Μικρομεγαλοοικονομικές απορίες...

 Η δεκαετία του ’90 και τα παρθενικά χρόνια της νέας χιλιετηρίδας υπήρξαν το κατ’ εξοχήν φυτώριο των όρων Πολιτικής Επικοινωνίας και της Διαφήμισης. Βρακί δεν είχε ο κώλος μας, αλλά ένα «μπρέιν στόρμινγκ», «ένα τάργκετ γκρουπ» κι ένα «φόλλοου απ» το ταξινομούσαμε ευχαρίστως  στο προσωπικό μας φιλολογικό νεσεσέρ. Από την Ολυμπιάδα και μετά, η σκυτάλη παραδόθηκε στην ορολογία της Οικονομίας. Όταν δε, γύρω στα μισά του 2007, άρχισε να ανατέλλει απ’ το παγκόσμιο διάσελο το φάσκελο της επερχόμενης Οικονομικής κρίσης, οι οικονομίστικοι νεολογισμοί τρύπωσαν παντού. Η αρχή έγινε με τα «τοξικά ομόλογα» και με τα «δομημένα» τοιαύτα.

Από εκείνη τη μεταβατική εποχή και μετά, όποιος δε φρόντισε να μάθει απόξω τα ονόματα των 5 κορυφαίων Οικονομολόγων (ει δυνατόν και νομπελιστών ταυτοχρόνως) και να αγοράσει και μια Πολιτική Οικονομία για αρχαρίους είναι ένοχος εθελοτυφλίας και προβληματικών αντανακλαστικών. Ε, κι εγώ είμαι μία ένοχη. Στα θέματα Οικονομίας έβαλα να δουλέψει το πασαλειψατέρ χωρίς αμορτισέρ. Και κατ’ αυτό τον τρόπο, αποφοίτησα οριακά από τη δευτέρα του νηπιαγωγείου. Ευτυχώς με σώζει η οικονομική μου διαίσθηση. Χάρη σ’ αυτήν έχω κατανοήσει το εξής: «Την έχουμε πάάάάάρα πολύ άσχημα». Παρά την πληρότητα της διαπίστωσης, εξακολουθώ να νιώθω αναλφάβητη. Έχω ασυνάρτητες μικρομεγαλοοικονομικές απορίες, όπως:
Κάθε πότε πληρώνουμε στην τρόικα τη δόση του δανείου μας; Όταν φτάνει η προκαθορισμένη ημερομηνία, πηγαίνει κάποιος με το βαλιτσάκι και πιστώνει τα χρήματα στο λογαριασμό; Αν ναι, ποιος; Μήπως γίνεται αυτόματα η ανάληψη με πάγια εντολή; Αν ναι, από ποιο λογαριασμό; Όταν αργούμε να πληρώσουμε, μας παίρνουν τηλέφωνο οι εισπράκτορες της ΕΚΤ και μας βάζουν χέρι; Ακούμε φοβέρες τύπου: «Πέστε τα φράγκα, αλλιώς ερχόμαστε να σηκώσουμε κι άλλα μάρμαρα...»; Μεγάλο δράμα ζει σ' αυτή την περίπτωση ο δόλιος ο Παπακωνσταντίνου.
Άλλο μέγα αναπάντητο ερώτημα:... Αυτά τα ποθητά ευρωομόλογα τι ακριβώς είναι; Σκέτα τυπωμένα χαρτιά που τους βάζουμε πάνω αυτοβούλως νούμερα; Κάτι σαν Πτυχία χρήματος; Μπορούμε απλά να "ζωγραφίσουμε" μερικά και να κάνουμε δουλειά μας χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες;Σε τι ακριβώς αντιστοιχούνε; Σε ποσά που έχουμε ή σε ποσά που δεν έχουμε; Σε αέρα; Σε γη; Σε ελληνική θάλασσα;
Ακόμα ακόμα...Τι άδεια πρέπει να πάρει κανείς, για να ανοίξει Οίκο Αξιολόγησης; Τι προσόντα πρέπει να έχει, για να εργαστεί απλώς σε τέτοιο Οίκο; Οι αξιολογήσεις γίνονται ομαδικά ή κάνει τη δικιά του ο καθένας μόνος του και βγάζουνε τη σούμα; Ποιος αξιολογεί τους Οίκους Αξιολόγησης; Γιατί είναι καλό να έχουμε καλή πιστοληπτική ικανότητα και να παίρνουμε πράσινο φως για δάνεια, αφού η ανάγκη για δάνεια είναι ήδη κακή ένδειξη; Πόσο αξιόπιστη είναι μια χώρα που της μετράνε την αξιοπιστία, για να την δανείσουνε περαιτέρω; Γιατί πριν ένα χρόνο μας θεωρούσαν πολύ πιο φερέγγυους οι Οίκοι Αξιολόγησης και μπορούσαμε και δανειζόμασταν; Δεν ήταν σε θέση να κάνουν μια διορατική αξιολόγηση για την κατάστασή μας μετά από ένα χρόνο οι επίμαχοι Οίκοι;
Τέλος, (όχι πως έχουν τέλος οι απορίες, το κείμενο τελειώνει...) ποιος ωφελείται, όταν γίνονται επενδύσεις σε μία χώρα με τους όρους που γίνονται ως επί το πλείστον οι επενδύσεις; Η χώρα ή οι επενδυτές;
Δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Που να hedge …τα funds