Του Παντελή Μπουκάλα
Τις τελευταίες ημέρες της προεκλογικής περιόδου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ζητούσε στις ομιλίες του να του δώσει ο λαός την ευκαιρία «ολόκληρη» και «καθαρή». Και ο λαός έδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ ένα υψηλότατο ποοσοστό και πολύ μεγάλη διαφορά από το δεύτερο κόμμα. Παραβλέποντας -τουλάχιστον προς το παρόν- τις αντιφάσεις του και την πολυφωνία του, η οποία ενδέχεται να λειτουργεί πολυσυλλεκτικά, ενίοτε όμως καταλήγει σε κακοφωνία. Και αδιαφορώντας για την κινδυνολογία, στην οποία εξαντλήθηκε η προπαγάνδα της Ν.Δ., που η βαριά ήττα της δεν οφείλεται μόνο σε επικοινωνιακά σφάλματα, όπως έσπευσαν να πουν όσοι δεν κατάφεραν να δουν ποτέ πόσο έπληξε τη ζωή των ανθρώπων η διατεταγμένη λιτότητα ή, κι αν το έβλεπαν, η ταξική τους περιωπή τούς έπειθε να αδιαφορούν. Είναι χαρακτηριστικό πάντως ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ., βέβαιος φαίνεται για την ήττα, διεκπεραίωσε τον ρόλο του βαρύθυμα, μηχανικά. Και με πολύ μεγαλύτερη τη δόση της ακροδεξιάς ρητορικής από τη δόση της κεντροδεξιάς, γεγονός που ευνόησε το νεοναζιστικό μόρφωμα. Δυστυχώς η Χ.Α. δεν ηττήθηκε εκλογικά, πιθανόν επειδή δεν έχει ηττηθεί ιδεολογικά.
Οι πολίτες υπερψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να γνωρίζουν όλοι ή να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το ποιες οι συνιστώσες του και οι μεταξύ τους διαφορές. Ψήφισαν εξίσου (ή περίπου) ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα. Με θυμό, αλλά και προσδοκώντας μερική έστω αλλαγή της ασφυκτικής καθημερινότητάς τους και σαφέστερο σεβασμό των δημοκρατικών κανόνων και της εθνικής αυτοτέλειας. Κατέθεσαν την ψήφο τους χλευάζοντας τις σφόδρα αντιδημοκρατικές προσπάθειες του ξένου παράγοντα (της τρόικας, των Βρυξελλών, μεγάλων ΜΜΕ και όλως ιδιαιτέρως της γερμανικής ηγεσίας) να χειραγωγήσουν τους Ελληνες ψηφοφόρους διά του φόβου. Ετσι, ένα κόμμα της Αριστεράς, και μάλιστα της ριζοσπαστικής και όχι της σοσιαλδημοκρατικής, είδε το ποσοστό του να οκταπλασιάζεται εν συγκρίσει με το 4,6% του 2009. Το μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό κόμματος της Αριστεράς ήταν το 24,42% της ΕΔΑ το 1958. Πάνω από μισόν αιώνα πριν.
Με την ιστορικής σημασίας νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο μεταπολιτευτικός κύκλος, που τόσες φορές είπαμε ότι έκλεισε, έκλεισε πράγματι, με τρόπο σημαδιακό: με την άνοδο στην εξουσία ενός κόμματος που ο πρόεδρός του γεννήθηκε το 1974, με την έναρξη ακριβώς της Μεταπολίτευσης. Στον κύκλο που ανοίγει, η Αριστερά οφείλει να αποδείξει ότι οι ιδέες της δεν προορίζονται για τον ασφαλή χώρο της αντιπολίτευσης.
https://eleutheriellada.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου