Ο κ. αντιπρόεδρος της ΝΔ, αρνητής του Ολοκαυτώματος

Η πολιτεία τιμά  την Ημέρα Μνήμης Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος. Οι επίσημες όμως τελετές δύσκολα κρύβουν ότι το δηλητήριο του αντισημιτισμού εξακολουθεί να διαχέεται στη δημόσια ζωή και να αναπαράγεται από τα μέσα ενημέρωσης, ενώ η χώρα μας κατέχει τα πρωτεία στην κυκλοφορία ποικίλων εντύπων και βιβλίων που έχουν αποκλειστικό στόχο τον«αιώνιο Εβραίο», με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το περιβόητο πλαστογράφημα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών». Στον

χώρο της πολιτικής δεν είναι μόνο η Χρυσή Αυγή που ως γνήσια ναζιστική οργάνωση αντιγράφει την αντισημιτική προπαγάνδα του Τρίτου Ράιχ. Στην ίδια κατεύθυνση στρατεύονται και διάσπαρτες φωνές πολιτευτών ή και βουλευτών που υιοθετούν τις συνωμοσιολογικές θεωρίες για τον ρόλο των Εβραίων, ενώ δεν λείπουν εκείνοι που τους θεωρούν υπεύθυνους για τα προβλήματα της Παιδείας, της Εκκλησίας, αλλά και των τραπεζών.

^{Η κατάθεση του Γεωργιάδη εναντίον των εκπροσώπων του Ελληνικού Εβραϊσμού και υπέρ του Πλεύρη} 
 

Από το φαινόμενο δεν εξαιρείται ούτε η Αριστερά, όχι μόνο μέσω της συμμαχίας του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛΛ., στους οποίους ενδημούν παρόμοιες θεωρίες, αλλά και μέσω της ανάδειξης κάποιων στελεχών χωρίς πραγματική αριστερή παιδεία, τα οποία είναι έτοιμα να υιοθετήσουν τις «εύκολες» ερμηνείες για την κρίση και τα δεινά που υφίστανται τα τελευταία χρόνια οι λαϊκές τάξεις της χώρας.

Πώς ήθελε να θολώσει τα νερά

Πάντως μέχρι σήμερα, οι αντιεβραϊκές αυτές θέσεις και ειδικότερα η άρνηση του Ολοκαυτώματος περιορίζονταν σε εκπροσώπους μικρών πολιτικών σχηματισμών και κατώτερα κομματικά στελέχη. Για πρώτη φορά, με την ανάδειξη του Αδωνι Γεωργιάδη στη θέση του αντιπροέδρου της Ν.Δ. βλέπουμε να ανέρχεται σε υψηλή κομματική θέση ένας άνθρωπος που ανήκει εδώ και χρόνια σ’ αυτό το ρεύμα.

Βέβαια σε τηλεοπτική του συνέντευξη στον Νίκο Χατζηνικολάου, μετά την αναγγελία της πρόθεσής του να διεκδικήσει την αρχηγία του κόμματος, ο κ. Γεωργιάδης επιχείρησε να αποσείσει αυτό το βάρος από πάνω του (5.10.2015, «Star»): «Αν με ρωτήσετε ποιο είναι το μεγαλύτερο λάθος της πολιτικής μου καριέρας μέχρι σήμερα, ήταν η εμπλοκή μου με το βιβλίο του Πλεύρη για τους Εβραίους».

Θα φροντίσει βέβαια και πάλι να θολώσει τα νερά ο νούμερο δύο της αξιωματικής αντιπολίτευσης: «Ελεγα πάντα ότι διαφωνώ με το περιεχόμενό του. Ποτέ δεν έλεγα ότι συμφωνώ. Παραταύτα, πρέπει να παραδεχτώ δημοσίως ότι ήταν λάθος που το έδειξα έστω και έτσι. Και αν κάποιοι με χαρακτήρισαν αντισημίτη από αυτό, τους ζητώ εξαιρετικά συγγνώμη που τους έδωσα αυτή τη λανθασμένη εντύπωση, γιατί αντισημίτης δεν υπήρξα ποτέ. Η καλύτερή μου φίλη από το Πανεπιστήμιο είναι από την ισραηλιτική κοινότητα Ελλάδος και είναι εξαιρετικό κορίτσι».

^{Ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ. επί το έργον} 
 

Η θλιβερή αυτή προσπάθεια του κ. Γεωργιάδη να συγκαλύψει το αντισημιτικό του παρελθόν συνοδεύτηκε από μια επιδεικτική ανάρτησή του δέκα μέρες αργότερα στο twitter, όπου εμφανίζεται ο ίδιος μπροστά στο Μνημείο του Ολοκαυτώματος στην Καβάλα.

Ακόμα και σήμερα, λοιπόν, ο κ. Γεωργιάδης εξακολουθεί να μας κοροϊδεύει. Γιατί στην ίδια συνέντευξη, όπου υποτίθεται παραδέχτηκε το σφάλμα του, επέμεινε ότι «δεν ήταν ακροδεξιός ο ΛΑΟΣ», και κατά συνέπεια ο ίδιος.

Αλλά την ίδια περίοδο που εκείνος διαφήμιζε με κάθε τρόπο το βιβλίο του Πλεύρη, όντας ήδη εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ, η κομματική εφημερίδα «Αλφα Ενα» δημοσίευε κύρια άρθρα με φράσεις όπως «τον Εβραίο και αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Λίγο ακόμα να τους αφήσουμε θα σπάσουνε το ρεκόρ του Χίτλερ»(23.7.2006), ενώ ο ίδιος ο Αρχηγός Καρατζαφέρης έγραφε ότι «είναι πλέον ευρέως γνωστό σε όλο τον κόσμο ότι ο Εβραίος μυρίζει Αίμα» (3.1.2009).

Οσο για το «επιχείρημα» ότι είχε μια φίλη Εβραία στο Πανεπιστήμιο, πρόκειται για τη συνηθισμένη δικαιολογία όλων των ρατσιστών. Το είχε χρησιμοποιήσει και ο ίδιος ο Καρατζαφέρης, όταν για να αποκρούσει τις κατηγορίες περί αντισημιτισμού ισχυριζόταν ότι στο ψηφοδέλτιό του για τις Νομαρχιακές εκλογές του 2002 είχε περιλάβει δύο πολίτες εβραϊκού θρησκεύματος. Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ) τον είχε διαψεύσει, αλλά ήδη είχαν δημιουργηθεί οι εντυπώσεις που ήθελε να προκαλέσει ο Καρατζαφέρης. Η αλήθεια είναι ότι στο ψηφοδέλτιο εκείνο περιλαμβάνονταν τέσσερα στελέχη της Χρυσής Αυγής.

Αξίζει πάντως τον κόπο να εξεταστεί πιο αναλυτικά η δήθεν αυτοκριτική του κ. Γεωργιάδη.

➊ Η προβολή του βιβλίου του Πλεύρη δεν υπήρξε ένα «στιγμιαίο» σφάλμα του κ. Γεωργιάδη. Επί τέσσερα χρόνια από την εκπομπή του πρόβαλλε με εξαιρετικά επιδοκιμαστικά σχόλια το βιβλίο αυτό (2006-2009). Το αποκαλύψαμε από τις σελίδες του «Ιού», όταν ήδη είχαν περάσει αρκετές βδομάδες από την πρώτη σχετική εκπομπή και εκείνος συνέχιζε.

^{Διαφημίζει το αντισημιτικό βιβλίο του Πλεύρη από το 2006 έως το 2009} 
 

Η αντίδρασή του στο δημοσίευμα του «Ιού» ήταν να μας στείλει εξώδικο, με το οποίο απειλούσε να στραφεί δικαστικά εναντίον μας. Και βέβαια πουθενά δεν μιλούσε για σφάλμα. Τότε το επιχείρημά του ήταν ότι απλά πουλάει το βιβλίο όπως κάθε βιβλιοπωλείο και ουδέποτε το διαφήμισε, διότι «διαφωνεί με το περιεχόμενό του». Μάλιστα προκλητικά δήλωνε ότι «εάν διάβαζα έστω και μερικά από τα αποσπάσματα του Ταλμούδ φέρ’ ειπείν που το βιβλίο αυτό περιέχει, τότε το βιβλίο θα πούλαγε δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα».

➋ Ο κ. Γεωργιάδης ισχυρίζεται ότι συνόδευε πάντα την προβολή του επίμαχου βιβλίου με την τοποθέτησή του ότι «διαφωνεί». Αλλά πουθενά δεν μας λέει πού ακριβώς διαφωνεί. Για την ακρίβεια, υπάρχουν πολλές εκπομπές στις οποίες δύσκολα κρύβει τον θαυμασμό του για τις «συγκλονιστικές αποκαλύψεις» που περιλαμβάνει το βιβλίο, ενώ το περιεχόμενό του είναι «ωραία στοιχειοθετημένο, με αποφάσεις, με πράματα-θάματα, τρομερό» είναι «περίφημο», είναι «το αγαπημένο μου βιβλίο», έχει «συγκλονιστικά στοιχεία». Οσο για τον Πλεύρη, αυτός κατά τον Γεωργιάδη «στο συγκεκριμένο θέμα έχει μια εξειδίκευση, αναμφίβολα» και «έχει κάνει πραγματικά συστηματική εργασία, διότι οτιδήποτε γράφει μέσα, μα η παραμικρή παράγραφος, έχει την αναφορά της σε κάποια συγκεκριμένη πηγή».

➌ Το γεγονός ότι δεν έδειχνε το εξώφυλλο του βιβλίου αποτελούσε ένα φτηνό διαφημιστικό τρικ, προκειμένου να εξάψει τη φαντασία των τηλεοπαδών του. Γιατί την ίδια στιγμή οργάνωνε στο περίπτερο των εκδόσεών του στο Φεστιβάλ Βιβλίου, συνάντηση με τον Πλεύρη και αντικείμενο το βιβλίο για τους Εβραίους! Και βέβαια τον εκθέτει ο ίδιος ο μέντοράς του, ο Πλεύρης, στον πρόλογο της Β΄ έκδοσης: «ευχαριστώ τον Αδωνι Γεωργιάδη που είχε το θάρρος να παρουσιάση τον βιβλίον εις την τηλεόρασιν».

➍ Η ταύτισή του με τις απόψεις του Πλεύρη επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι ο Αδ. Γεωργιάδης δεν αρκέστηκε στη διαφήμιση του βιβλίου. Δέχτηκε να καταθέσει και ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον των εκπροσώπων του Ελληνικού Εβραϊσμού και του ΕΠΣΕ, οι οποίοι είχαν καταφύγει στη Δικαιοσύνη κατά του βιβλίου του Πλεύρη.

^{Με τα καλύτερα λόγια προβάλλει ο Γεωργιάδης τα βιβλία του διάσημου αρνητή του Ολοκαυτώματος Ροζέ Γκαροντί} 
 

Στην κατάθεσή του ο κ. Γεωργιάδης δηλώνει ενόρκως ότι «ο κ. Πλεύρης είναι γνωστός δικηγόρος και ιστορικός», ότι «το βιβλίο συγκέντρωσε διάφορα αποσπάσματα από τα ιερά για τους Εβραίους βιβλία». Οσο για το Ολοκαύτωμα, «στο βιβλίο υπάρχει αμφισβήτηση περί του Ολοκαυτώματος και του τελικού αριθμού των εξολοθρευθέντων Εβραίων κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι αντιληπτό ότι πολλές από τις απόψεις του συγγραφέα έχουν ενοχλήσει κάποιους συμπολίτες μας εβραϊκής καταγωγής. Ομως σε κανένα σημείο του βιβλίου ο μηνυτής δεν εγκρίνει ή προτρέπει άλλους ανθρώπους σε βίαιες ενέργειες εναντίον των Εβραίων ούτε δικαιολογεί παρόμοιες πράξεις που έχουν κάνει άλλοι, κατά το παρελθόν».

Είναι περιττό να μεταφέρουμε εδώ τις διατυπώσεις του βιβλίου που διαψεύδουν όσα λέει ο κ. αντιπρόεδρος. Αρκούμαστε να θυμίσουμε ότι το φανατικά φιλοχιτλερικό βιβλίο είχε πάμπολλες διατυπώσεις του τύπου «έτσι θέλουν οι Εβραίοι, διότι μόνον έτσι καταλαβαίνουν: εντός 24 ωρών και εκτελεστικό απόσπασμα», ή «Εβραίος και άνθρωπος είναι έννοιες αντιφατικές, δηλαδή η μία αποκλείει την άλλη», «η όλη των εγκληματική συμπεριφορά δικαιολογεί τας πράξεις των Ναζί εναντίον των και κάτι περισσότερον. Τας δικαιώνει» και «η ιστορία της ανθρωπότητος θα καταλογίση στον Αδόλφο Χίτλερ τα εξής: Δεν απήλλαξε, ενώ ηδύνατο την Ευρώπη από τους Εβραίους». Ο κ. Γεωργιάδης ορκίζεται ότι οι μηνυτήριες αναφορές κατά του Πλεύρη για αυτές και πολλές άλλες διατυπώσεις του έχουν «άκρως ψευδές και συκοφαντικό περιεχόμενο».

➎ Ακόμα και την αθλιότητα του Πλεύρη στην περιβόητη εκπομπή του Γ. Πρετεντέρη, ότι «ο όγκος» του κ. Πάγκαλου «αξίζει μόνο για σαπούνι», ο Αδωνις τη θεωρεί δείγμα εξαιρετικού χιούμορ.

➏ Στις ίδιες εκπομπές ο Αδωνις και ο αδελφός του Λεωνίδας Γεωργιάδης υιοθετούσαν πλήρως το σκεπτικό των αρνητών του Ολοκαυτώματος, το οποίο συνοψίζεται ως γνωστόν σε τρεις βασικές θέσεις: την προσπάθεια συρρίκνωσης του αριθμού των θυμάτων του Ολοκαυτώματος, την αμφισβήτηση των θαλάμων αερίου και των φούρνων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, και τέλος το επιχείρημα ότι όλο το ζήτημα αποτελεί οικονομική επιχείρηση.

«Για μένα δεν έχει καμιά σημασία αν σκοτώθηκαν 6 εκατ. Εβραίοι, 5 εκατ. Εβραίοι, 300 χιλ. Εβραίοι ή ένας Εβραίος» θα δηλώσει ο κ. Γεωργιάδης προκειμένου να δείξει τη δήθεν απόλυτη αντίθεσή του στο Τρίτο Ράιχ. Αλλά βέβαια για την ιστορική αποτίμηση του Ολοκαυτώματος αυτό είναι το κύριο ζήτημα. Γιατί η ιδιαιτερότητα του χιτλερισμού ήταν ότι ανέπτυξε αυτή την τερατώδη βιομηχανία εξόντωσης του εβραϊκού λαού. Ενα από τα σημεία του βιβλίου που προβάλλει με πάθος ο Γεωργιάδης είναι ότι οι καμινάδες και οι φούρνοι χτίστηκαν το 1948 για τουριστικούς λόγους. Σε άλλο σημείο οι αδελφοί Γεωργιάδη υποστηρίζουν ότι οι Εβραίοι «κερδίζουν πολλά λεφτά απ’ αυτό, είναι επιχείρηση».

➐ Στην ίδια κατεύθυνση υπάρχουν και άλλες εκπομπές των δύο αδελφών, στις οποίες αναπαράγεται απροσχημάτιστα η αντισημιτική επιχειρηματολογία, χωρίς μάλιστα να συνοδεύεται αυτή από κάποιο έντυπο προς πώληση. Πιο ακραίο σχετικό παράδειγμα, η προώθηση από τον Λεωνίδα Γεωργιάδη ενός τεύχους του ακροδεξιού περιοδικού «Λαβύρινθος», με τίτλο «Εβραϊκή Θεσσαλονίκη, Μακεδονικό Ισραήλ», μπλέκοντας τους «Εβραίους δωσίλογους της κατοχής» με τον Τίτο και τον Τζορτζ Σόρος, «οι οποίοι έχουν φτιάξει ένα σχέδιο ανεξαρτητοποίησης της Μακεδονίας για να γίνει η μεγάλη εβραϊκή Θεσσαλονίκη».

➑ Οταν το Εφετείο απέρριψε την πρωτόδικη καταδίκη του Πλεύρη για το βιβλίο, οι αδελφοί Γεωργιάδη επανήλθαν κι αυτοί «δικαιωμένοι». Και αμέσως άρχισαν να το ξαναπουλάνε, και μάλιστα σε πακέτο, μαζί με άλλα εφτά βιβλία του Πλεύρη. Σ’ αυτά διαβάζουμε ένα πλήρες αντισημιτικό πρόγραμμα που θυμίζει τους νόμους της Νυρεμβέργης: «να τεθεί εκτός νόμου ο εβραιοσιωνισμός», «να απαγορευτούν αι εβραιοσιωνιστικαί οργανώσεις», να καταργηθούν τα «προνομιακά μέτρα υπέρ των Εβραίων», να σταματήσει η «εβραϊκή προπαγάνδα στα σχολεία», να παύσει το ΚΙΣ να είναι νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και «να επιστρέψη όσα κρατικά χρήματα έλαβε», να κλείσουν τα σχετικά ιδρύματα, οργανώσεις, έντυπα και «η περιουσία τους να τεθή εις δικαστικήν μεσσεγγύησιν», κ.λπ.

➒ Με κάθε ευκαιρία ο Αδωνις Γεωργιάδης μιμείται την επιχειρηματολογία του Πλεύρη, προκειμένου να αποδείξει τη δήθεν προνομιακή μεταχείριση των Εβραίων στην Ελλάδα, άλλον έναν ακρογωνιαίο μύθο του εγχώριου αντισημιτισμού. Με αφορμή την έκδοση από το ΚΙΣ του τόμου «Το ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων», το 2007, ο Αδ. Γεωργιάδης φρόντισε να δηλώσει ότι το λεύκωμα περιλαμβάνει «διφορούμενα στοιχεία» και διαμαρτυρήθηκε που δεν υπάρχει παρόμοιο έργο για την Ελληνική Επανάσταση ή για τα θύματα των Ελλήνων από τους ναζί! «Αμα κάνεις κάτι για τους Ελληνες, αυτό δεν θεωρείται σωστό», ειρωνεύτηκε ο αδελφός του.

➓ Για όσους τέλος αποδίδουν την αντισημιτική προσκόλληση του κ. αντιπροέδρου στο γεγονός ότι όπως έχει ο ίδιος πει «οφείλει πολλά» στον κ. Πλεύρη, υπάρχει κι εδώ απάντηση. Γιατί στις ίδιες εκπομπές ο Γεωργιάδης προβάλλει και διαφημίζει τα έργα του Ροζέ Γκαροντί, ο οποίος μεταβλήθηκε στα γεράματα σε φανατικό οπαδό του Ισλάμ και βέβαια είναι ένας από τους πιο γνωστούς αρνητές του Ολοκαυτώματος στην Ευρώπη.

Σ’ αυτά τα 10 δεδομένα, τα οποία είναι απολύτως τεκμηριωμένα (με δημόσια έγγραφα και βίντεο των εκπομπών του κ. Γεωργιάδη) οφείλει να απαντήσει όχι ο αντιπρόεδρος αλλά ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ. Γιατί είναι πράγματι ζήτημα που αφορά την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης το γεγονός ότι έχει αναρριχηθεί στη δεύτερη θέση της ιεραρχίας της ένας άνθρωπος ο οποίος εξακολουθεί να υποστηρίζει αυτές τις θέσεις που ακόμη και για τη Μαρίν Λε Πεν θεωρούνται ακραίες. Και αν δεν το κατανοεί ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης ας δοκιμάσει να εξηγήσει στους Ευρωπαίους ομοϊδεάτες του το γεγονός ότι τοποθέτησε στη θέση αυτή έναν θαυμαστή του Γκαροντί.

 http://tvxs.gr/