Του Γιάννη Μακριδάκη
Τρανή απόδειξη αυτής της κατάντιας, εδώ στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, η τοποθέτηση ενός πολιτικού παλιάτσου ως κυβερνητικού υπεύθυνου για την Υγεία των πολιτών της χώρας, γεγονός που δείχνει την πλήρη απαξίωση των ανθρώπων – ατόμων από το ίδιο το σύστημα.
Το σημείο τομής των δύο βασικών υποστάσεων του σύγχρονου ανθρώπου, δηλαδή της ανθρώπινης-βιολογικής και της ατομικής-καταναλωτικής, είναι η Υγεία. Ομοίως βέβαια και της τρίτης υπόστασής του, της ψηφιακής, η οποία όμως, αν και ραγδαίως αναπτυσσόμενη δεν αφορά ακόμη το σύνολο των καταναλωτών, οπότε, αυθαίρετα πράττων, δεν την κατατάσσω στις βασικές υποστάσεις.
Η προσωπική ή ατομική υγεία, ανάλογα πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ο καθένας, αποτελεί τον βασικότερο
τομέα πολιτικής και χρηματοοικονομικής εκμετάλλευσης των ανθρώπων, το πλέον πρόσφορο πεδίο χειραγώγησης και προσοδοφόρο τρόπο εκβιασμού του σύγχρονου ατόμου. Αποτελεί επίσης την πιο τρανή απόδειξη της οπισθοδρόμησης του δυτικού ανθρώπου, ο οποίος ενώ καθημερινά βαυκαλίζεται ότι έχει κατακτήσει γνώσεις, επιστήμες, τεχνολογία, πολιτισμό, ποιότητα ζωής και διαβίωσης, ταυτόχρονα αντιμετωπίζει την έννοια της ασθένειας εντελώς μοιρολατρικά, ως φυσικό φαινόμενο, ως κακιά στιγμή και μοίρα, ως κάτι τέλος πάντων για το οποίο δεν έχει ο ίδιος ούτε λόγο ούτε ευθύνη, απλά, το μόνο που έχει να κάνει αν, ο μη γέννοιτο, του συμβεί το κακό, είναι να αφήσει τον εαυτό του και τη ζωή του στα χέρια της επιστήμης, των ιατρών που εκπαιδεύτηκαν και των σκευασμάτων που παρασκευάστηκαν από το ίδιο το σύστημα το οποίο γεννά τις ασθένειες.
Εδώ και κάμποσα χρόνια κατά τα οποία εκφράζω δημόσια την προσωπική μου άποψη περί εξόδου, όσο μπορεί ο καθένας, από το σύστημα και επιστροφής του στο οικοσύστημα, σε κάθε εκδήλωση στην οποία μιλάω, συνήθως σε αστικά κέντρα, η μεγαλύτερη αγωνία την οποίαν οι άνθρωποι μού εκφράζουν είναι: «Και άμα αρρωστήσω τι θα γίνει;». Φοβούνται, και δικαίως έτσι όπως έχουν χειραγωγηθεί πλήρως από το σύστημά τους οι άνθρωποι, ότι αν φύγουν από τις οργανωμένες πόλεις και κοινωνίες όπου ζουν ως ελεγχόμενα άτομα και πάνε να ζήσουν ως πλάσματα ελεύθερα σε περιβάλλον φυσικό, θα έρθει πολύ γρήγορα η στιγμή που θα τους χτυπήσει τον οργανισμό μια ασθένεια και θα πάθουν κάποιο μεγάλο κακό, ίσως να πεθάνουν κιόλας λόγω του ότι θα ζουν μακριά από τις υποδομές Υγείας ή, το σπουδαιότερο, λόγω του ότι δεν θα έχουν όσα χρήματα θα τους χρειάζονται τότε για να ιαθούν, ή έστω να το παλέψουν.
Με άλλα λόγια, το ζήτημα της υγείας του είναι αυτό που απασχολεί και φοβίζει περισσότερο από κάθε άλλο τον κάθε άνθρωπο, αλλά ταυτοχρόνως είναι κι αυτό για το οποίο το άτομο, όσο ζει την καθημερινότητά του εντός του συστήματος, ουδόλως ενδιαφέρεται, ουδόλως το σκέπτεται, ουδόλως ασχολείται, ουδεμίαν ευθύνη έχει περάσει ποτέ από το μυαλό του ότι φέρει για την προσωπική του υγεία, απεναντίας κάνει τα πάντα σχεδόν για να ασθενήσει όσο πιο σίγουρα, όσο πιο βαριά και όσο πιο γρήγορα.
Το σύγχρονο άτομο των καταναλωτικών κοινωνιών καταστρέφει την υγεία του κάθε μέρα. Με ό,τι αναπνέει, με ό,τι βλέπει, ακούει, αισθάνεται, οσφραίνεται αλλά, το κυριότερο, με ό,τι τρώει. Ζώντας ο σύγχρονος καταναλωτής σε όξινο αστικό περιβάλλον και τρώγοντας επεξεργασμένες, συσκευασμένες τροφές, τροφές με συντηρητικά και άλλα χημικά βελτιωτικά, τροφές όξινες, τεχνητά γλυκές ή αλμυρές, τροφές ζωικές καθημερινά, τροφές που αγοράζει από αγνώστους, οι οποίοι τις παράγουν ή τις εμπορεύονται άγνωστο με τι τρόπους και μεθόδους ή από κερδοσκοπικές μεγαλοεταιρείες που κάνουν μαζική παραγωγή χαμηλής ποιότητας προϊόντων διατροφής, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι αυτός ο άνθρωπος αργά ή γρήγορα θα εμφανίσει νόσους τις οποίες κάθε μέρα εισάγει στον οργανισμό του τρώγοντας, δίχως τύψεις και δίχως να νοιάζεται καν, απολαμβάνοντας κιόλας ίσως. Αλλά μόλις νοσήσει, συνηθίζει να το αποδίδει στην κακιά μοίρα του και όχι στη μακροχρόνια και εντελώς απαράδεκτη ανευθυνότητά του, η οποία βέβαια αποτελεί την πλέον χειροπιαστή απόδειξη της έλλειψης πολιτισμού και παιδείας από την οποίαν υποφέρει ο σύγχρονος δυτικός κόσμος.
Το γεγονός λοιπόν ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δεν γνωρίζει καν, ούτε μπορεί να αντιληφθεί και να νιώσει πλέον πως η ευθύνη της υγείας του είναι αποκλειστικά δική του, οδήγησε την ανθρωπότητα στον καπιταλιστικό κανιβαλισμό, με την απόλυτα ρεαλιστική έννοιά του. Τρανή απόδειξη αυτής της κατάντιας, εδώ στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, η τοποθέτηση ενός πολιτικού παλιάτσου ως κυβερνητικού υπεύθυνου για την Υγεία των πολιτών της χώρας, γεγονός που δείχνει την πλήρη απαξίωση των ανθρώπων – ατόμων από το ίδιο το σύστημα. Και βέβαια, για όποιον δεν το έχει ακόμη συναισθανθεί αυτό, έρχεται να το επιβεβαιώσει απόλυτα η προ ημερών κυνική ομολογία του ότι δεν μπορούν πλέον όλοι, σε τέτοιες εποχές, να έχουν πρόσβαση στη Δημόσια Υγειονομική Περίθαλψη.
Με άλλα λόγια, όλα αυτά σημαίνουν τα εξής: Όταν δεν είσαι υπεύθυνος εσύ για την υγεία σου αλλά την έχεις παραχωρήσει άνευ όρων στο σύστημα που σε αρρωσταίνει, λόγω του ότι αυτός είναι ο προγραμματισμός λειτουργίας του, δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση από το ίδιο αυτό σύστημα, που ζει από την ασθένεια και τον θάνατό σου, ούτε να στη διαφυλάξει, ούτε να στη θωρακίσει, ούτε βέβαια να στην επαναφέρει αφότου ασθενήσεις. Στη φύση όμως υπάρχει ισορροπία ή συνεχής τάση προς αυτήν, και όπου εμφανιστεί «ασθένεια» έρχεται σε λίγο από πίσω της και ο θηρευτής της να την εξαφανίσει, να τη μειώσει, να ισορροπήσει τον οργανισμό και το οικοσύστημα. Στο σύστημα υπάρχουν τεχνητές ασθένειες οι οποίες καταπολεμούνται, οι περισσότερες, από χημικά φάρμακα, που ακολούθως παράγουν άλλες ασθένειες και εντέλει δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο, αυτό το νοσηρό περιβάλλον δηλαδή που χρειάζεται το χρήμα για να κυκλοφορεί και η καπιταλιστική απάνθρωπη πραγματικότητα για να συνεχίζεται, με άλλα κάθε φορά γρανάζια στη θέση των προηγούμενων, τα οποία άφησαν τα εγκόσμια πολύ νεαρά ή λίγο πριν τη σύνταξη ή αμέσως μόλις κατάφεραν να την πάρουν, επειδή προφανώς στάθηκαν τόσο άτυχα στην ζωή τους…
Αν συνειδητοποιήσει λοιπόν ο σύγχρονος άνθρωπος ότι η προσωπική του υγεία είναι αποκλειστικά στα χέρια του, ότι αποτελεί τη μεγαλύτερή του ευθύνη και ότι κάνοντας φυσική ζωή και φυσική διατροφή απομακρύνει τους κινδύνους ασθενειών, ακόμα κι εκείνες που έχει ήδη αποκτήσει από το σύστημα όπου ζούσε μέχρι πρότινος και βρίσκονται μέσα του σε λανθάνουσα κατάσταση, αν νιώσει ότι παίρνοντας τη ζωή και τη διατροφή του στα χέρια του, ουσιαστικά απεγκλωβίζεται από το ύπουλο σύστημα που τον αρρωσταίνει για να τον κρατάει όμηρο, τότε θα αλλάξει και πορεία ζωής, θα κάνει την προσωπική του επανάσταση πιο εύκολα, θα αποδομήσει τούβλο προς τούβλο αυτό το οικοδόμημα της Ύβρης και της προσωπικής του καταστροφής, το οποίο έφτιαξε και μέσα του «ζει», θα φέρει εντέλει την αλλαγή του τοπίου γύρω του.