Ιδιωτική τηλεόραση: 27 χρόνια φαγούρα

Η διήγησή μας έχει φτάσει στα τέλη τής δεκαετίας τού ’90. Καθώς πλησιάζουμε προς την νέα χιλιετία, η ιδιωτική τηλεόραση συμπληρώνει μια δεκαετία ζωής και βαδίζει προς την ψηφιακή της εποχή. Μόνο που κανείς δεν δείχνει να βιάζεται, μιας και το ψηφιακό περιβάλλον είναι πολύ λιγώτερο φιλικό προς την ασυδοσία τού αναλογικού. Εν πάση περιπτώσει, το τηλεοπτικό τοπίο σ’ αυτή την πρώτη δεκαετία σημαδεύτηκε και από μερικά γεγονότα μικρότερης σημασίας εκείνων στα οποία έχουμε ήδη αναφερθεί αλλά που αξίζει να σημειώσουμε. Για παράδειγμα, η σημερινή ιστορία είναι αποκαλυπτική για το ποιόν κάποιων εκδοτών που νοιάζονται για την δημοκρατία.

Λέγαμε προ ημερών ότι πίσω από το New Channel του Μανούση μάλλον κρυβόταν ο τότε δήμαρχος Θεσσαλονίκης Σωτήρης Κούβελας. Αυτή η φήμη ενισχυόταν από το γεγονός ότι επί σειρά ετών το New Channel και το TV-100 του δήμου θεσσαλονικέων αντάλλασσαν προγράμματα και έβγαζαν κοινά δελτία ειδήσεων (εκτός από το κεντρικό τους δελτίο). Το κανάλι είχε σαφή πολιτικό προσανατολισμό προς την Νέα Δημοκρατία, όπως άλλωστε δήλωνε και το «New» στο όνομά του.

Για να προσελκύσει κοινό, το New Channel έγινε το πρώτο κανάλι εθνικής εμβέλειας που υιοθέτησε «σκουπίδια», παρ’ ότι οι προσλήψεις του Δημήτρη Κωνσταντάρα και της Μένυας Παπαδοπούλου ως παρουσιαστών τού κεντρικού δελτίου ειδήσεων έδιναν μια επίφαση σοβαρότητας. Ανάμεσα στις πάμπολλες εκπομπές-σκουπίδια του σταθμού, βρίσκονταν το «Χρυσό Κουφέτο», το «Ερωτοδικείο», οι «Λογοδοσμένοι», το «Αυτόφωρο», ο «Κίτρινος Τύπος» και άλλες. Με άλλα λόγια, το New Channel έγινε η θερμοκοιτίδα από την οποία βγήκαν μερικά από τα πιο διάσημα απόλυτα μηδενικά τής ελληνικής τηλεόρασης, όπως Αννίτα Πάνια, Πέπη Τσεσμελή, Ελένη Λουκά, Πέτρος Λεωτσάκος, Βίκυ Μιχαλονάκου, Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, Δημήτρης Παπανώτας κλπ.

Το 1999, το κανάλι πουλήθηκε στην Stabilton ΑΕ, του γνωστού -και καταδικασμένου ως απατεώνα- εκδότη Μιχάλη Ανδρουλιδάκη (*). Στην δεκαετία τού ’90, ο πρώην εκφωνητής τού αγροτικού δελτίου της ΕΡΤ2 (εξ ου και το παρατσούκλι «κηπουρός») εμφανίστηκε σαν κομήτης στην εκδοτική αγορά και άρχισε είτε να αγοράζει είτε να φτιάχνει δικά του ΜΜΕ:Επενδυτής (μετονομάστηκε σε Κόσμος του Επενδυτή), Sportime, Planet FM (ο σημερινόςΒήμα FM), Daily Time, Εξουσία… Πού βρέθηκε τόσο χρήμα; Άγνωστο.

Παρένθεση πρώτη. Στις 15 Απριλίου 1997 η Εξουσία βγήκε με κουπόνια για δωρεάν σπίτια, κάτι που έσπρωξε την κυκλοφορία της σε επίπεδα Νέων και Ελευθεροτυπίας. Η εφημερίδα μοίραζε 20.000 μαιζονέτες στη μισή τιμή και οι αναγνώστες, για να συμμετέχουν στην κλήρωση, έπρεπε να δώσουν και από 100.000 δραχμές. Κάθε τόσο, η Stabilton έβγαζε ανακοινώσεις ότι αγόραζε οικόπεδα ή ότι εγκαινίαζε σπίτια κι έτσι η κυκλοφορία (άρα και τα έσοδα από κρατική διαφήμιση) παρέμεναν ψηλά. Η απάτη αποκαλύφθηκε το 1999, ο Ανδρουλιδάκης καταδικάστηκε και η Εξουσία βούλιαξε, ώσπου έκλεισε τον Φεβρουάριο του 2001. Κλείνει η πρώτη παρένθεση.

Ο Ανδρουλιδάκης αγόρασε το New Channel, το οποίο μετονόμασε αμέσως σε Tempo. Με σύνθημα «Φτιάχνουμε τον νέο ΔΟΛ» και με motto «Ποιό κανάλι βλέπει ο πρωθυπουργός;», έφτιαξε τον ΔΟΜΑ (Δημοσιογραφικός Όμιλος Μιχάλη Ανδρουλιδάκη) και άρχισε να σκορπάει χρήμα για να χτίσει το κανάλι του. Στα εγκαίνια παραβρέθηκε ως και ο πρωθυπουργός Κώστας Σημιτης ενώ το πρώτο πρόγραμμα του καναλιού παρουσιάστηκε στο Χίλτον. Το στήσιμο ανέλαβε ο Νίκος Ευαγγελάτος με πολυμελή δημοσιογραφική ομάδα, στην οποία συμμετείχε και η σύζυγός του Τατιάνα Στεφανίδου. Το Tempo ξεπερνάει κάθε γνωστό όριο, φτάνοντας τους 700 εργαζόμενους, την εποχή που Mega και Antenna δεν έχουν πάνω από 400.

Παράλληλα, ο Ανδρουλιδάκης επιδίδεται και σε χρηματιστηριακά παιχνίδια, στα οποία έχει ως συμβούλους δυο άλλα γνωστά μουσούδια, τον Σάμυ Φάις και τον Βασίλη Ζούλοβιτς. Για να σπρώξει την μετοχή τής Stabilton, ανακοινώνει ότι η εταιρεία προσλαμβάνει ως σύμβουλο ανάπτυξης την ιαπωνική Sanwa Bank International, κάτι που δεν έγινε ποτέ. Καθώς το Tempo δεν λέει να ξεκολλήσει από τον πάτο τής τηλεθέασης, η μετοχή της Stabilton αρχίζει να πέφτει. Παράλληλα, η επιτροπή κεφαλαιαγοράς επιβάλλει σε Φάις και Ζούλοβιτς πρόστιμα 142 εκατ. δραχμών για παιχνίδι κατά την εξαγορά τής «Μακεδονικά Κλωστήρια ΑΕ (ΜαΚλω)» από την Stabilton (**). Η κατάρρευση του Ανδρουλιδάκη αρχίζει. Ο Ευαγγελάτος αποχωρεί από το Tempo ενώ αργότερα το ΕΣΡ αποφασίζει την διακοπή τής λειτουργίας τού καναλιού λόγω χρεών στους εργαζόμενους (***) και λόγω χαμηλής ποιότητας προγράμματος. Το Tempo θα κλείσει οριστικά στις 17 Οκτωβρίου 2003. Ο Ανδρουλιδάκης φεύγει από την αγορά τόσο ξαφνικά όσο ξαφνικά εμφανίστηκε. Πίσω του αφήνει μόνο φέσια.

Μιας και σήμερα το ρίξαμε λίγο και στο κουτσομπολιό, ας ολοκληρώσουμε την ιστορία, έστω κι αν φαίνεται πως ξεφεύγουμε από το πλαίσιο αυτής της σειράς κειμένων. Παρά τα όσα αναφέραμε πιο πάνω, το καλοκαίρι του 2011 ο Ανδρουλιδάκης επανεμφανίζεται στο προσκήνιο για να αγοράσει από τον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη την εφημερίδαΕξέδρα των Σπορ. Πληρώνει στον ΔΟΛ 560.000 ευρώ για την εφημερίδα και άλλα τόσα για τον ιστότοπο exedrasports.gr, μέσω της εταιρείας του Nikoya Limited. Μόνο που τέτοια εταιρεία δεν υπάρχει καταχωρισμένη σε κανένα μητρώο τού υπουργείου εμπορίου.

Παρένθεση δεύτερη. Εκείνη την εποχή, εν μέσω μνημονίου και μακροπρόθεσμου, η κυβέρνηση δίνει στην δημοσιότητα λίστα με τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται τέσσερις εταιρείες τού Ανδρουλιδάκη: Νέο Κανάλι Ραδιοτηλεοπτική ΑΕ (38,5 εκατ. ευρώ), Ευρωπαϊκός Τύπος ΑΕ – Max Line (36,5 εκατ. ευρώ), Τέταρτη Εξουσία ΑΕ (17,5 εκατ. ευρώ) και Κλέβερ Ελλάς ΕΠΕ (44 εκατ. ευρώ). Το όλον 136,5 εκατ. ευρώ, δίχως να λογαριάσουμε τις μικρότερες εταιρείες του. Ο ίδιος ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης χρωστάει στην εφορία 540.042,31 ευρώ (241.493,87 βασική οφειλή και 298.548,44 προσαυξήσεις). Κλείνει και η δεύτερη παρένθεση.

Τελικά, η Εξέδρα ζη στα χέρια του Ανδρουλιδάκη λιγώτερο από 9 μήνες και κλείνει οριστικά στις 21 Μαρτίου 2012. Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα δεν καταβλήθηκε καμμιά ασφαλιστική εισφορά για τους 15 εργαζόμενους (τόσοι είχαν ξεμείνει από την εποχή τού ΔΟΛ), οι οποίοι δεν εισέπραξαν δεκάρα ως αποζημίωση στο κλείσιμο. Στο μεταξύ, είχαν ξεκινήσει έλεγχοι τόσο από την Επιθεώρηση Εργασίας όσο και από τον ΣΔΟΕ, οι οποίοι δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ.

Στις 2 Αυγούστου 2012, ο Μιχάλης Ανδρουλιδάκης θα καταδικαστεί οριστικά σε κάθειρξη 5 ετών για υπεξαίρεση από το Tempo 4,2 εκατ. ευρώ, που προορίζονταν για αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Η καταδίκη είναι χωρίς αναστολή, γιατί έχει ήδη εις βάρος του δυο άλλες καταδίκες σε κάθειρξη με αναστολή: μία 9 ετών για υπεξαίρεση 4,3 δισ. δραχμών από την εκδοτική εταιρεία Max Line και μία 6 ετών για υπεξαίρεση 300.000 ευρώ από την Κλέβερ Ελλάς ΕΠΕ. Δεν έμεινε ούτε ώρα στην φυλακή. Προφασιζόμενος προβλήματα υγείας, γύρισε μερικά νοσοκομεία και ψυχιατρεία και σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος.

———————————————
(*) Ο Ανδρουλιδάκης είχε δουλέψει μια περίοδο ως δημοσιογράφος και στον Ελεύθερο Τύπο, απ’ όπου απολύθηκε επειδή έκανε μια ηλίθια απατεωνιά: έστησε την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας!

(**) Ο Ζούλοβιτς πωλούσε εικονικά πακέττα μετοχών ΜαΚλω στον Φάις κι ο Φάις στον Ζούλοβιτς, ανεβάζοντας έτσι την τιμή της μετοχής.

(***) Στις 2 Σεπτεμβρίου 2002 οι εργαζόμενοι του Tempo κατέφυγαν στον εισαγγελέα, επειδή ήσαν επί έξι μήνες απλήρωτοι.

https://eleutheriellada.wordpress.com/2016/10/23/%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B7-27-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CF%86%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B1-7/#more-84089