Η εξαθλίωση των προσφύγων ως πολιτική επιλογή;

Δεν ανήκω στη σχολή σκέψης «των κυνικών». Ωστόσο οι συνεχείς θάνατοι προσφύγων, νέων ανθρώπων, που σώθηκαν από τις βόμβες του πολέμου, που δεν πνίγηκαν στο Αιγαίο, για να πεθάνουν στους Ελληνικούς καταυλισμούς με κάνει να ανατριχιάζω και με οδηγούν σε αναστοχασμό σχετικά με τη διαχείριση του προσφυγικού.

Με εξοργίζουν επίσης οι εξηγήσεις του Υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής, στη χθεσινή συζήτηση με τους δημοσιογράφους, όπου και πάλι επιρρίπτει τις ευθύνες στους πάντες:  Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, ΜΚΟ, Δημάρχους,  ξενοδόχους κοκ. Πλην του καθ’ ύλην αρμόδιου. Δηλαδή του ιδίου! Προσπάθησα λοιπόν να εξηγήσω την κατάσταση αυτή προσεγγίζοντάς την στη βάση 3

κρίσιμων ερωτημάτων.

Ερώτημα πρώτον: σε μια χώρα που έχει κυβέρνηση, υπουργούς, θεσμούς εν λειτουργία, που δεν είναι κατεστραμμένη από πολεμική σύρραξη ή φυσική καταστροφή, ποιος έχει την ευθύνη της διακυβέρνησής; Δεν χρειάζεται πολύ σκέψη. Οι κυβερνήσεις υπάρχουν για να κυβερνούν στις χώρες όπου εκλέγονται! Οι Υπουργοί για να κυβερνούν στους τομείς ευθύνης τους! Συνεπώς, οι δηλώσεις του κ. Μουζάλα υποδηλώνουν ότι το καράβι του προσφυγικού, το δικό του, είναι ακυβέρνητο, στο έλεος των ανέμων.

Ερώτημα δεύτερον: αν ο υπουργικός θώκος του κ. Μουζάλα έχει αντέξει την κατακραυγή των διεθνών ΜΜΕ, το ξεχειμώνιασμα των προσφύγων σε καλοκαιρινές σκηνές μέσα στα χιόνια, την παραίτηση των δυο Γενικών Γραμματέων του Υπουργείου του, τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας και αντέχει ακόμα και τους συνεχείς θανάτους προσφύγων, σίγουρα κάποιος σοβαρός λόγος πρέπει να εξηγεί αυτή την αλλόκοτη κατάσταση. Λόγος που μάλλον ξεπερνά τα όρια της δικής του υπόστασης.

Μετά από βασανιστική σκέψη καταλήγω ότι ο λόγος αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος παρά η εξαθλίωση των προσφύγων ως πολιτική επιλογή. Πολιτική επιλογή χωρών της ΕΕ, που έχει τεράστια ευθύνη για τη διαχείριση του προσφυγικού, για τον εγκλωβισμό των προσφύγων στη χώρα μας, για τους ρυθμούς της μετεγκατάστασης σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι με τη στάση της γράφει μια από τις μελανότερες σελίδες της Ευρωπαϊκής ιστορίας.

Η επιβολή αυτής της πολιτικής στην Ελληνική κυβέρνηση εντάσσεται στη γενικότερη εκβιαστική στάση της ΕΕ απέναντι στη χώρα μας. Ο κ. Μουζάλας εφαρμόζει αυτή την πολιτική για λογαριασμό της Κυβέρνησης. Δεν είναι τυχαίο που σε κάθε συνέντευξη του δεν παραλείπει να παρουσιάσει τη Συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας σαν το ιερό κείμενο που σώζει την Ελλάδα, ενώ είναι ο ουσιαστικότερος λόγος για την συμφόρηση των νησιών.

Ερώτημα τρίτον: Πέρα από τις από τις αρνητικές επιπτώσεις της Συμφωνίας, οι ευθύνες του Υπουργείου για την κατάσταση στα νησιά είναι καθοριστικές. Στη Μόρια το ημερολόγιο θανάτου μετρά 3 νεκρούς και 1 ακόμη στην Εντατική.  Στη Σάμο το ημερολόγιο θανάτου μετρά 1 νεκρό και 7 απόπειρες αυτοκτονίας μόνο τις τελευταίες ημέρες. Σε άλλους καταυλισμούς το προσφυγικό ημερολόγιο μετρά απεργίες πείνας, σοβαρούς τραυματισμούς, κατάθλιψη, αβεβαιότητα και δυστυχία. Και ο Υπουργός μιλά για τα μέτρα που «πρόκειται» να πάρει.  Όχι για αυτά που από τραγική αμέλεια ή και σκοπιμότητα καθυστερεί να πάρει αλλά για αυτά που… «προγραμματίζει»!

Μεταξύ αυτών είπε χαρακτηριστικά: «αυτή την εβδομάδα αναμένεται η δημοσίευση στο ΦΕΚ για την τοποθέτηση των διοικητών στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης». Και εύλογα προκύπτει το ερώτημα: γιατί ο κ. Μουζάλας χρειάστηκε έναν ολόκληρο χρόνο για να αρχίσει να εφαρμόζει το νόμο 4357, που ψήφισε πέρσι με τη διαδικασία του κατεπείγοντος η Ελληνική Βουλή; Και δεν πρέπει κάποτε να απαντήσει ποιος εν τέλει διοικούσε τόσο καιρό τι δομές; Ποιος είναι υπόλογος βάσει νόμου για τους θανάτους των ανθρώπων; Αν δεν είναι η αρμόδια διοίκηση, υπό τον πληρεξούσιο υπουργό, ποιος είναι;

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι σωστά και έγκαιρα η Κυβέρνηση ψήφισε το νόμο, όταν πλέον έκλεισαν τα Βόρεια σύνορα και  ένας αριθμός προσφύγων  εγκλωβίστηκε στη χώρα μας. Τόσο το πνεύμα όσο και το γράμμα του νόμου προβλέπει τη δημιουργία ενός επιχειρησιακού εργαλείου για τη διαχείριση του θέματος. Το επιχειρησιακό εργαλείο είναι  η Γενική Γραμματεία Υποδοχής, η οποία υπονομεύτηκε συστηματικά από τον κ. Μουζάλα. Εκεί λοιπόν βρίσκονται οι ευθύνες της Ελληνικής πλευράς και δυστυχώς είναι και αυτές τεράστιες.

Η παρουσία του κ. Μουζάλα στο Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής δεν περιποιεί τιμή στην Ελληνική κυβέρνηση, πολύ περισσότερο δε στην Ελληνική κοινωνία και σε εκείνους που με ανθρωπιά και δύναμη ψυχής δουλεύουν για τους πρόσφυγες.

* Μέλος του συντονιστικού της πολιτικής κίνησης της «Κοινωνίας Πρώτα»

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-eksathliosi-ton-prosfygon-os-politiki-epilogi