογική με την οποία προωθήθηκαν οι παραπάνω υποψηφιότητες από τη Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που τους στηρίζουν. Όλοι τους έφεραν εις πέρας μια βρώμικη δουλειά, για την οποία σήμερα ανταμείβονται.
Συμβολισμούς κουβαλάνε και οι υπόλοιπες υποψηφιότητες, κάποιες ιδιαίτερα άξιες και κάποιες ανάξιες αναφοράς, χωρίς όμως να φέρουν κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα. Με εξαίρεση ίσως τους δύο συνταγματολόγους του ΣΥΡΙΖΑ και το Μαριά των ΑΝΕΛ που είναι καθηγητής Θεσμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το βλέμμα στραμμένο στην όλο και μεγαλύτερη απαίτηση των λαών για αλλαγή των απάνθρωπων και ανθρωποκτόνων κανόνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από τα προγράμματα λιτότητας μέχρι της Συνθήκη του Δουβλίνο ΙΙ και το μεταναστευτικό.
Ιδιαίτερο συμβολισμό έχει ωστόσο και η εκλογή των δύο γαλονάτων της Χρυσής Αυγής, που αν ήταν στο χέρι της Νέας Δημοκρατίας θα βρίσκονταν υποψήφιοι στο δικό της ψηφοδέλτιο. Η εκλογή τους δείχνει για ποιόν ακριβώς λόγο η Νέα Δημοκρατία ερωτοτροπεί συνεχώς και αδιαλείπτως με την Χρυσή Αυγή. Την απαρτίζει η ίδια η βάση της παράταξής της.
Οι εκλογές, εθνικές ή ευρωπαϊκές, φέρουν πάντα κάποιο μήνυμα. Ενίοτε είναι διαφορετικό για την κάθε παράταξη, ή ακόμα και για τον κάθε υποψήφιο ξεχωριστά.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να μετατρέψει τις εκλογές σε δημοψήφισμα, το οποίο όμως έβγαλε μέσα από τις κάλπες προσωπικότητες που φέρουν τόσους συμβολισμούς και Ιστορία δια της παρουσίας τους και πριν καν ανοίξουν το στόμα τους, η Νέα Δημοκρατία και η Ελιά κατάφεραν να ηττηθούν βγάζοντας από τις κάλπες προσωπικότητες που το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να μην ανοίξουν το στόμα τους στην Ευρωβουλή ούτε για να χασμουρηθούν.
Όσο λιγότερο μιλούν, τόσο λιγότερο εκτίθενται. Ίσως έτσι κρύψουν τη γύμνια και την τιμή τους.
Τα υπόλοιπα, τα αναλαμβάνουν οι εργοδότες και τα κανάλια τους.
ΥΓ. Οι Monty Python εν έτη 1970:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου