Η κυβέρνηση έχει χάσει τον έλεγχο σε όλα τα μέτωπα, δεν υπάρχει οικονομική πολιτική, δεν υπάρχει στρατηγική διαπραγμάτευσης, δεν κλείνει η αξιολόγηση, η χώρα απειλείται πάλι με προβλήματα ρευστότητας και χρηματοδότησης.
Στο μεγαλύτερο τρέχον πρόβλημα, που είναι η διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών - δηλαδή το ζήτημα της εσωτερικής και εξωτερικής ασφάλειας της χώρας, το ζήτημα της ευρωπαϊκής υπόστασης και ταυτότητας της χώρας, γιατί η συνθήκη Schengen για εμάς συνδέεται και με την τουριστική βιομηχανία της χώρας -
υπάρχει ανικανότητα, αναποτελεσματικότητα, αδυναμία διατύπωσης μίας ολοκληρωμένης εθνικής θέσης, στην οποία θα έπρεπε να κληθούμε, να
συστρατευθούμε κι εμείς και να βοηθήσουμε. Γιατί αυτά δεν είναι ζητήματα της κυβέρνησης και του κ. Τσίπρα, είναι ζητήματα που αφορούν την πατρίδα μας, την αξιοπιστία μας, αφορούν την κοινωνία μας, την εθνική αξιοπρέπεια, την ευρωπαϊκή στρατηγική και ταυτότητα της χώρας.
Ενώ λοιπόν η κυβέρνηση βρίσκεται σε μία φάση πια κρίσης νομιμοποίησης και η εξουσία που ασκεί είναι ωμή, δεν έχει αφήγηση, δεν έχει έρεισμα πολιτικό και αξιακό, κάνει την επιλογή να επιτίθεται στους θεσμούς
Το κακό ξεκίνησε από το χώρο της δικαιοσύνης, όπου αυτή τη στιγμή υπάρχει τεράστιο πρόβλημα εσωτερικής ανεξαρτησίας των δικαστικών και εισαγγελικών λειτουργών. Υπάρχουν εντάσεις, υπάρχουν αλληλοκατηγορίες, ανοίγουν διαρκώς διαδικασίες πειθαρχικού ελέγχου, αλλά και ποινικής προδικασίας στο εσωτερικό του δικαστικού σώματος, και υπάρχουν κορυφαία πρόσωπα στην πυραμίδα της δικαστικής ιεραρχίας που διατυπώνουν λόγο πολιτικό, κατά τρόπο πρωτοφανή. Και υπάρχουν και Υπουργοί της Κυβέρνησης που δε διστάζουν να πουν δημόσια ότι, «ναι, παρακολουθούμε τις εξελίξεις συγκεκριμένων υποθέσεων και είμαστε έτοιμοι να παρέμβουμε επί των εξελίξεων» και αυτό το διατυπώνουν και σε απαντήσεις στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Έχουμε και την
επίθεση στις ανεξάρτητες αρχές. Οι συνταγματικά προβλεπόμενες ανεξάρτητες αρχές, που έχουν τη μεγαλύτερη θεσμική θωράκιση, πολύ απλά έχουν καταργηθεί,
δεν υπάρχουν και είναι αμφίβολο αν θα υπάρξουν σύντομα οι πέντε συνταγματικά προβλεπόμενες αρχές.
Εν τω μεταξύ, έχει διακοπεί η λειτουργία τους στην πράξη. Το κράτος δικαίου δε λειτουργεί συγκροτημένα και με ακεραιότητα διότι λείπουν βασικοί θεσμικοί πυλώνες, δε λειτουργεί Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, δε λειτουργεί Αρχή Προστασίας του Απορρήτου των Επικοινωνιών, δε λειτουργεί Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, δε λειτουργεί ολοκληρωμένα ο Συνήγορος του Πολίτη και υπολειτουργεί το ΑΣΕΠ. Το παράδοξο είναι ότι στις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές η νομοθετική επέμβαση υπήρξε ωμή και συνολική, τις κατήργησε.
Ποιος είναι αυτός που έχει επαφές και συναλλαγές, αυτός που υπερασπίζεται τη νομιμότητα και τη συνταγματικότητα ή αυτός που υπόσχεται άδειες;
Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής; Ο κοινός παρονομαστής είναι η κρίση των θεσμών, το πρόβλημα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου ακριβώς
επειδή η εξουσία έχει γίνει ωμή, δεν έχει να πει τίποτα μεγαλεπήβολο, δεν έχει να πει τίποτα, το οποίο να είναι γοητευτικό, δεν μπορεί να υποσχεθεί τίποτα, απολογείται για τις ανακολουθίες, τις αντιφάσεις, τη σκληρότητα των μέτρων, την ανικανότητα, την αναποτελεσματικότητα.
Τι νομίζει ότι κάνει; Ότι ελέγχει τους μηχανισμούς του κράτους και ότι, ελέγχοντας τους μηχανισμούς του κράτους, θα παρατείνει τον βίο της ωμής εξουσίας. Ματαιοπονείτε.
http://evenizelos.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου