Bρήκα πολύ σωστή την παρατήρηση ενός φίλου στο facebook που έγραφε ότι τα ελληνικά ΜΜΕ μεταφέρουν αυτούσιες τις ειδήσεις των ξένων πρακτορείων, χωρίς να τις διασταυρώνουν, ενώ για το σχολιασμό χρησιμοποιούν ατάκες κλεμμένες από τα social media και για το ρεπορτάζ βίντεο από το youtube. Ούτε τη δική τους προπαγάνδα δεν είναι ικανά να φτιάξουν.
Εσχάτως, το ίδιο βιολί ακουλουθούν και μέσα τα οποία μέχρι να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούνταν έγκυρα ή τέλος πάντων μέσα αντιπληροφόρησης. Πλέον έχουν γίνει όλοι
μουρούτηδες.
Μοναδική αχτίδα φώτος σε αυτή τη Σκοτεινιά του Σάουρον που έχει απλωθεί πάνω στη Μέση Γη αποτελεί η δημοσιογραφική ομάδα του μπλογκ μας, δηλαδή εγώ, το καθεστωτικό Skouliki Tom.
Το τελευταίο διάστημα έχω αναλύσει, εντελώς επιφανειακά και με τη σοβαροφάνεια που απαιτείται,το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων και τον μύθο του μνημονίου. Σήμερα θα μιλήσουμε για την περιβόητη Επιτροπή Λογιστική Ελέγχου του Χρέους.
Η επιτροπή αυτή έχει μεγάλη σημασία, ώστε να μάθουμε πόσα ακριβώς χρωστάμε και σε ποιον, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έχει καμία άλλη χρησιμότητα. Δεν πρόκειται να οδηγήσει ποτέ σε διαγραφή του χρέους. Και θα εξηγήσω αμέσως το γιατί.
Ένα χρέος προκειμένου να διαγραφεί πρέπει να αποδειχτεί ότι είναι απεχθές - όχι επαχθές, όπως λανθασμένα γράφουν κι εξηγώ ΕΔΩ το λόγο -, δηλαδή ότι έχει δημιουργηθεί από ένα τυραννικό καθεστώς, π.χ. δικτατορία, για αντιλαϊκούς σκοπούς, με δανειοδότες που είναι απόλυτα ενήμεροι για τον αήθη χαρακτήρα της όλης συναλλαγής, όπως συνέβη με τα δάνεια του Ιράκ επί Χουσείν, τα οποία πολύ βολικά διέγραψε στη συνέχεια η κυβέρνηση των ΗΠΑ σε συνεργασία με τους Συμμάχους.
Πριν τις δανειακές συμβάσεις με την τρόικα και τα μνημόνια - που είναι οι όροι των δανειακών συμβάσεων -, η Ελλάδα δανειζόταν με διεθνείς δημοπρασίες ελληνικών ομολόγων. Δηλαδή το ελληνικό κράτος εξέδιδε κάποια ομόλογα - σε ελληνικό δίκαιο -, τα οποία αγόραζε μια τράπεζα ή ένα ασφαλιστικό ταμείο με μοναδική απαίτηση το επιτόκιο των ομολόγων. Οι κυβερνήσεις δε που τα εξέδιδαν ήταν δημοκρατικά εκλεγμένες, επομένως δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στον τρόπο δανεισμού, ούτε καμία μυστική συμφωνία εις βάρος του λαού.
Το ζήτημα είναι αν στην πορεία, τα λεφτά των δανείων πήγαιναν σε μίζες και υπερκοστολογημένα έργα - προφανώς και πήγαιναν - αλλά αυτό δεν αφορά το χρέος. Αφορά μόνο τη λανθασμένη διαχείριση των χρημάτων.
Όσον αφορά στις μνημονιακές δανειακές συμβάσεις - σε αγγλικό δίκαιο -, είναι πάνω-κάτω γνωστό πού πήγαν τα χρήματα. Το 89% πήγε στον τραπεζικό κλάδο - διάσωση των τραπεζών - για την αποπληρωμή προηγούμενου κρατικού χρέους.
Βλέπετε κάτι το ανήθικο σε όλα αυτά; Φυσικά. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αρκετά για να ορίσουν το χρέος ως απεχθές ώστε να διαγραφεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ζωή Κωνσταντοπούλου τα γνωρίζουν όλα αυτά αλλά παρουσιάζουν την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους ως τεράστια πρωτοβουλία που θα απονείμει δικαιοσύνη, τη στιγμή που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αναγνωρίσει επισήμως το σύνολο του χρέους.
Δεν πρόκειται παρά για μία κίνηση εντυπωσιασμού και τίποτα παραπάνω.
Μπορούν να ψάξουν τις συμβάσεις έργων και τα εξοπλιστικά προγράμματα όσο θέλουν αλλά από το χρέος δεν πρόκειται να βγάλουν κάτι. Υπάρχει φυσικά και η επιλογή προσφυγής στα διεθνή δικαστήρια αλλά αυτό είναι μια διαδικασία που θα χρειαστεί αιώνες μέχρι να διεκπεραιωθεί και πολύ δύσκολα θα καταλήξει σε απόφαση υπέρ της Ελλάδας.
Οι δανειστές δεν πρόκεται να δεχτούν ποτέ διαγραφή του χρέους χωρίς όρους - το πολύ πολύ να παραδεχτούν ότι δεν είναι βιώσιμο και να το κουρέψουν. Διαγραφή του χρέους μπορεί να γίνει μόνο μονομερώς με στάση πληρωμών μέχρι να υποχωρήσουν και να το δεχτούν. Απαιτεί λοιπόν ρήξη.
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει για ρήξη. Δεν έχει, λέει, αυτήν την εντολή από τον ελληνικό λαό.
Πάει για κωλοτούμπα. Βέβαια, ούτε εντολή για κωλοτούμπα έχει από το ελληνικό λαό.
Έτερον εκάτερον.
http://thethreemooges.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου