Οι Τράπεζες εξοφλήθηκαν

Της Ευαγγελίας Αμπάζη , Δικηγόρου Αθηνών
Η τέσσερις συστημικές τράπεζες έλαβαν συνολικά για την ανακεφαλαιοποίησή τους, περίπου 52 δις Ευρώ. Ο σκοπός της χρηματοδότησης τους ή άλλως της ανακεφαλαιποιήσης τους σύμφωνα με τα άρθρα 27α και 28 του Ν.3601/2007 ήταν η αποκατάσταση των ζημιών των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών που υπέστησαν και από τα μη-εξυπηρετούμενα ληξιπρόθεσμα δάνεια των φυσικών προσώπων.
Με την προβλεπόμενη από τον Ν. 4093/2012, (ΦΕΚ Α` 222/12-11-2012) (3ο Μνημόνιο) και την από 13-11-2012 σχετικής με αρ. 38 απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου (ΦΕΚ Α` 223/12-11-2012) διαδικασία ανακεφαλοποίησης των τραπεζών από το Ελληνικό Δημόσιο,
οι τράπεζες έχουν καλύψει πλήρως τις ζημίες και το κενό των «ιδίων κεφαλαίων» τους έως και την 31-12-2012,. Αυτές οι ζημίες προήλθαν και από τα ληξιπρόθεσμα κι απαιτητά δάνεια των οφειλετών τους, συνεπώς οι Τράπεζες δεν έχουν έννομο συμφέρον να απαιτούν τα ληξιπρόθεσμα δάνεια, διότι-όπως προανέφερα-έχουν εξοφληθεί πλήρως από το Ελληνικό Δημόσιο για όλα το απαιτητό κεφάλαιο και τόκους και στο οποίο (Ελληνικό Δημόσιο), κατά τους υφιστάμενους ακόμα κανόνες Δικαίου, περιήλθε η πλήρης κυριότητα της τράπεζας.
Για να αντικρουστεί το εν λόγω επιχείρημα από τις Τράπεζες , αυτές οφείλουν να επιδείξουν στους Έλληνες δανειολήπτες ότι τα συγκεκριμένα ΔΙΚΑ τους δάνεια δεν καλύφθηκαν πλήρως από τις δόσεις αυτές , παραμένουν δηλαδή ανεξόφλητα.Τούτο μπορούν και οφείλουν να πράττουν κάθε φορά που απαιτούν από τους Έλληνες δανειολήπτες να αποπληρώσουν την ανεξόφλητη οφειλή τους, επιδεικνύοντας τους στοιχεία της ύπαρξης της οφειλής τους από τα «βιβλία των λογαριασμών των επισφαλών απαιτήσεων» (ζημίες), την Τράπεζα της Ελλάδος, το Λογιστήριο του Κράτους, το Ελεγκτικό Συνέδριο και το Υπουργείο Οικονομικών. Θα πρέπει να αποδείξουν δηλαδή ότι η συγκεκριμένη οφειλή δεν έχει καλυφθεί από τις δόσεις της ανακεφαλαιοποίησης.
Περαιτέρω, ενώ οι τράπεζες ανακεφαλοποιήθηκαν και κάλυψαν τις ζημίες τους και αποκατέστησαν τα ίδια κεφάλαιά των Cor Tier I, με τα 45 δις της ανακεφαλοποίησης, διατήρησαν ταυτόχρονα και τις μετοχές τους, αλλά και την διοίκηση τους. Ταυτόχρονα όμως και παράνομα απαιτείται η αναγκαστική είσπραξη των ποσών της ανακεφαλοποίησης από τους Έλληνες πολίτες (και τους δανειολήπτες των τραπεζών), οι οποίοι έχουν ήδη εγγυηθεί τα ποσά της ανακεφαλοποίησης με την εγγύηση που χορήγησε το Ελληνικό Δημόσιο στα ομόλογα CosCos (που έδωσαν οι τράπεζες στο TXS και υπέρ του ESM).
Με τον τρόπο αυτό οι Έλληνες πολίτες (και δανειολήπτες των τραπεζών) καθιστάμεθα οι τωρινοί εγγυητές και δυνητικά οι τελικοί δανειστές των τραπεζών, σε περίπτωση που τα CosCos δεν επαναγοραστούν από τις τράπεζες σε 3( συν 2) χρόνια και οι εγγυήσεις του Ελληνικού Δημοσίου εκπέσουν υπέρ του ESM, με αποτέλεσμα οι εγγυήσεις (στα CosCos) να γίνουν πλέον Ελληνικό Δημόσιο Χρέος υπέρ του ESM . Συνεπώς, οι Τράπεζες ενώ ουδεμία ζημία έχουν υποστεί από τα «ληξιπρόθεσμα» δάνεια (οι ζημίες τους αποκαταστάθηκαν με την ανακεφαλοποίηση τους), απαιτούν την αναγκαστική είσπραξη των δανείων αυτών από τους εγγυητές και δυνητικά τελικούς δανειστές των τραπεζών, ήτοι τους Έλληνες πολίτες!
Τέλος, από την συμφωνία ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, όπως αυτή τελικά κατακυρώθηκε με την υπ’ αριθμ . 38/9-11-2012 πράξη υπουργικού συμβουλίου, (ΦΕΚ Α`, 223/12-11/2012), προκύπτει ότι όλες οι συστημικές Τράπεζες περιέρχονται από τον Νοέμβριο του 2012 στην πλήρη κυριότητα (ιδιοκτησία) του Ελληνικού Δημοσίου και του EFSF, παρά του γεγονότος ότι διατηρήσαν την διαχείρισή τους η οποία ασκείται από τα παλαιά (υφιστάμενα) μέλη του ΔΣ, διότι μπόρεσαν (με εξαίρεση την Eurobank) και κάλυψαν από τα ιδιωτικά τους κεφάλαια το 10% της ανακεφαλαιοποίησής τους.
Οι τράπεζες αυτές θα περιέλθουν και πάλι στην κυριότητα των νυν ιδιωτών ιδιοκτητών της, μόνον και μόνο εάν εντός 5ετίας οι τελευταίοι επαναγοράσουν από το Ελληνικό Δημόσιο και κατ` επέκταση από τον EFSF τα μετατρέψιμα ομόλογα CosCos, τα οποία κατέχει ο ΕFSF με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου. Συνεπώς Καμία Τράπεζα δεν έχει έννομο συμφέρον να απαιτεί την εξόφληση των ήδη εξοφλημένων από την ανακεφαλοποίηση δανείων.