Μερικές φορές γίνονται προτάσεις με σοβαροφανή επιχειρήματα, που σε υποχρεώνουν να αναζητήσεις τα αληθή κίνητρα που υποκρύπτονται. Επί χρόνια, όσοι δεν γεύτηκαν τα αγαθά της εξουσίας από την κυβερνητική θέση -ομολογουμένως προσφέρει στον κατέχοντα περισσότερα, χωρίς να υπολείπονται πολύ σε ωφελήματα οι της αντιπολίτευσης ή του συνδικαλισμού- επιμένουν σε κυβερνήσεις συνεργασίας, με κύριο επιχείρημα ότι έτσι συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες.
Προφανώς, δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη μιας από τις βασικότερες αρχές της πολιτικής, που διατύπωσε ο Γουστάβ Λε Μπον, ότι κάθε θεσμός, επιτυχημένος σε μια χώρα, μεταφερόμενος σε άλλη οφείλει να προσαρμοστεί στις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν εκεί.
Επειδή σε άλλες χώρες, μπορούν να συγκυβερνήσουν κόμματα με διαφορετική κοσμοθεωρία, επιτυγχάνοντας συμφωνία -με αμοιβαίες υποχωρήσεις- σε καίρια θέματα, αυτός και μόνο είναι ικανός λόγος ότι αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα; Έχουν ταυτότητα νοοτροπίας οι λαοί; Εδώ «σκοτώνονται» αδέλφια για ένα στρέμμα γης, και μπορεί κανείς να πιστέψει ότι θα υπάρξει ανιδιοτελές ενδιαφέρον για συγκυβέρνηση μεταξύ πολιτικών, όταν η «πολιτική ζωή» του ενός εξαρτάται εν πολλοίς από τον «πολιτικό θάνατο» του άλλου;
Να μου επιτραπεί να κάνω κοινωνούς στους φίλους, τι μού είπε ένας καθηγητής οικονομίας (από τους αυθεντικούς καθηγητές, και όχι από αυτούς «που μπήκαν νύχτα») σχετικά με την αδυναμία εφαρμογής στην Ελλάδα των πολύ-οικογενειακών αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά.
Τρία-τέσσερα αδέλφια και εξαδέλφια συνενώνουν τα κτήματά τους, και δεν χρειάζονται από ένα τρακτέρ ο καθένας, αλλά ένα όλοι μαζί, όπως και το ίδιο με όλα τα γεωργικά μηχανήματα. Δεν απαιτείται η αμοιβή εργατών γης, αφού οι εταίροι αρκούν. Και φυσικά θα μπορούν να επιλέξουν εντατικές καλλιέργειες, με ελάχιστα κεφάλαια, και θα μπορούν παράλληλα να έχουν και μερικά ζώα, έστω και για τις ανάγκες της οικογένειας. Δεν χρειάζεται νομίζω να παραθέσω όλα τα πλεονεκτήματα, είναι πολλά.
Και στην ερώτηση, γιατί δεν συμβαίνει αυτό; Η απάντηση είχε δύο σκέλη. Πρώτο εμπόδιο είναι η επιθυμία του καθενός να επιδειχθεί, και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με την κατοχή του ενός τετάρτου του τρακτέρ, αλλά ολόκληρου, το οποίο μόλις αποπληρωθεί θα έχει «γεράσει» και θα πρέπει να αντικατασταθεί (δεν είναι χαζές οι εταιρίες, ούτε ανιδιοτελείς οι τραπεζικοί που έδιναν μη ασφαλή δάνεια για αγορά γεωργικών μηχανημάτων). Ο δεύτερος λόγος, όσο περίεργος και αν φανεί, προέρχεται από τα αποτελέσματα έρευνας, που έδειξε ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις εμβάλλουν ζιζάνια οι γυναίκες των εταίρων, για κατανοητούς επίσης λόγους.
Μακρηγόρησα, αλλά το θεώρησα αναγκαίο για να καταδείξω ότι στα απλά δεν μπορούμε εμείς οι Έλληνες να συνεννοηθούμε, θα το επιτύχουμε στα σύνθετα; Και ας πούμε, ότι οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος -επί του προκειμένου- συμφωνούν (που δεν συμφωνούν) τι συμβαίνει με τους ψηφοφόρους που επί χρόνια σκοπίμως οι πολιτικοί, οξύνοντας τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, τους οδήγησαν στα γαλάζια και πράσινα καφενεία;
Πόσο μεγαλείο ψυχής χρειάζεται ώστε να εξηγηθεί στους οπαδούς, ότι για το συμφέρον της χώρας χρειάζονται ιδεολογικές υποχωρήσεις. Τέτοιο δεν είδαμε. Γι’ αυτό και στη σημερινή συγκυβέρνηση, τύποις μεν κυβερνά η Ν.Δ. στην ουσία κανένα μέτρο δεν έχει περάσει αν δεν είναι σύμφωνο με τις θέσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες φυσικά εξαρτώνται από τι επιπτώσεις που θα έχει στους ψηφοφόρους τους το μέτρο, και όχι ποιο είναι το γενικό συμφέρον.
Ό,τι μεταρρύθμιση έχει προτείνει η Ν.Δ. έμεινε στα χαρτιά. Επί τέσσερα χρόνια συζητούν αν θα απολυθούν 5.000 δημόσιοι υπάλληλοι, και ούτε ένα λεπτό της ώρας, που απολύθηκαν ενάμιση εκατομμύριο του ιδιωτικού τομέα.
Και εν πάση περιπτώσει, οι υποστηρίζοντες τις κυβερνήσεις συνεργασίας, δεν βλέπουν ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν βλέπουν ότι και μέσα στο ΠΑΣΟΚ οι διαφορετικές ολιγομελείς πλέον τάσεις αλληλοσκοτώνονται, και περιμένουν επωφελή συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ; Και τέλος δεν βλέπουν ότι επί δύο χρόνια η χώρα κυβερνάται με τα εκβιαστικά διλήμματα του κ. Βενιζέλου, της μορφής αν το νομοσχέδιο δεν είναι όπως το θέλει αυτός, πέφτει η κυβέρνηση; Και αυτό το λέμε διακυβέρνηση της χώρας;
Η μόνη δυνατότητα επωφελούς για τον τόπο συνεργασία, αν δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτοδυναμία ενός κόμματος, είναι αυτή που γίνεται προεκλογικά, σε συγκεκριμένα σημεία. Αλλιώς, ο ασθενέστερος θα εκβιάζει τον ισχυρότερο.
http://www.voria.gr/
Προφανώς, δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη μιας από τις βασικότερες αρχές της πολιτικής, που διατύπωσε ο Γουστάβ Λε Μπον, ότι κάθε θεσμός, επιτυχημένος σε μια χώρα, μεταφερόμενος σε άλλη οφείλει να προσαρμοστεί στις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν εκεί.
Επειδή σε άλλες χώρες, μπορούν να συγκυβερνήσουν κόμματα με διαφορετική κοσμοθεωρία, επιτυγχάνοντας συμφωνία -με αμοιβαίες υποχωρήσεις- σε καίρια θέματα, αυτός και μόνο είναι ικανός λόγος ότι αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα; Έχουν ταυτότητα νοοτροπίας οι λαοί; Εδώ «σκοτώνονται» αδέλφια για ένα στρέμμα γης, και μπορεί κανείς να πιστέψει ότι θα υπάρξει ανιδιοτελές ενδιαφέρον για συγκυβέρνηση μεταξύ πολιτικών, όταν η «πολιτική ζωή» του ενός εξαρτάται εν πολλοίς από τον «πολιτικό θάνατο» του άλλου;
Να μου επιτραπεί να κάνω κοινωνούς στους φίλους, τι μού είπε ένας καθηγητής οικονομίας (από τους αυθεντικούς καθηγητές, και όχι από αυτούς «που μπήκαν νύχτα») σχετικά με την αδυναμία εφαρμογής στην Ελλάδα των πολύ-οικογενειακών αγροτικών εκμεταλλεύσεων. Τα πλεονεκτήματα είναι πολλά.
Τρία-τέσσερα αδέλφια και εξαδέλφια συνενώνουν τα κτήματά τους, και δεν χρειάζονται από ένα τρακτέρ ο καθένας, αλλά ένα όλοι μαζί, όπως και το ίδιο με όλα τα γεωργικά μηχανήματα. Δεν απαιτείται η αμοιβή εργατών γης, αφού οι εταίροι αρκούν. Και φυσικά θα μπορούν να επιλέξουν εντατικές καλλιέργειες, με ελάχιστα κεφάλαια, και θα μπορούν παράλληλα να έχουν και μερικά ζώα, έστω και για τις ανάγκες της οικογένειας. Δεν χρειάζεται νομίζω να παραθέσω όλα τα πλεονεκτήματα, είναι πολλά.
Και στην ερώτηση, γιατί δεν συμβαίνει αυτό; Η απάντηση είχε δύο σκέλη. Πρώτο εμπόδιο είναι η επιθυμία του καθενός να επιδειχθεί, και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με την κατοχή του ενός τετάρτου του τρακτέρ, αλλά ολόκληρου, το οποίο μόλις αποπληρωθεί θα έχει «γεράσει» και θα πρέπει να αντικατασταθεί (δεν είναι χαζές οι εταιρίες, ούτε ανιδιοτελείς οι τραπεζικοί που έδιναν μη ασφαλή δάνεια για αγορά γεωργικών μηχανημάτων). Ο δεύτερος λόγος, όσο περίεργος και αν φανεί, προέρχεται από τα αποτελέσματα έρευνας, που έδειξε ότι σε πάρα πολλές περιπτώσεις εμβάλλουν ζιζάνια οι γυναίκες των εταίρων, για κατανοητούς επίσης λόγους.
Μακρηγόρησα, αλλά το θεώρησα αναγκαίο για να καταδείξω ότι στα απλά δεν μπορούμε εμείς οι Έλληνες να συνεννοηθούμε, θα το επιτύχουμε στα σύνθετα; Και ας πούμε, ότι οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος -επί του προκειμένου- συμφωνούν (που δεν συμφωνούν) τι συμβαίνει με τους ψηφοφόρους που επί χρόνια σκοπίμως οι πολιτικοί, οξύνοντας τις πολιτικές αντιπαραθέσεις, τους οδήγησαν στα γαλάζια και πράσινα καφενεία;
Πόσο μεγαλείο ψυχής χρειάζεται ώστε να εξηγηθεί στους οπαδούς, ότι για το συμφέρον της χώρας χρειάζονται ιδεολογικές υποχωρήσεις. Τέτοιο δεν είδαμε. Γι’ αυτό και στη σημερινή συγκυβέρνηση, τύποις μεν κυβερνά η Ν.Δ. στην ουσία κανένα μέτρο δεν έχει περάσει αν δεν είναι σύμφωνο με τις θέσεις των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες φυσικά εξαρτώνται από τι επιπτώσεις που θα έχει στους ψηφοφόρους τους το μέτρο, και όχι ποιο είναι το γενικό συμφέρον.
Ό,τι μεταρρύθμιση έχει προτείνει η Ν.Δ. έμεινε στα χαρτιά. Επί τέσσερα χρόνια συζητούν αν θα απολυθούν 5.000 δημόσιοι υπάλληλοι, και ούτε ένα λεπτό της ώρας, που απολύθηκαν ενάμιση εκατομμύριο του ιδιωτικού τομέα.
Και εν πάση περιπτώσει, οι υποστηρίζοντες τις κυβερνήσεις συνεργασίας, δεν βλέπουν ότι δεν μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν βλέπουν ότι και μέσα στο ΠΑΣΟΚ οι διαφορετικές ολιγομελείς πλέον τάσεις αλληλοσκοτώνονται, και περιμένουν επωφελή συνεργασία ΠΑΣΟΚ-ΝΔ; Και τέλος δεν βλέπουν ότι επί δύο χρόνια η χώρα κυβερνάται με τα εκβιαστικά διλήμματα του κ. Βενιζέλου, της μορφής αν το νομοσχέδιο δεν είναι όπως το θέλει αυτός, πέφτει η κυβέρνηση; Και αυτό το λέμε διακυβέρνηση της χώρας;
Η μόνη δυνατότητα επωφελούς για τον τόπο συνεργασία, αν δεν μπορεί να επιτευχθεί αυτοδυναμία ενός κόμματος, είναι αυτή που γίνεται προεκλογικά, σε συγκεκριμένα σημεία. Αλλιώς, ο ασθενέστερος θα εκβιάζει τον ισχυρότερο.
http://www.voria.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου