Πόσο Πασόκ είναι ο Σύριζα;
Σύριζα και πασόκ είναι άλλης φύσης και ιστορικότητας πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα. Το πασόκ είχε μια εντελώς άλλη αφετηρία. άλλη εξέλιξη και διάρκεια, σε μια άλλη εποχή και λειτούργησε τελικά σαν μια κλασσική δεξιά σ/δ ισορροπιών-υπερ του κεφαλαίου- και της «κοινωνικής ειρήνης» μέχρι το τέλος του . Ακόμα και ο ΓΑΠ έτσιξεκίνησε και δεν μπόρεσε να παίξει αυτό το ρόλο και έπεσε.
Ο Σύριζα είναι «διαχειριστής της πιο έσχατης ανάγκης και στιγμής» με κάθε μέσο διαθέσιμο και αδίστακτος. Υποδύθηκαν τα πάντα -νεοπασόκοι, αριστεροί, εναλλακτικοί, ακροαριστεροί και τώρα εθνικιστές και «σοβαροί ήπιοι» νεοφιλ. Με μόνο κριτήριο και οδηγό την εξουσία για να έχουν καβάτζα για πάρτη τους θεσμικούς -μέσα στο νεοφιλελερισμό- ρόλους. Λέω για όσους έμειναν και καρεκλολάγνισαν μέχρι τις εσχατίες της ύπαρξης τους.
Ένας ακόμα διαχειριστής, όχι απλώς καραμπινάτα υπέρ του κεφαλαίου όπως και οι προηγούμενοι, αλλά της έσχατης στιγμής και ανάγκης (τον Ιούλιο του 2015 και την διάλυση όλων των αυταπατών για ήπια ρεφορμιστική διέξοδο) και αυτό αλλάζει πολλά στην φύση της διαχειριστικής εξουσίας τους, σε ένα σύστημα που έχανε πλήρως την νομιμοποίηση και κανονικότητα του. Επί Σαμαρά και ΓΑΠ την είχε κάπως αυτήν την κανονικότητα και βασική διάσταση αυτής, ήταν η ελπίδα διεξόδου-ακόμα και η φρούδα. Μη πω ότι και οι σαμαροβενιζέλοι φοβήθηκαν ότι κάτι θα αλλαξει και θα τιμωρηθούν.
Αυτό όμως που σχεδόν σίγουρα είχαν στο μυαλό τους όσοι έμειναν Σύριζα -στη πολύ μεγάλη πλειοψηφία- ήταν η εργολαβία της Ιστορικής στιγμής (το καλοκαίρι του 2015, με τη διάλυση κάθε ρεφορμιστικού διαπραγματευτικού μύθου εντός ΕΕ και Ευρωζώνης και την αποκάλυψη της αναγκαιότητας της αληθινής ρήξης), όταν κανείς άλλος δεν ήθελε και δεν μπορούσε να την πάρει. Υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και ΕΕ. Δεν είναι πάντως με βεβαιότητα το κλασικό πολιτικό φαινόμενο τύπου Αντρεα, «φωτισμένου λαοπρόβλητου ηγέτη, αρκετά ψιχία στον κόσμο, θεσμικές αλλαγές» κτλ.
Πόσο φασιστικός είναι ο Σύριζα;
Ο Σύριζα φυσικά δεν έχει σχέση με το κλασικό φασισμό του μεσοπολέμου και λόγω της αριστερής αφετηρίας του και σύμφωνα με τη μακρόχρονη πορεία του πριν αναλάβει την εξουσία το 2015. Αλλά σήμερα, μετά την πλήρη ενσωμάτωση και υποταγή του με την υιοθέτηση των μνημονιών, είναι πια ένα βαθιά αυταρχικό και στην οργάνωση του και στις πολιτικές του κόμμα, προσαρμοσμένο στην νέα «εποχή του». Τεχνοκρατικός στην προμετωπίδα του, θεσμολαγνικός, μόνο όπου αυτό ενισχύει την εμπέδωση του στην εξουσία και με δολιότητες και τεχνάσματα εκτός θεσμών όταν χρειάζεται για τον ίδιο λόγο. Αντί για ωμή βία, επιβολή με τη δύναμη, αποθέωση της καταστολής, έχουμε δολοπλοκία, ίντριγκα, τεχνάσματα κάθε είδους, χειραγωγήσεις.
Ενώ πια υπάρχει εδώ αντικειμενικά και μια ισχυρή αναλογία και ένας κρίσιμος κοινός τόπος με τον κλασικά ορισμένο ιστορικά φασισμό. Η ύπαρξη μιας -ψευδεπίγραφης- «αντικαπιταλιστικής» και «σοσιαλιστικής» ρητορείας, από μικροαστούς και λούμπεν μικροαστούς που έχουν πια διεισδύσει μόνιμα στούς μηχανισμούς του αστικού κράτους και που στην πραγματικότητα ξεπλένουν και στηρίζουν την ολιγαρχία του μεγάλου κεφαλαίου στις πιο κρίσιμες ιστορικές στιγμές της. Σίγουρα από μια άποψη κάποιος θα μπορούσε να κρίνει τελικά ψευδεπίγραφη την αντικαπιταλιστική και σοσιαλιστική ρητορεία όλης της σ/δ, ως πολιτικό ρεύμα μακροπρόθεσμα. Αλλά το στοιχείο της έσχατης στιγμής διαφοροποιεί εδώ τα πράγματα για τον Σύριζα. Σίγουρα η σ/δ αναλαμβάνει κατά την φάση ανάπτυξης, πριν την κρίση, κατά την κρίση ως «εναλλακτική», αλλά όχι την τελευταία στιγμή που όλα μοιάζουν να καταρρέουν αληθινά.
Γενικά πάντως το σημερινό πολιτικό περιβάλλον εκτρέφει συνειδητά ή ασυνείδητα τον φασισμό, αναλόγως είτε από αδιαφορία και κρετινισμό ή ως ‘εναλλακτικό» πλάνο των μετεχόντων στην εξουσία, που λέει: ας έρθει και ο φασισμός, διαφόρων εντάσεων και «μεταμοντέρνων» νέων μορφών προσαρμοσμένων στις σημερινές ιστορικές συνθήκες, αντί για μια λαϊκή εξέγερση και κάπου θα χωθούμε και εμείς και στην ξεκάθαρα φασιστική συνδιαχείριση στο μέλλον.
Χωρίς να είναι φυσικά ιδεολογικά φασίστες στον Σύριζα ή οι πιο πολλοί στη ΝΔ, σε ακροκεντρώους κτλ. Αλλά ανήκουν όλοι στην ευρύτερη πολιτική διαδικασία του κοινωνικού και τελικά πολιτικού εκφασισμού, με κριτήριο τις αληθινές ιστορικές συνέπειες της πολιτικής τους δράσης, μεσομακροπρόθεσμα. Μια και η ρίζα του φασισμού σαφώς και είναι ο καπιταλισμός, αλλά ποτέ ο φασισμός δεν κυριαρχεί χωρίς τις απαραίτητες πολιτικές διεργασίες στο εποικοδόμημα για αρκετά χρόνια. Όπου η βέβαιη και προδιεγραμμένη αποτυχία των αστικών κομμάτων κάθε είδους, στην διαχείριση κάθε σοβαρής κρίσης, είναι το αληθινό κοινωνικό και πολιτικό λίκνο του κάθε φασισμού.
Δεν είναι για μένα λάθος και ο χαρακτηρισμός για Σύριζα ως κάτι που φέρνει τον φασισμό (με άλλους εκπρόσωπους βέβαια όταν τελεστεί ο φασισμός ξεκάθαρα ως γεγονός) με επίφαση τον αντιφασισμό και σοσιαλισμό. Ίσως πρέπει η σύγχρονη πολιτική ιστορία να ανακαλύψει ένα νέο περιεκτικό όρο για αυτόν! Όλα αυτά όντως δεν σημαίνουν ότι “όλοι στην Βουλή είναι φασίστες”, άλλα τελικά από όλους αυτούς στον ίδιο βούρκο του φασισμού θα καταλήξουμε (φυσικά εξαιρείται το ΚΚΕ, ενώ η Χρυσή Αυγή είναι ως κόμμα ανοιχτά και “περήφανα” εκπρόσωπος του φασισμού).
Σύριζα και κράτος!
Ο Σύριζα είναι πια ένα τμήμα των πιο σάπιων και όζουσων μηχανισμών του καπιταλιστικού κράτους και παρακράτους. Και παίρνει καλή «ανταγωνιστική» θέση με κάποια νέα και φρέσκα κόλπα που φέρνουν σε αμηχανία την δεξιά και την παλιά κεντροαριστερά.
Αλλά για να είναι κομμα εξουσίας πρέπει να έχει μαζική απήχηση και νομιμοποίηση μέσω μιας «λύσης» στην μόνιμη κρίση του καπιταλισμού και το περίφημο «αρκετάψίχουλα στους από κάτω» . Κάτι που εκ των πραγμάτων κανένα πια κόμμα εξουσίας δεν μπορεί να δώσει. Ανταγωνίζεται με την νουδούλα απλώς ποιός θα είναι ο καλύτερος υπηρετής των ντόπιων καπιταλιστικών ελιτ και της ΕΕ και ως «εγγυητής» της ασφάλειαςτης εναπομείνουσας μεσαίας τάξης που στέκεται έξω από τα σκατά ακόμα, με κόστος την περαιτέρω διάλυση και συντριβή των υποτελών τάξεων και των ήδη προλεταριοποιημένων και περιθωριοποιημένων.
Ακούγεται κυνικό αλλά αυτή είναι η βαθιά στρατηγική πολιτική και κοινωνική επιλογήτου Συριζα, αν και διαγκωνίζεται σε αυτό το ρόλο, με άλλα κόμματα, ΝΔ και λοιπά «φιλοευρωπαικά» λιμά, που σαφώς «ήταν εκεί» πριν από αυτόν και γνωρίζουν να το κάνουν καλύτερα αυτό, λόγω εμπειρίας.
Ο μόνος δρόμος κάποια στιγμή ίσως να είναι η διέξοδος της ωμής προπαγάνδας υπέρτης βίας, του νόμου και της τάξης και για τον Σύριζα, αν και θεσμικά και κοινωνιολογικά έχει ακόμα μικρή σχέση με τους «ειδικούς» σε αυτούς τους τομείς. Πριν καταρρεύσει ίσως προλάβει να αποκτήσει μια οργανική σχέση αλλά τότε μάλλον θα ασκήσει αυτή την έσχατη πολιτική μαζί με ΝΔ, Λεβέντη, πασόκ, ενταγμένος σε ένα «οικουμενικό» πολιτικό σχήμα, ως μια σαφώς λιγότερης εξουσίας και επιρροής σέκτα με την εργολαβία του «ανθρωπιζμού», της «λελογισμένης διαχείρισης » και της «ευαισθησίας».
Θα καταπιούν όμως το ρόλο της κομπαρσαρίας κάποιοι από τους πιο αλαζονικούς και υπερφιλόδοξους και διψασμένους για δύναμη κύκλους του Μαξίμου ή θα πάνε στο πάγκο σαν εναλλακτική χρησιμοποιημενη και φθαρμένη, δεύτερης χρήσης και μικρής αξίας;
Τι συμπέρασμα συνάγουμε από το 2ο συνέδριο του Σύριζα!
“Aριστερή» διαχείριση σε ένα καπιταλιστικό πλήρως εξαρτημένο από το κεφάλαιο, αστικό κράτος, ¨αριστερή» τεχνοκρατία και κυβερνητισμός, «αριστερή» ιδεολογική ηγεμονία μέσω κατασταλτικών μηχανισμών και γκαιμπελίστικου ψεύδους. Αυτιστικά κλεισμένα μές στη γυάλα τους γερο-παρτάλια που ωφελήθηκαν όσο ωφελήθηκαν μέσα από τη συμμετοχή τους αλλά και το πολιτικό κεφάλαιο κινημάτων και δράσης τόσων άλλων ανθρώπων , που τους απαξιώνουν τώρα ως «γκρινιάρηδες», «μικροπρεπείς», “φυγόμαχους” (επειδή δεν υπογράφουν και εκτελούν μνημόνια με τον μετρικό τόνο) κτλ.
Και τελειώνουν την «καριέρα» τους-μια και επαγγελματίες είναι πάνω από όλα τελικά- μαζεύοντας για το τέλος τους θέσεις, τιμές και εξουσία, ως λευκοί ΝΑΝΟΙ του νεοφιλελερισμού καταδικασμένοι να χαθούν για πάντα από τον γαλαξία της ιστορίας, που αξίζει να λέγεται ιστορία της ελευθερίας, των λαικών αγώνων και του αληθινού ριζοσπαστισμού.
Η «νεολαία» οικοσίτων, όσοι από αυτούς έχουν λίγο μυαλό, απλώς χτίζουν βιογραφικά για να ενταχθούν στριμωγμένοι με τους -στην ουσία όμοιους τους- ακροκεντρώους νεοφιλ, μόνιμα στους ευρύτερους μηχανισμούς του κράτους και της γραφειοκρατίας της ΕΕ.
Για τον Καλιγούλα Τσίπρα, βασικά εμένα με τρομάζει βαθιά αυτός ο τύπος. Αν ήμουνα στο χώρο που ασκεί την απόλυτη εξουσία του θα έκανα ηρωική έξοδο του μεσολλογίου. Μια και οι επιλογές είναι ή πλήρης υποταγή ή πολιτικός αγώνας ζωής ή θανάτου για να μπορείς να υπάρξεις ως διακριτό πολιτικά πρόσωπο, που ξέρουμε που καταλήγουν αυτά για τις μειοψηφίες «διαφωνούντων» σε τέτοιες συνθήκες πολιτικού ζόφου (αν υπάρχουν αληθινοί διαφωνούντες, μια και οι 53 είναι απλώς σκηνοθετημένοι τσαρλατάνοι αποδεδειγμένα στην συντριπτική πλειοψηφία τους). Ούτε καν Παναγιωτακόπουλοι δεν μπορούν να σταθούν πια σε αυτό το πράγμα εκεί πέρα που λέγεται “αριστερό ριζοσπαστικό” κώμα.
Πολύ χειρότερα από ότι είχα προβλέψει πριν τις τελευταίες εκλογές στις 20/09/2015.
Λίγα λόγια και για τα πολιτικά (όχι τα κοινωνικά) θύματα του Σύριζα.
Από πολλούς ανθρώπους εντός Σύριζα, που φύγανε, έγινε πιστευτό ότι στο πρόσωπο του ηγέρπη συντίθεται και αντανακλάται η ισορροπία των διαφορετικών απόψεων και τελικά τα γεγονότα και η απλή κοινή λογική θα κάνουν να επικρατήσει η σωστή για τους διακηρυγμένους σκοπούς άποψη και ιδεολογικό πρόταγμα. Και μιλάω περισσότερο για τα απλά μέλη, μια και το μέρος της ηγεσίας που αποχώρησε, χωρίς να κρίνονται οι προθέσεις του μια και τελικά αποχώρησαν έστω με παλινωδίες, όφειλαν να γνωρίζουν και να πράξουν ίσως διαφορετικά, νωρίτερα και πιο έγκαιρα!!
Λες και οι άνθρωποι δεν είναι φορείς ταξικών και ατομικών συμφερόντων , λες και είναι εγγυημένο τίποτα για το ήθος που κρίνεται εν τη πράξη ΠΑΝΤΑ και ποτέ από τη ρητορεία, λες και το καπιταλιστικό εξαρτημένο κράτος δεν έχει την δική του άτεγκτη δυναμική , που είναι καθαρή αμείλικτη υλικότητα και παίζουν ρόλο οι προθέσεις και οι χαρακτήρες, που τελικά δεν υπήρχαν καν αυτές, πάρα μόνο πολλά τομάρια και φίδια.
Πολλοί δεν πίστεψαν στον ηγέρπη, πίστεψαν όμως στην ανάθεση και στην κοινή λογική με κάποια καλοπιστία. Ενώ η αληθινή λογική ήταν και είναι η λογική της ζωής μου ο θάνατος σου και το πλαίσιο στο μυαλό των συριζοοικόσιτων το πόλεμος όλων εναντίον όλων (και αυτοί μαζί με τον εαυτό τους) και όχι πόλεμος τάξης εναντίον τάξης, που και αυτός δεν είναι ακόμα αληθινά κοινωνικά και πολιτικά συγκροτημένος.
Και είχε τελικά σαφώς δίκιο το ΚΚΕ όταν έλεγε και λέει πρώτα για πραγματική νίκη και επιβολή επί των σκληρών μηχανισμών του αστικού καπιταλιστικού κράτους (που στην ουσία είναι μέρος ενός υπερκράτους της ΕΕ ) και την τάξη των εργαζομένων σε μαζική επαναστατική δράση και μετά η κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας. Παρόλο που μετά μπαίνουν αλλά ερωτήματα πολύ σοβαρά, περί της έμπρακτης αληθινής εκπροσώπησής της λαϊκής εξουσίας από την πολιτική εξουσία , άλλο αν θεωρητικά έχουμε όλοι κάποιες απαντήσεις όπως και το ΚΚΕ.
Τι είναι τελικά o Σύριζα και ποιά είναι η “ιδεολογία” του;
Τα συριζοικόσιτα είναι μια δράκα, ανάμεσα σε άλλες, εντός του καπιταλιστικού νεοφιλ κράτους και των μηχανισμών του, ως ένα ακόμα εξάρτημα επιβολής της νεοφιλ κρυπτοφασιστικής ΕΕ (και φανερά φασιστικής σε πολλά όλο και πιο πολύ).
Με «ιδεολογία» που είναι ένας απίστευτος χυλός πολιτικής ορθότητας απέναντι σε «κακές» λέξεις, ανέξοδου ψευτοδικαιωματισμού και ενός γκαιμπελισμού που αντιστρέφει και διαστρεβλώνει συνεχώς την πραγματικότητα.
Παρόλο που τα συστατικά της μαγικής σούπας που κοχλάζει, επιλεγμένα να βολεύουν κατάλληλα πάντα, είναι από την ευρύτερη ιδεολογική πλατφόρμα αυτού που λέγαμε κάποτε γενικά και αόριστα αριστερά, οι τακτικές και οι σκοπιμότητες θυμίζουν περισσότερο παραθρησκευτική σέχτα, που είναι αποφασισμένη και αδίστακτη να προασπίσει τα ιδιαίτερα συμφέροντα της.
Ίσως μια απλή και λογική ερμηνεία να είναι τελικά ότι όντως πρόκειται για μια “παραθρησκευτική σέκτα” (με την ευρύτερη έννοια) πια. Και κάθε παραθρησκευτική σέκτα σοβαρή που υπάρχει (πλην αυτών που πιστεύουν όσα λένε και αυτοκτονούν ομαδικά ή τους μαζεύουν με ζουρλομανδύες) έχει στην πραγματικότητα κερδοσκοπικούς σκοπούς (εξουσία και χρήμα) και θέλει να παρασύρει και να εκμεταλλευτεί κορόιδα.
Στον Σύριζα είναι βέβαια παραπάνω οι ήδη χωμένοι και σιτιζόμενοι από τους κομματικούς και κρατικούς μηχανισμούς από τα κορόιδα. Και γενικά για αυτό παραμένουν λίγοι για “μαζικό κόμμα” εξουσίας. Για αυτό λέει ο ηγέρπης άνοιγμα στην κοινωνία, κορόιδα θέλει.
Επίσης κάθε παραθρησκευτική σέκτα έχει ως ιδεολογικό προκάλυμμα μια ψευδοκοσμοθεωρία αντιφατική, παράλογη και πζεκασμένη που όμως δίνει και μια, επίσης παράλογη μεν αλλά δυνατή δε, ελπίδα για το μέλλον, ως συμπίλημα και σοβαρή μαζί διαστρέβλωση πάντα άλλων κατεστημένων, αποδεκτών κοινωνικά κοσμοθεωριών πχ χριστιανισμός, διάφορες επιστημονικές θεωρίες και υποθέσεις (που τις βιάζουν για τους σκοπούς τους και τις αναπαράγουν ως ψευδοεπιστήμη, ψευδοιστορία κτλ). Ε εδώ το ιδεολογικό προκάλυμμα έχει την βάση του σε μια πλήρης διαστρέβλωση και βιασμό της κοσμοθεώρησης της αριστεράς.
Το μόνο που δεν κολλάει σε αυτήν την θεωρία είναι η «μαζικότητα» του Σύριζα, η οποία φυσικά δεν ισχύει ούτε στην οργανωτική του βάση, αλλά ούτε και στην κοινωνία παρά μόνο στο πλήθος των -πρώην- ψηφοφόρων του. Αλλά τα εκλογικά ποσοστά ήταν απλώς μια συγκυρία λόγω των πολύ ιδιαίτερων συνθηκών, τις οποίες χειραγώγησε ο Σύριζα προς όφελος του τον Σεπτέμβριο του 2015.
Αυτό φυσικά δεν πρόκειται να ξανασυμβεί εκ των πραγμάτων και μεσοπρόθεσμα ή ίσως και πολύ πιο σύντομα θα βρεθεί και εκλογικά στο περιθώριο και στην ανυπαρξία. (Πλην του σεναρίου όπου θα μπορέσει να ηγηθεί σε μια ανασυγκροτημένη κεντροαριστερά από τα διάφορα ναυάγια της, που δεν φαίνεται να είναι αληθινά εφικτό).
Ενώ φυσικά ο Σύριζα επ’ ουδενί δεν εκπροσωπεί αληθινά και μαζικά κάποιες κοινωνικές τάξεις και τα συμφέροντα τους, ούτε είναι φορέας κάποιας ιστορικής ιδεολογίας ριζωμένης στην κοινωνία, παρά τους ωμούς και αδίστακτους ρητορικούς σφετερισμούς του.
Για αυτό και ούτε καν καταχρηστικά για μένα δεν μπορεί να του δοθεί ο ορισμός της αληθινά, μαζικής πολιτικής συλλογικότητας, κόμματος κτλ. Το ότι υπάρχει για τους έξωθεν αυτού ακόμα ως κόμμα και λειτουργεί μέσω των νομιμοποιητικών διαδικασιών της κοινοβουλευτικής μετά-ψευδοδημοκρατίας, πιστεύω δεν αναιρεί ότι γράφτηκε πιο πριν, για την βαθύτερη εσωτερική του φύση.
Απλά είναι τα πράγματα τελικά, αν δει κανείς τους σκοπούς και τον τρόπο ύπαρξης για κάτι και κάνει τις σωστές συγκρίσεις και αναλογίες με ότι έχει υπάρξει ιστορικά ως τώρα. Γιατί ριζοσπαστικό αριστερό κόμμα εξουσίας σαν τον Σύριζα δεν έχει υπάρξει ποτέ.
Λεξιλόγιο:
ηγέρπης: νεολογισμός, εκ του ηγέτη που έβγαλε έρπη, λόγω του 17ωρου «βασανισμού» του από την Μέρκελ.
https://eleutheriellada.wordpress.com/2016/10/31/%CF%84%CE%B9-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-o-%CF%83%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CF%83%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AC/#more-84247
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου