Παρέμβαση υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ώστε να δοθεί η δυνατότητα ανάπτυξης στην ελληνική οικονομία, κάνουν 18 οικονομολόγοι, οι περισσότεροι καθηγητές σε μεγάλα βρετανικά και αμερικανικά πανεπιστήμια, με άρθρο τους στην εφημερίδα Financial Times, υπό τον τίτλο: «Η Ευρώπη θα ωφεληθεί, αν δοθεί στην Ελλάδα μία νέα αρχή».
Οι οικονομολόγοι – μεταξύ των οποίων και οι νομπελίστες Τζόζεφ Στίγκλιτς και Χριστόφορος Πισσαρίδης – τονίζουν ότι «μόνο με μία ελάφρυνση του χρέους θα είναι δυνατό να υπάρξει μία αναπτυσσόμενη οικονομία που αξιοποιεί πλήρως τις δεξιοτεχνίες των ανθρώπων της για να συμβάλει σε μία ενωμένη και δημοκρατική Ευρώπη». Οι «18» συγχαίρουν τους συντάκτες των Financial Times που έχουν αρθρογραφήσει υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους για την ηθική και ρεαλιστική στάση τους. «Ηθική, όσον αφορά την απόρριψη μίας δογματικής εμμονής για πλήρη αποπληρωμή του χρέους, ανεξάρτητα από τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες – ένα δόγμα που διαιρεί ήδη την Ευρώπη. Ρεαλιστική, καθώς αναγνωρίζει το περιθώριο ανάσας που θα δώσει η ελάφρυνση του χρέους σε μία κυβέρνηση που επιδιώκει μεταρρυθμίσεις , αντί να επιδιώκει τη λιτότητα αυτή καθεαυτή».
Στη συνέχεια, οι οικονομολόγοι προτείνουν τρεις μορφές χρηματοπιστωτικής αναδιάρθρωσης που έχουν, όπως σημειώνουν, πρακτικό προηγούμενο: «Πρώτον, μία περαιτέρω υπό όρους αύξηση της περιόδου χάριτος, ώστε η Ελλάδα να μη χρειάζεται να εξυπηρετεί καθόλου το χρέος της, για παράδειγμα για τα επόμενα πέντε χρόνια και στη συνέχεια να το εξυπηρετεί μόνο εάν έχει ανάπτυξη τουλάχιστον 3% και έως ότου έχει ανακτήσει τουλάχιστον το 50% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προιόντος που έχει χάσει από το 2008. Στα ιστορικά προηγούμενα αυτού περιλαμβάνεται η ρήτρα του δανείου που πήρε η Βρετανία από τις ΗΠΑ, την οποία διαπραγματεύθηκε ο Τζον Μέιναρντ Κέινς και δεν προέβλεπε καμία εξυπηρέτηση του χρέους, έως ότου η βρετανική οικονομία ικανοποιούσε κάποιες συγκεκριμένες συνθήκες.
Δεύτερον, κάποια μείωση του χρέους, ιδιαίτερα στα διμερή επίσημα δάνεια, για να αυξηθεί περαιτέρω το περιθώριο για τη δημοσιονομική πολιτική. Τρίτον, σημαντικά κεφάλαια για αποδοτικά επενδυτικά προγράμματα, ιδιαίτερα για τις εξαγωγές. Το σχέδιο Γιούνκερ θα μπορούσε να προσφέρει ένα καλό πλαίσιο για τέτοιες επενδύσεις, που θα χρηματοδοτηθούν, για παράδειγμα, από την Ευρωπαική Τράπεζα Επενδύσεων, τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ και τη γερμανική αναπτυξιακή τράπεζα KfW. Εκτός από την αύξηση της συνολικής ζήτησης, ένα τέτοιο μέτρο από την πλευρά της προσφοράς θα ενισχύσει περαιτέρω την ανάπτυξη».
Οι οικονομολόγοι τονίζουν ότι η ανακούφιση του χρέους δεν αποτελεί επαρκή συνθήκη για μία τέτοια ενάρετη δυναμική και ότι η Ελλάδα πρέπει να κάνει η ίδια μεταρρυθμίσεις. «Πιστεύουμε ότι είναι σημαντικό να κάνουμε τη διάκριση της λιτότητας από τις μεταρρυθμίσεις. Το να καταδικάζεις τη λιτότητα δεν συνεπάγεται ότι είσαι κατά των μεταρρυθμίσεων. Η μακροοικονομική σταθεροποίηση μπορεί να επιτευχθεί με την ανάπτυξη και την αυξημένη αποτελεσματικότητα της είσπραξης φόρων, παρά με περικοπές των δημοσίων δαπανών, που έχουν μειώσει τη βάση των εσόδων και οδήγησαν στην αύξηση του λόγου του χρέους ως προς το ΑΕΠ».
Κλείνοντας, οι οικονομολόγοι σημειώνουν: «Θεωρούμε ότι όλη η Ευρώπη θα ωφεληθεί αν δοθεί στην Ελλάδα η δυνατότητα μίας νέας αρχής. Σε τελευταία ανάλυση, όπως μας θύμισε η κυρία Τετ (αρθρογράφος των FT), η γερμανική οικονομία κατάφερε να αναπτυχθεί και να μεταρρυθμισθεί μετά τη σημαντική ελάφρυνση του χρέους της χώρας στη δεκαετία του ‘50».
Για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους οι γνωστοί οικονομολόγοι υιοθετούν τις προτάσεις που δημοσίως έχει διατυπώσει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά ελαφρώς παραλλασσόμενες. Συγκεκριμένα προτείνουν:
- Την υπό όρους παράταση της περιόδου χάριτος, έτσι ώστε η Ελλάδα να μην χρειάζεται να εξυπηρετεί χρέος, παρά μόνον όταν καταγράφει ρυθμό ανάπτυξης τουλάχιστον 3% και μέχρις ότου ανακτήσει τουλάχιστον το 50% του ΑΕΠ που έχει χάσει από το 2008 (ρήτρα ανάπτυξης).
- Την μείωση κάποιου μέρους του επίσημου χρέους, ώστε να υπάρχει περισσότερος διαθέσιμος δημοσιονομικός χώρος.
- Τη χορήγηση σημαντικών επενδυτικών κεφαλαίων στη βάση του σχεδίου Γιούνκερ, που θα στηρίξουν τις ελληνικές εξαγωγές.
Οι νομπελίστες που υπογράφουν την επιστολή:
| Prof Joseph Stiglitz | Columbia University |
| Prof Chris Pissarides | London School of Economics |
| Prof Charles Goodhart | London School of Economics |
| Prof Marcus Miller | Warwick University |
| Michael Burke | Economists Against Austerity |
| Prof Panicos Demetriadis | University of Leicester |
| Prof Stephany Griffith-Jones | IPD Columbia University |
| Prof Gustav A Horn | Macroeconomic Policy Institute (IMK) |
| Prof Mary Kaldor | London School of Economics |
| Neil MacKinnon | VTB Capital |
| Prof Jose Antonio Ocampo | Columbia University |
| Avinash Persaud Peterson | Institute for International Economics |
| Helmut Reisen | Shifting Wealth Consult |
| Robert Skidelsky | University of Warwick |
| Prof Frances Stewart | University of Oxford |
| Prof Robert Wade | London School of Economics |
| Hilary Wainwright | Transnational Institute, Amsterdam |
| Prof Simon Wren-Lewis | Merton College Oxford |
https://eleutheriellada.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου