Το 2015 ήταν μια δύσκολη χρονιά. Δυστυχώς, η άποψη που τείνει να επικρατήσει πια, εντός και εκτός συνόρων, είναι ότι η Ελλάδα είναι ένας μακροχρόνιος ασθενής ο οποίος θα συνεχίσει να σέρνεται από κρίση σε κρίση, ανίκανη να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις ανάγκες και φιλοδοξίες των πολιτών της. Ακόμα χειρότερα, ο ασθενής κουρασμένος και απογοητευμένος έχει εγκαταλείψει τη συμβατική ιατρική και καταφεύγει σε «μαντζούνια» και εναλλακτικές θεραπείες για να νιώσει καλύτερα. Βέβαια υπάρχουν και μεγαλύτεροι ασθενείς και οι συνταγές είναι συχνά λάθος αλλά αυτό δεν πρέπει να λειτουργήσει ως άλλοθι για πειραματισμούς. Η Κυβέρνηση που ανέλαβε πριν από ένα χρόνο έπειτα από πέντε χρόνια ακατάσχετης δημαγωγίας υποσχόμενη ότι τα προβλήματα θα φύγουν μαζί με τους
προηγουμένους. Ακούσαμε για παράλληλο νόμισμα, τραπεζικό σύστημα και πρόγραμμα. Τελικά, το μόνο που βλέπουμε είναι μια παράλληλη πραγματικότητα. Καλαματιανοί στο σύνταγμα, κλειστές τράπεζες, στράτευση γυναικών και εξαθλιωμένοι πρόσφυγες. Ποιο είναι το αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης; Πως θα δημιουργήσουμε καλές δουλειές για τους νέους μας; Κανείς δεν γνωρίζει και πρώτη από όλους η ίδια η κυβέρνηση.
Ο ρόλος του «μικρού ασθενή» δεν αξίζει στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι μια μικρή οικονομία, με ευέλικτα χαρακτηριστικά. έχει μορφωμένο και καταρτισμένο εργατικό δυναμικό και έχει λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αναπτυσσόμενες χώρες. Δεν είναι δύσκολο για μια οικονομία με τέτοια μεγέθη να αλλάξει ρότα. Προς την κατεύθυνση μιας ανταγωνιστικής, παραγωγικής εξωστρεφούς οικονομίας. Μόνο τότε θα έχουμε τη δυνατότητα να καλύψουμε τις ανάγκες της κοινωνίας μας και να προσφέρουμε ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά μας.
*Ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι Ευρωβουλευτής, Μέλος της Ομάδας των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου