Προσφυγικό χάος

Αρχίζουν να διαφαίνονται πλέον οι συνέπειες της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Συριζα- ΑΝΕΛ. Χωρίς κανένα απολύτως έλεγχο των μεταναστευτικών ροών, επικαλούμενη απλώς ανθρωπιστικούς λόγους και αποφεύγοντας να ασκήσει τα δικαιώματα που απορρέουν από την υποχρέωση ελέγχου των συνόρων του ελληνικού κράτους, η κυβέρνηση καλείται τώρα να διαχειριστεί το απόλυτο χάος.

Η υποχρέωση ελέγχου των συνόρων της χώρας είναι μια απόλυτη υποχρέωση για την εκτελεστική εξουσία. Δεν είναι σχετική. Ακόμη και εάν πρόκειται για αίτηση ασύλου, έχει προϋπάρξει έλεγχος. Διαφορετικά μιλάμε για παράνομη είσοδο και μάλιστα όχι για είσοδο ενός ατόμου, αλλά για μαζική
είσοδο ασιατικών πληθυσμών στην χώρα. Ανοιχτά σύνορα δεν νοούνται, ούτε υπάρχουν πουθενά στον πλανήτη.
Τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση, δικαιολογώντας την άρνησή της να ελέγξει τα θαλάσσια ελληνικά σύνορα είναι δύο: πρώτον ότι την δεσμεύουν οι σχετικές προβλέψεις του ΟΗΕ και της συνθήκης της Γενεύης, η οποία ρυθμίζει τα ζητήματα ασύλου και υποχρεώνει τις χώρες που την έχουν υπογράψει να δέχονται την παροχή ασύλου σε άτομα που είναι θύματα πολέμου. Και δεύτερον, ότι είναι πρακτικά αδύνατος ο έλεγχος των θαλασσίων συνόρων, παρά μόνον με χρήση βίας, δηλαδή με βύθιση των σκαφών που εισέρχονται παράνομα στη χώρα.
Τα επιχειρήματα αυτά έχουν λογική βάση, αλλά είναι δευτερεύοντα, απέναντι στην απόλυτη υποχρέωση της κυβέρνησης να ελέγχει τα σύνορα της χώρας και να προστατεύει τον πληθυσμό της. Η συνθήκη της Γενεύης μιλάει για πρόσφυγες πολέμου και δεν υποχρεώνει φυσικά τα κράτη να δέχονται χιλιάδες μετανάστες από την Ασία. Το ποσοτικό αυτό στοιχείο αλλάζει εντελώς τα δεδομένα. Εάν ένα κράτος βρίσκεται αντιμέτωπο με μαζική εισβολή πληθυσμών, θα προτάξει βεβαίως όχι τη συνθήκη της Γενεύης, αλλά την υπεράσπιση της κυριαρχίας του και του λαού του. Αυτό δηλαδή ακριβώς που κάνουν όλες σχεδόν οι χώρες της ΕΕ, πλην της Ελλάδας.
Το ζήτημα του ελέγχου των θαλασσίων συνόρων είναι πολύπλοκο, αλλά και εδώ η κυβέρνηση έπρεπε να βρει τρόπους επίλυσης αυτού του προβλήματος, καθώς δεν νοείται κυβέρνηση να ισχυρίζεται πως δεν έχει θαλάσσια σύνορα. Η Ιταλία, για παράδειγμα, συνεργάζεται αυτή τη στιγμή με την Μ. Βρετανία για την αντιμετώπιση της παράνομης εισόδου στα χωρικά της ύδατα των σκαφών των διακινητών, με απώθηση και παρεμπόδιση.
Το ύστατο επιχείρημα, ανθρωπιστικού τύπου, πως δηλαδή μέσα σ’ αυτές τις βάρκες υπάρχουν μικρά παιδιά, συνιστά έναν ακόμη σοβαρό λόγο για να έχει η κυβέρνηση αυστηρή πολιτική ελέγχου. Το γεγονός πως η Ελλάδα έχει ανοιχτά θαλάσσια σύνορα ωθεί τους διακινητές προς αυτόν τον θαλάσσιο δρόμο, με αποτέλεσμα φυσικά τον πνιγμό αθώων ανθρώπων.
Το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής το βλέπουμε: πλήρες χάος. Επιπλέον, οι πρώτοι που θίγονται από την ανεξέλεγκτη, παράνομη είσοδο μεταναστών στη χώρα, είναι όσοι ζουν και εργάζονται ήδη στην Ελλάδα, καθώς επιδεινώνεται συνολικά η κατάσταση στον τομέα της κοινωνικής πολιτικής. Μια διαρκώς αυξανόμενη είσοδος παράνομων μεταναστών, σε μια πτωχευμένη χώρα, δημιουργεί τεράστια προβλήματα, οικονομικά, κοινωνικά, εθνικά, πολιτισμικά, καθώς οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί δεν αφομοιώνονται εύκολα και επιπλέον, με την ισλαμική τρομοκρατία σε παγκόσμια έξαρση, μεταβάλουν την Ελλάδα σε άτυπη βάση του τζιχαντισμού.
Η κυβέρνηση οδεύει σε πολύ επικίνδυνο μονοπάτι, δεδομένου ότι όλες σχεδόν οι χώρες της ΕΕ ακολουθούν αυστηρή εθνική πολιτική ελέγχου των συνόρων τους. Πρέπει να αντιληφθούν όλοι, πως είναι άλλο πράγμα η ανθρωπιστική υποχρέωση να φροντίζεις ως πολιτεία ανθρώπους που μπήκαν στο έδαφός σου και εντελώς άλλο πράγμα η υποχρέωση της κυβέρνησης να προστατεύει αυτό ακριβώς το έδαφος.
‘Ετερον, εκάτερον.
 http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/prosfygiko-xaos