Tο μοναδικό δίλημμα που τίθεται είναι η παρακάτω φράση:εκλογές ή επανάσταση;Τί χρειάζεται περισσότερο ο κόσμος,η κοινωνία,τα εκατομμύρια των απελπισμένων,των φτωχών και των πεινασμένων;Η δημοκρατία που προσφέρει απλά την δυνατότητα της επιλογής ανάμεσα στο μή χείρον βέλτιστον,παύει να είναι δημοκρατία.Η εκλογή των δήθεν  εκπροσώπων του λαού γίνεται αναγκαστικά και κάτω απο δυσμενείς κοινωνικές συνθήκες.Στην ουσία πρόκειται για έναν εκβιασμό συνειδήσεων και ακόμη μιά παράταση ζωής στον θάνατο του συστήματος.Ταυτόχρονα παρατείνεται για τους πολλούς η ψευδαίσθηση της αλλαγής.Η ψευδαίσθηση της σωτηρίας απο
το βάσανο της καθημερινής αδικίας μέσω μιάς καλύτερης διαχείρισης του καπιταλισμού.
Θα μπορούσε άραγε το σύστημα να αλλάξει απο “μέσα”;
H αλήθεια είναι πως θα μπορούσε,αρκεί βέβαια η συμμετοχή του απλού κόσμου να ήταν περισσότερο μαζική και άμεσα συνδεδεμένη στην λήψη αποφάσεων που στην ουσία αφορούν την ίδια την κοινωνία.
Επίσης θα μπορούσε άν όλοι αυτοί που λένε πως εκπροσωπούν την κοινωνία και δουλεύουν για το καλό της αποδείκνυαν του λόγου το αληθές και η αντιπροσώπευσή τους δέν θα ήταν προϊόν εκλογής σύμφωνα με τις τωρινές εκβιαστικές συνθήκες αλλά θα ήσαν άμεσα συνδεδεμένοι με τα κατώτερα λαϊκά στρώματα και τα ίδια τα στρώματα και όχι τα κόμματα και τα συμφέροντα θα αποφάσιζαν ποιός είναι σωστός για την οποιαδήποτε σχηματική εκπροσώπηση.
Και φυσικά θα μπορούσε να αλλάξει άν όλα αυτά τα πρόσωπα ήταν άμεσα ανακλητέα σε περίπτωση έκνομων ενεργειών,και πράξεων που θα έθιγαν τα συμφέροντα μιάς (λέμε τώρα…)υγιούς κοινωνίας.
Επειδή όμως τίποτε απο αυτά δέν συμβαίνει και ούτε πρόκειται,μιάς και το παρόν παγκόσμιο διεφθαρμένο σύστημα δέν πρόκειται να αφήσει κανένα κόμμα και κανέναν λαό να οικοδομήσουν δίκαιες και ισότιμες κοινωνίες,οποιαδήποτε δράση και πράξη μέσα στο υπάρχον σύστημα που δέν στοχεύει στο να καταργήσει και να εξαφανίσει τις αιτίες και τα αποτελέματα που δυστυχούν την πλειοψηφία των ανθρώπων της γής και ευτυχούν την διεστραμμένη μειοψηφία των αφεντικών του κόσμου,είναι απολύτως ρεφορμιστική και καταδικασμένη στην αποτυχία και εν τέλει στην υποστήριξη του ήδη άδικου κόσμου.
Το να έχεις επιλογή να επιλέξεις ανάμεσα στο λιγότερο άδικο δέν σε κάνει ελεύθερο ούτε και θα εξαφανίσει το άδικο απο δίπλα μας.Απλά θα ανακουφίσει για λίγο τον διαχρονικό πόνο και ύστερα άντε πάλι θα βρεθούμε να πληρώσουμε τα σπασμένα μιάς ακόμη μελλοντικής στημένης “κρίσης”.
Σκοπός του ανθρώπου δέν είναι να αμφισβητήσει απλά το άδικο και την εκμετάλλευση και να διοχετεύσει την δίκαιη οργή του στην ψεύτικη και πρόσκαιρη ανακούφιση της κάλπης.
Για την κατάκτηση της ελευθερίας και της δικαιοσύνης,δέν ψηφίζουμε, δεν διεκδικούμε.Επαναστατούμε,καταλαμβάνουμε αυτό που δικαιωματικά μας ανήκει.
Δέν διαπραγματευόμαστε με τους τρομοκράτες και τους απατεώνες. Τους στέλνουμε εκεί που τους αξίζει στο χώμα για λίπασμα.
Και τον κάθε λογής νταή και εκμεταλλευτή,μικροαφεντικό ή μεγαλοκαρχαρία του εξηγούμε το όνειρο όπως πρέπει.Δέν τον παρακαλάμε για ψίχουλα.Του σπάμε το κεφάλι,και τον πετάμε έξω απο τους εργασιακούς χώρους.Δέν θα δουλεύουμε για να ζεί αυτός και το γαμωσόϊ του.
Καταλαβαίνουμε απόλυτα πως σε αυτό το αδιέξοδο η κοινωνία δέν έχει πολλές ρεαλιστικές επιλογές και θα κοιτάξει να πιαστεί να γλυτώσει τα χειρότερα απ’όπου μπορεί.Το τελευταίο χαρτί εντός νομιμότητας είναι η εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ.Δέν θα προτρέψουμε κανέναν να μήν ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ.Θα πούμε όμως σε αυτόν τον άνθρωπο που θέλει κάτι παραπάνω, την επόμενη μέρα να παλέψει για κάτι πολύ περισσότερο απο μιά ακόμη καλύτερη διαχείριση του απάνθρωπου καπιταλισμού.Θα πούμε σε αυτόν τον άνθρωπο που θέλει να αγωνιστεί για ελευθερία,δικαιοσύνη και κοινωνική ισότητα,για ένα πραγματικό και παγκόσμιο σοσιαλισμό πως η θέση του δέν είναι ούτε στον καναπέ της παραίτησης,ούτε στα μικροκομματικά συμφέροντα,ούτε και στις απατηλές νίκες της κάλπης.
Η θέση του κάθε απελπισμένου που εξεγείρεται και διεκδικεί μαχόμενος τα αυτονόητα είναι στον δρόμο της ένοπλης και δυναμικής σύγκρουσης,στις συνελεύσεις της γειτονιάς,σε όλους τους χώρους της κοινωνικής αλληλεγγύης, στις ομάδες των ανθρώπων εκείνων που αντιμάχονται τον καπιταλισμό,την εκμετάλλευση και τον φασισμό σε οποιαδήποτε μορφή.Είναι στα κατειλημμένα εργοστάσια και στις κομμούνες των φτωχών του κόσμου.
Ζούμε κι αναπνέουμε για δικαιοσύνη και τιμωρία.Δέν εφησυχάζουμε.Για την καταστροφή των δομών της εκμετάλλευσης και τον αφανισμό των τυράννων.Καμιά ειρήνη με τ’αφεντικά.
«Όποιος έχει τα σιδερικά  έχει και ψωμί»
http://eleutheriellada.wordpress.com/