Πόσο «ξύλο» αντέχει ο Τσίπρας;

Γράφει ο Γεράσιμος Ταυρωπός

Ο Αλέξης Τσίπρας στο Νταβός «έφαγε ξύλο». Σε αντίθεση ωστόσο με τους προκατόχους του, τόλμησε να ρίξει και «μερικές». Το σίγουρο όμως είναι πως άρχισε να αισθάνεται όπως ο Αντώνης Σαμαράς ύστερα από τον Αύγουστο του 2014, όταν έθεσε ζήτημα αποχώρησης από το ΔΝΤ κι έφαγε τόσο «ξύλο» που βγήκε τελικά «νοκ άουτ» σε λίγους μήνες. Είναι το «ξύλο» που τρώει ο εκάστοτε έλληνας πρωθυπουργός όταν οι δανειστές έχουν τη σιγουριά πως δεν είναι πλέον «απαραίτητος» και εν προκειμένω, πως «αν ο Τσίπρας δεν μπορεί, εναλλακτικές λύσεις υπάρχουν». Με αυτά τα δεδομένα, το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ

εξετάζουν όλα τα δεδομένα. Μάλιστα, στους κόλπους του ηγετικού ΣΥΡΙΖΑ και του Μαξίμου, αφουγκράζονται «τη βοή των πλησιαζόντων γεγονότων» και ως εκ τούτου κυοφορείται και σχέδιο «απόδρασης» στην αντιπολίτευση! Ύστερα μάλιστα από το Νταβός, το σχέδιο αυτό κερδίζει ακόμη περισσότερους οπαδούς.

Ας δούμε περί τίνος πρόκειται. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε θριαμβευτικά τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου, ήταν διάχυτη η αίσθηση ότι ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισε μακρύ χρόνο πολιτική ηγεμονίας. Πριν περάσουν τρεις μήνες η εικόνα αυτή αντεστράφη δραστικά. Στο επιτελείο του Μαξίμου δεν φοβούνται πλέον τόσο πολύ την καταψήφιση κυβερνητικών νομοσχεδίων από μέλη της Κ.Ο. του κόμματος ή των ΑΝΕΛ όσο τον κίνδυνο πολιτικής κατάρρευσης που θα ανοίξει το δρόμο για εντελώς «άδοξη» και ταπεινωτική πτώση της κυβέρνησης, που στη συνέχεια θα σηματοδοτήσει και την πλήρη αποσάθρωση ή και διάσπαση του κόμματος ΣΥΡΙΖΑ.

Τα δεδομένα είναι αμείλικτα: Πρώτο, σήμερα δεν υπάρχει πλέον η «ενέργεια» και αξιοπιστία για μια σκληρή αντιπαράθεση μέχρι τέλους με τους δανειστές – ό,τι δεν έγινε τον Ιούλιο, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να γίνει τώρα… Δεύτερο, μια «εικονική» ή «μισή» αντιπαράθεση που στο τέλος θα αναδιπλωθεί σε ένα νέο «ναι σε όλα» θα σημάνει πλέον την ολοκληρωτική κατάρρευση της αξιοπιστίας της κυβέρνησης και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα – ξανά, η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με τον Ιούλιο.

Αν, τέλος, στην τρίτη εκδοχή, η κυβέρνηση απλώς αποδεχτεί τις απαιτήσεις των δανειστών χωρίς να τους «κοντράρει», αυτές οι απαιτήσεις είναι τόσο σκληρές, ώστε ακόμη και αν περάσουν τα μέτρα από τη Βουλή, η διαδικασία της πολιτικής κατάρρευσης θα έχει δρομολογηθεί ανεπίστρεπτα και θα ολοκληρωθεί σε σύντομο χρόνο.

Επ’ αυτού, τα μηνύματα από τη δυναμική της δυσαρέσκειας που αναπτύσσεται σε διάφορα κοινωνικά στρώματα είναι σαφή. Κυβερνητικό στέλεχος παραδεχόταν ότι «αν περάσουμε αυτό το Ασφαλιστικό και αυτά τα μέτρα για τους αγρότες, θα γυρίσουμε στο 2011, δεν μπορούμε να κυκλοφορήσουμε στην επαρχία αλλά και στην Αθήνα». Αντί για το «ύδωρ» της πολιτικής ηγεμονίας, η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ διαισθάνεται πως θα βρεθεί λίαν συντόμως προ του «όξους» της πολιτικής κατάρρευσης.

Σε αυτό το πλαίσιο δεδομένων και προβληματισμών, στο κυβερνητικό και κομματικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ ισχυροποιείται η άποψη για «απόδραση» στην αντιπολίτευση μέσω εκλογών. Μερικοί μάλιστα προχωρούν ακόμη μακρύτερα, διαπιστώνοντας ότι ήταν λάθος η γραμμή της επίσπευσης των εκλογών αξιοποιώντας, στο τέλος του 2014, την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. «Θα έπρεπε να αφήσουμε να βγάλουν όλη τη ‘‘βρόμικη δουλειά’’ ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος και να αναλάβουμε τη διακυβέρνηση στο τέλος της τετραετίας, με λιγότερο βαριά ατζέντα», λένε. Και προσθέτουν ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες και προ του κινδύνου της πολιτικής κατάρρευσης, μια «κούρα» στην αντιπολίτευση είναι η μόνη διέξοδος που «μπορεί τουλάχιστον να διασώσει το κόμμα και να μας επιτρέψει να ανασυνταχτούμε και να παραμείνουμε ισχυρή δύναμη με κυβερνητική δυναμική». Σε αυτό το «κλίμα» βρίσκονται κυβερνητικά και κομματικά στελέχη όπως ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Πάνος Σκουρλέτης, ο Θοδωρής Δρίτσας, ο Πάνος Λάμπρου κ.λπ.

Από την άλλη, βασικοί υπουργοί (όπως ο Γιάννης Δραγασάκης, ο Γιώργος Σταθάκης, ο Γιώργος Κατρούγκαλος και άλλοι) επιμένουν στη στρατηγική «αναλαμβάνουμε το όποιο πολιτικό κόστος τώρα, αγοράζουμε χρόνο και περιμένουμε τα οφέλη της σταθεροποίησης της οικονομίας, της συζήτησης για το χρέος κ.λπ.», επενδύοντας επικουρικά στο «σχέδιο Πορτογαλία».

Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας, μέχρι και το Νταβός ήταν με αυτή τη δεύτερη άποψη. Ύστερα από το «ξύλο» του Νταβός, ωστόσο, η συζήτηση αναζωπυρώνεται, με άδηλη την τελική κατάληξη. Το σίγουρο είναι ότι τα πράγματα δυσκολεύουν εξαιρετικά για την κυβέρνηση και ότι ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται ενώπιον των … αντοχών του!

ΥΓ: Δεν υπήρχε καλύτερη επιλογή από το κλειστό γήπεδο του «Ταεκβοντό» που θα μιλήσει ο Τσίπρας για τον ένα χρόνο… «ξύλο»!

http://www.rizopoulospost.com/