Φιέστα κι άσ’ τα! Διαβάστε περισσότερα:

Και αίφνης ο κ. Κατρούγκαλος φαίνεται διατεθειμένος να προχωρήσει σε βελτιώσεις στο προσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Και τίθεται το ερώτημα: ήταν ανάγκη να γίνει της μουρλής, για να αντιληφθεί ο κ. Κατρούγκαλος ότι υπάρχουν βελτιώσιμα σημεία; – γιατί δεν περιείχε αυτές τις «βελτιώσεις» το προσχέδιο ευθύς εξαρχής; Πρόκειται για ένα λογικό ερώτημα, και τα λογικά ερωτήματα δεν ενδείκνυται να τίθενται αυτήν την εποχή. Ενα δεύτερο -λογικό κι αυτό- ερώτημα αφορά στο αν οι βελτιώσεις είναι ικανοποιητικές – σ’ αυτό όμως θα απαντήσουν οι ενδιαφερόμενοι. Και το τρίτον, όχι ερώτημα, αλλά διαπίστωση είναι, ότι όλα αυτά τυγχάνουν ζατρίκιον εν ου παικτοίς. «Στη Ρώμη θα ληφθούν οι αποφάσεις», το
Βερολίνο θα αποφανθεί ποιος ζει και ποιος πεθαίνει με το νέο Ασφαλιστικό (και το εργασιακό, τα κόκκινα δάνεια, τη δημοσιονομική πολιτική, τις ιδιωτικοποιήσεις) – και όλα εκείνα για τα οποία ομίλησε με τόσην περηφάνια ο κ. Τσίπρας κατά τον πανηγυρικό του για το ένα έτος διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ο επικεφαλής της Αριστεράς που γονάτισε μιλούσε και μιλούσε για να μην πει τίποτα: για τον ΕΝΦΙΑ που δεν κατήργησε, για τον μισθό που δεν ανέβασε στα 751 ευρώ, για τη 13η σύνταξη που δεν επανέφερε – περσινά ξινά σταφύλια, θα έλεγε κανείς. Νέα δεινά πιο ζοφερά και ζέοντα έχουν ενσκήψει, πλην όμως ούτε για αυτά ομίλησε ο κ. Τσίπρας, μάλλον για να μη χαλάσει το πανηγυρικό κλίμα της γιορτής, έτσι όπως το εξέφραζε η κυρία Τζάκρη σκληρίζοντας σαν μικρή χαρούμενη μαζορέτα χιπ-χιπ και ουράάά κάθε φορά που άκουγε τη λέξη Αριστερά. Ηταν μια σεμνή γιορτή, στην οποίαν παρέστησαν και χαιρέτισαν αδελφά κόμματα, όπως η COSCO, η Fraport, η Ζήμενς και άλλα, αν και η παρουσία του ενθουσιώδους πλήθους δεν παρέπεμπε τόσον σε αριστερούς, όσον σε τσικό του ΠΑΣΟΚ. Κι όταν λέμε πλήθος, αν συνυπολογίσουμε και το σόι του κ. Σχινά-Παπαδόπουλου, εννοούμε πλήθος μέγα. Και με μέγα πάθος, βάραγε ο κ. Σόιμπλε τα νταούλια, ενώ χόρευαν στον ρυθμό τους οι κόκκινες σημαίες μεσίστιες για την απουσία του κ. Στουρνάρα (ο άνθρωπος ήταν χρεωμένος να φυλάει το Νομισματοκοπείο). Προσωπικώς συγκινήθηκα ενθυμούμενος την ευφορία του λαού για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Γενάρη, που σύντομα μετατράπηκε σε εφορία με επικεφαλής το Τρύφων – να λογαριάζει: τις εστί πλούσιος; ένα κι ένα κάνουν τρία, συν οκτώ ίσον εξήντα πέντε! Οσον πήρε και το «όχι» στο δημοψήφισμα, 65%! Οσον επίσης πληρώνει φόρους και εισφορές ένας πάμπλουτος που βγάζει 18.000 ευρώ τον χρόνο – είτε αγρότης, είτε δικηγόρος, αρκεί να μην είναι αεριτζής του τζόγου –  αυτοί δεν πληρώνουν τίποτα. Οντως, ήταν μια ωραία γιορτή και εξ όλων πιο θαυμαστό ήταν το σθένος του κ. Τσίπρα να λέει ψέματα. Δεν ξέρω εσείς, αλλά η αφεντιά μου όταν μου λένε ψέματα κατάμουτρα κλονίζομαι. Ακουγα τον κ. Τσίπρα και σκεφτόμουν ότι ίσως δεν θα χάσω το σπίτι μου, ότι σε τρεις μήνες το πολύ θα βλέπω ξανά τη ζωή με αισιόδοξο πνεύμα, ότι θα ’χουν φύγει οι Γερμανοί και μαζί τους θα έχουν πάει στον αγύριστο οι ομαδικές απολύσεις, ότι θα μείνει το τέταρτο ράιχ μπουκάλα με το τέταρτο μνημόνιο στο χέρι! Ω, ναι! είναι αλήθεια, όταν ο κ. Τσίπρας μου λέει ψέματα κατάμουτρα, το δικό μου χρέος απέναντι στη Γερμανία γίνεται βιώσιμο, ενώ το χρέος της Γερμανίας απέναντι σε μένα (και το αδιόριστο σόι μου) γίνεται άφαντο. Μεγάλη υπόθεση η αλήθεια, σύντροφοι. Η αλήθεια είναι επαναστατική έλεγε ο Λένιν, το αληθινό είναι εθνικό έλεγε ο Σολωμός, η αλήθεια είναι ότι λέμε και καμιά κουβέντα για να περνάει η ώρα, λέει ο κ. Τσίπρας. Συνεπώς μεγάλο το δίκιο του, όταν ερωτά τη Δεξιά: «με ποιον είναι; με τα μπλόκα ή με το ΔΝΤ;». Οχι! Με τα μπλόκα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και με το ΔΝΤ η Δεξιά. Αυτή είναι η κανονικότητα! Για αυτό κι εγώ διαδηλώνω στα μπλόκα για να στηρίξω τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τα μπλόκα. Τα οποία στηρίζουν τις διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με το ΔΝΤ. Τόσον απλό, και απορώ τι δεν καταλαβαίνετε, ανόητοι. Βεβαίως να εξηγούμεθα! όταν σας λέω «ανόητους», δεν θέλω να σας προσβάλλω. Θέλω να σας αναβαθμίσω, όπως αναβάθμισε την Ελλάδα η Standard and Poor’s: από ημικατεστραμμένη σε μισοκατεστραμμένη. Δεν είναι αυτό μια επιτυχία; Αδικο λοιπόν έχει ο κ. Τσίπρας, όταν θέλει να σκίσει το τρίτο μνημόνιο, για να μπούμε στο τέταρτο;.. Οπως και να ’χει, το μόνον πρόβλημα που έχω όταν προσπαθώ να σας κρυφτώ πίσω από το δάχτυλό μου είναι ότι η Τρόικα μου κόβει ένα-ένα τα δάχτυλα

http://papaioannou-giannis.net/