Του Δημήτρη Νίκογλου
Στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε το άκουσμα της λέξης Ευρώπη σου φέρνει στο νου ευημερία, ποιότητα ζωής, ανθρώπινα δικαιώματα, ανάταση γενικότερα. Είμαστε σε θέση να το αποδεχθούμε αυτό και να συμφωνήσουμε όλοι μας ως κράτη μέλη; Είμαστε σε θέση να πούμε πως αυτό ισχύει χωρίς περιορισμούς και διαχωρισμούς για κάθε έναν κρίκο που συνδέει την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Νομίζω πως όχι.
Ο τρόπος ζωής, η οικονομική επιφάνεια του εκάστοτε Κράτους, τα διαφορετικά πολιτεύματα και οι θρησκευτικές διαφορές των Κρατών μελών, όλα αυτά καθιστούν αδύνατη την ομαλή λειτουργία της ένωσης. Από την άλλη θα μου πείτε πως αδύνατο είναι μόνο ότι δεν επιχειρήσαμε, και η αλήθεια είναι πως αυτό δεν το επιχειρήσαμε.
Η αλαζονεία ορισμένων αρχηγών κρατών, η στρατιωτική δύναμη και κατ επέκταση η οικονομική δύναμη ορισμένων εκ της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κρατών, αποδυνάμωσαν τόσο πολύ την Ευρωπαϊκή Ένωση, που σήμερα η αποχώρηση και η λύση του κρίκου της ένωσης αυτής, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Πρέπει να είσαι αδαής για να μην καταλαβαίνεις το τι γίνεται γύρω σου. Ακόμη και να εθελοτυφλεί
κάποιος, να ξέρεις πως θα του γυρίσει μπούμερανγκ. Είναι θέμα χρόνου να πάρει το σπίτι σου φωτιά, όταν του γείτονα καίγεται είδη.
Σε μια ομάδα, σε μια ένωση, σε ένα σύνδεσμο είναι κανόνας ο δυνατός να δίνει στον αδύναμο λίγο από την δύναμή του και όχι να κάνει επίδειξη αυτής. Έχει παρατηρηθεί πως και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι δυνατοί γίνονται δυνατότεροι και είναι αυτοί που είναι και οι πολέμιοι των αδυνάτων.
Οι πολλοί είναι πιο δυνατοί από τους λίγους λόγο αριθμητικής υπεροχής χωρίς να 'ναι αυτό ο κανόνας, δυνατοί είναι οι πολλοί μόνο όταν είναι ενωμένοι. Κραυγαλέο παράδειγμα αυτό της πάλε ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, της πανίσχυρης τότε Ε.Σ.Σ.Δ .
Η Ευρώπη αν καταλάβαινε το πόσο δυνατή θα ήταν εάν πραγματικά ήταν ενωμένη, και πόση επιρροή θα είχε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, τότε θα ήταν ο πλάστης και όχι το ζυμάρι του κάθε πεινασμένου εκτός Ευρωπαϊκής Ενώσεως αρτοποιού.
Έχουμε ανάγκη από μια Ευρωπαϊκή Ένωση αντάξια του ονόματός της , έχουμε ανάγκη από μια Ενωμένη Ευρώπη πρωταγωνιστή στον παγκόσμιο χάρτη και όχι κομπάρσο.
Blogger Dimitris Nikogloy
Στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε το άκουσμα της λέξης Ευρώπη σου φέρνει στο νου ευημερία, ποιότητα ζωής, ανθρώπινα δικαιώματα, ανάταση γενικότερα. Είμαστε σε θέση να το αποδεχθούμε αυτό και να συμφωνήσουμε όλοι μας ως κράτη μέλη; Είμαστε σε θέση να πούμε πως αυτό ισχύει χωρίς περιορισμούς και διαχωρισμούς για κάθε έναν κρίκο που συνδέει την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Νομίζω πως όχι.
Ο τρόπος ζωής, η οικονομική επιφάνεια του εκάστοτε Κράτους, τα διαφορετικά πολιτεύματα και οι θρησκευτικές διαφορές των Κρατών μελών, όλα αυτά καθιστούν αδύνατη την ομαλή λειτουργία της ένωσης. Από την άλλη θα μου πείτε πως αδύνατο είναι μόνο ότι δεν επιχειρήσαμε, και η αλήθεια είναι πως αυτό δεν το επιχειρήσαμε.
Η αλαζονεία ορισμένων αρχηγών κρατών, η στρατιωτική δύναμη και κατ επέκταση η οικονομική δύναμη ορισμένων εκ της Ευρωπαϊκής Ενώσεως κρατών, αποδυνάμωσαν τόσο πολύ την Ευρωπαϊκή Ένωση, που σήμερα η αποχώρηση και η λύση του κρίκου της ένωσης αυτής, άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Πρέπει να είσαι αδαής για να μην καταλαβαίνεις το τι γίνεται γύρω σου. Ακόμη και να εθελοτυφλεί
κάποιος, να ξέρεις πως θα του γυρίσει μπούμερανγκ. Είναι θέμα χρόνου να πάρει το σπίτι σου φωτιά, όταν του γείτονα καίγεται είδη.
Σε μια ομάδα, σε μια ένωση, σε ένα σύνδεσμο είναι κανόνας ο δυνατός να δίνει στον αδύναμο λίγο από την δύναμή του και όχι να κάνει επίδειξη αυτής. Έχει παρατηρηθεί πως και μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι δυνατοί γίνονται δυνατότεροι και είναι αυτοί που είναι και οι πολέμιοι των αδυνάτων.
Οι πολλοί είναι πιο δυνατοί από τους λίγους λόγο αριθμητικής υπεροχής χωρίς να 'ναι αυτό ο κανόνας, δυνατοί είναι οι πολλοί μόνο όταν είναι ενωμένοι. Κραυγαλέο παράδειγμα αυτό της πάλε ποτέ Σοβιετικής Ένωσης, της πανίσχυρης τότε Ε.Σ.Σ.Δ .
Η Ευρώπη αν καταλάβαινε το πόσο δυνατή θα ήταν εάν πραγματικά ήταν ενωμένη, και πόση επιρροή θα είχε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, τότε θα ήταν ο πλάστης και όχι το ζυμάρι του κάθε πεινασμένου εκτός Ευρωπαϊκής Ενώσεως αρτοποιού.
Έχουμε ανάγκη από μια Ευρωπαϊκή Ένωση αντάξια του ονόματός της , έχουμε ανάγκη από μια Ενωμένη Ευρώπη πρωταγωνιστή στον παγκόσμιο χάρτη και όχι κομπάρσο.
Blogger Dimitris Nikogloy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου