«Γερούν, γερά» άλλη μια φορά

Εκείνος ο καλός άνθρωπος, στέλεχος του «Ποταμιού», που είχε σπεύσει προ καιρού να συμπαρασταθεί στον κ. Ντάισελμπλουμ με το τιτίβισμα «Γερούν, γερά», ούτε τότε ήταν μόνος ούτε τώρα. Είχε και έχει δίπλα του αρκετούς που συμμερίζονται τα αισθήματά του. Και μάλλον στενοχωρήθηκαν που δεν σκέφτηκαν πρώτοι το ευφυές λογοπαίγνιο με το «Γερούν» και το «γερά», ώστε να καπαρώσουν αυτοί το σπουδαίο γέρας. Πώς θα μπορούσε να ερμηνευτεί το γεγονός ότι παίρνουν το μέρος του ξένου, του αντιπάλου, σε διαπραγματεύσεις από τις οποίες εξαρτάται και η δική τους μοίρα; Πρώτη εξήγηση (πιθανότητες 33%): Οι νταϊσελμπλουμίστες, φανατικοί των γραμμάτων, είναι φανατικότατα παλαμιστές. Κι έχουν γράψει βαθιά μες στην καρδιά τους το του
Παλαμά «Γιούχα και πάντα γιούχα των πατρίδων», στον «Δωδεκάλογο του γύφτου», έστω κι αν δεν βρήκαν ποτέ χρόνο να τον διαβάσουν. Αποφασισμένοι αντιεθνικιστές και ανένδοτοι διεθνιστές, όχι του γνωστού προλεταριακού τύπου αλλά του (μεγαλο)αστικού, αδιαφορούν για σύνορα και πατρίδες, ιδίως αν ο κοσμοπολίτικος αέρας τους τούς επιτρέπει να έχουν ενδιαιτήματα σε κάμποσες χώρες. Δεν νιώθουν λοιπόν να προσβάλλονται όταν προσβάλλεται η τύποις πατρίδα τους, τα βάσανα της οποίας άλλωστε δεν παραείναι και δικά τους. Εξήγηση δεύτερη (πιθανότητες 33%): Σε μια εποχή καταγγελλόμενη για ιδεολογικό χαμαιλεοντισμό, οι ευλογημένοι αυτοί άνθρωποι συγκαταλέγονται στους λιγοστούς που μένουν πιστοί στις ιδέες τους, ακόμη κι αν συγκρούονται με τα βαθύτερα αισθήματά τους ή και με τα συμφέροντά τους. Είναι λοιπόν με τον κ. Ντάισελμπλουμ, τον κ. Σόιμπλε και τους ομοίους τους επειδή μοιράζονται μαζί τους τις ίδιες ιδέες για την Ευρώπη. Και μένουν πιστοί στον «ιδεαλισμό» τους, στην ιδεολογία τους, παρότι οι ιδέες αυτές, επί πενταετία εφαρμοσθείσες, κατέστρεψαν τη χώρα στην οποία έτυχε να γεννηθούν. Εξήγηση τρίτη (πιθανότητες 33%): Αντίθετα με τους περισσότερους, που λειτουργούμε αισθηματικά και παίρνουμε αυθορμήτως το μέρος του πιο αδύναμου σε κάθε έριδα, υπάρχουν φωτισμένοι άνθρωποι, τυχεροί το δίχως άλλο, που κρατάνε καθαρό το μυαλό τους και δεν παρασύρονται από συναισθηματισμούς. Επιλέγουν λοιπόν βάσει αυστηρά διανοητικών κριτηρίων με ποιον θα πάνε. Και ταυτίζονται με τον εκάστοτε ισχυρό όχι λόγω της ισχύος του, προς Θεού, αλλά επειδή τον θεωρούν θεράποντα του Ορθού Λόγου. Μα δεν είναι η χαιρεκακία του κ. Ντάισελμπλουμ και οι μνησίκακα εκβιαστικοί τρόποι του λαμπρό δείγμα ορθολογισμού; Εξήγηση τέταρτη: Οσοι βρίσκουν πάντα σωστούς και δίκαιους τους «Ευρωπαίους» (έτσι γενικά και αόριστα) και πάντα λαθεμένη και άδικη την ελληνική πλευρά, κινούνται από μικροκομματικό συμφεροντολογισμό, με την προσδοκία ότι θα χρησιμοποιήσουν τα ενδεχόμενα αποκαΐδια σαν πρώτη ύλη για να (ξανα)χτίσουν τη βασιλεία τους. Πιθανότητες; Μα τι απομένει; Το ασήμαντο 1%. Και πολύ είναι.

http://papaioannou-giannis.net/