 |
Έξω από το Ευρωκοινοβούλιο στέκεται καμαρωτός, ο χάλκινος ταύρος με την Ευρώπη στη ράχη του, προσφορά Ελλήνων από την Κρήτη, ως βασική υπόμνηση και συμβολισμός για τη μυθολογία αλλά και ιστορική σχέση της Ελλάδας του Πολιτισμού με την Ευρώπη, με τον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό.
Ο ταύρος είναι ο μεταμορφωμένος Δίας, που ξεγέλασε την ωραία Ευρώπη, (εγγονή του Ποσειδώνα και της Λιβύης, που την έκλεψε από την Φοινίκη, ανάμεσα από Τύρο και Σιδώνα και την έφερε στην Κρήτη),την πήρε στην πλάτη του και γέννησαν τον Μίνωα, τον Ραδάμανθη, τον Σαρπηδόνα, τους μυθικούς βασιλείς των τριών βασικών πόλεων της Μινωικής Κρήτης, της «εκατόμπολις»σύμφωνα με τον Όμηρο.
Θα μου πείτε αγαπητοί μου, τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Εκλογές γίνονται, είσαι υποψήφια Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ με την Ελιά, τρέξε για κανένα σταυρό, τι ασχολείσαι με μυθολογία και ταύρους, αυτά δεν σε αφορούν, αφορούν τους ιστορικούς, τους μελετητές, όχι τους πολιτικούς.
Όχι δεν είναι έτσι, οι πολιτικοί οφείλουν, ιδιαίτερα οι Έλληνες, και ακόμα περισσότερο οι νέοι πολιτικοί, να συνειδητοποιήσουν ότι φέρουν στους ώμους τους αλλά και στην πολιτική τους δράση, το ιστορικό και πολιτισμικό φορτίο της Ελλάδας στην Ευρώπη.
Επιτέλους πρέπει να μιλήσουμε, να γράψουμε για την Ευρώπη, ευρωεκλογές γίνονται.
Όσον αφορά εμένα, ιδιαίτερα λόγω καταγωγής, πάντοτε με συγκινούσε, με ενδιέφερε ο κρητομινωικός πολιτισμός, που αφορά και όλους τους Έλληνες, γιατί διασυνδέει ιστορικά και διαχρονικά σχέσεις χιλιετηρίδων, Κρήτης – Ελλάδας –Ευρώπης, σχέσεις πολιτισμικές, σχέσεις αξιών, σχέσεις ανθρωπισμού.
Οι αναφορές μου αυτές, δεν γίνονται σε ουδέτερο χρόνο.
Σε λίγες μέρες έχουμε ευρωεκλογές και εμείς ως χώρα, συνεχίζουμε χωμένοι στο βαθύ χαντάκι, της δικής μας απολίτικης, μυθοπλαστικής, πολιτικομματικής αντιπαράθεσης.
Αμετανόητοι, μη διδασκόμενοι από την αποστροφή του κόσμου στην πολιτική συμπεριφορά των κομμάτων, αλλά και των περισσότερων από τους υποψηφίους, συνεχίζουμε ανούσιες αντιπαραθέσεις και στο «μαγκανοπήγαδο» της πολιτικής, επιχειρείται να ανέβει νερό με καλάθια ή τρύπιους κουβάδες.
Η Ευρώπη, που είναι και δικό μας σπίτι, απουσιάζει σχεδόν από κάθε συζήτηση.
Ακούγεται που και που, ανάμεσα στο μέτρημα και στο ξαναμέτρημα των exit polls, στο βέβαιο της αβεβαιότητας, της σύγχυσης, της εντύπωσης, του επηρεασμού, στο αν ο Τσίπρας έμαθε επιτέλους, πώς κλείνουν και κολλάνε τους φακέλους… μην το γελάτε, κάποιοι ισχυρίζονται ότι η ιστορία έχει δείξει, ότι αυτοί που είναι προικισμένοι για πολύ ψηλά, στα επίγεια, στα τετριμμένα, είναι λίγο «ασχετούληδες».
Αυτό μάλιστα ισχύει περισσότερο, όταν έχεις βάλει «στόχο» να γίνεις πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δηλαδή σχεδόν πρόεδρος της Ευρώπης.
Όμως, ας σοβαρευτούμε και ας δούμε κάποια πράγματα ευρωπαϊκά.
Πρώτον πώς συζητάμε, πώς αποφασίζουμε.
Ο ευρωπαϊκός διάλογος και οι αποφάσεις, είναι μια συνεχής διαπραγμάτευση, μια διαρκής άσκηση ισορροπίας και συμβιβασμών, ένα συνεχές consensus.
Η απολυτότητα και η συγκρουσιακή αντίληψη, βρίσκεται στον αντίποδα και προδικάζει σίγουρη αποτυχία και απομόνωση.
Δεύτερο, για να μπεις σ’ αυτόν το διάλογο, πρέπει να γνωρίζεις ποιος είσαι, ποιες είναι οι δυνατότητές σου, ποιοι είναι οι στόχοι σου και πώς μπορείς να αναζητήσεις συμμαχίες με συγκλίνοντες στόχους και συμφέροντα.
Δυστυχώς και τα δύο προηγούμενα φαίνεται να απουσιάζουν από τον προεκλογικό λόγο. Ακραίες φωνές, αφορισμοί, επιχειρούν να φανατίσουν, στην ουσία να τυφλώσουν, να οπαδοποιήσουν και όχι να φωτίσουν τους πολίτες.
Εμείς οι νέοι που έχουμε μπει στην προεκλογική μάχη για τις ευρωεκλογές, πρέπει να ρίξουμε τα παλαιά τείχη, να ανοίξουμε νέους δρόμους, να συζητήσουμε με ουσία και όχι με συγκρούσεις.
Τελικά, οι αλλαγές πρέπει να γίνουν στα δομικά στοιχεία ουσίας, και περιεχόμενου και όχι στην επιφάνεια.
Δυστυχώς, πολλές φορές παρατηρούμε ότι στο αίτημα της κοινωνίας για αλλαγές, η απάντηση είναι λάθος και αποπροσανατολιστική. Αντί η απάντηση να είναι ανανέωση, προγραμματική πολιτική τρόπου δράσης, ακόμα και αλλαγές προσώπων, εάν χρειαστεί, οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, απαντούν με αλλαγές τίτλων, ονομάτων, ακόμη και κομμάτων, αλλά διατηρούν παλιές πολιτικές και πρόσωπα.
Στις 18 του Μάη οι πολίτες, στην πρόκληση απάντησαν, σε σημαντικό μέρος, με ποιοτικές επιλογές και όχι με αποπροσωποποιημένους κομματικούς φανατισμούς και στοχεύσεις.
Η 25 του Μάη θα είναι μια νέα μέρα, που οι πολίτες κατά ένα μεγάλο μέρος, πρέπει να ανοίξουν τη νέα σελίδα, ανανεώνοντας αξιοκρατικά το πολιτικό δυναμικό της χώρας, που περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαίο στη δύσκολη συγκυρία που διέρχεται η χώρα.
* Η Βασιλική Σουλαδάκη είναι υποψήφια ευρωβουλευτής με την Ελιά.
http://www.aixmi.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου