Είναι φανερό ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ αλλάζει την Ευρώπη, επηρεάζοντας τις εξελίξεις, και η Ευρώπη αλλάζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατά την άποψή μου, ο ΣΥΡΙΖΑ επηρεάζεται από την Ευρώπη με έναν τρόπο που μπορούσαμε εύκολα να προβλέψουμε, ενώ η Ευρώπη επηρεάζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και με τρόπους που ξεπερνούν τη συμβατική πολιτική ανάλυση.
Αναγκαστική προσαρμογή
Η Ε.Ε. επηρεάζει τον ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά την άσκηση της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής.
Η Ελλάδα είναι μία χώρα της Ευρωζώνης ενταγμένη σε πρόγραμμα και οι κανόνες γι’ αυτήν την περίπτωση είναι απόλυτα συγκεκριμένοι. Μπορεί να γίνει μια συζήτηση ή και διαπραγμάτευση για τον τρόπο και τον χρόνο εφαρμογής τους, μπορεί να οριστούν από κοινού διαφορετικές προτεραιότητες, όλα όμως σε ένα πολύ δεσμευτικό πλαίσιο. Ίσχυσε για την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο και δεν υπήρχε σοβαρή πιθανότητα να εξαιρεθεί η Ελλάδα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδίκησε και πήρε την εξουσία διαμαρτυρόμενος για το δεύτερο μνημόνιο και ένα χρόνο μετά την πρώτη εκλογική του επικράτηση διαχειρίζεται ένα πολύ πιο δύσκολο τρίτο μνημόνιο, το οποίο θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Αποδείχτηκε στην πράξη ότι δεν θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ η πολιτική δύναμη που θα άλλαζε τους κανόνες λειτουργίας της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα για τις χώρες που είναι ενταγμένες σε πρόγραμμα, αλλά η Ευρωζώνη που θα επέβαλλε τους κανόνες της στην κυβέρνηση Τσίπρα.
Θεωρώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούσε να διεκδικήσει την εξουσία με περισσότερη υπομονή και μεγαλύτερη υπευθυνότητα. Θα είχαμε αποφύγει τους πειραματισμούς της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, στην οποία κυριαρχούσε η λογική και ο τυχοδιωκτισμός του κ. Βαρουφάκη.
Εντυπωσιακές αλλαγές
Μπορεί η οικονομική πολιτική της Ευρωζώνης, γενικά αλλά και ειδικά έναντι της Ελλάδας, να παρέμεινε η ίδια, όμως η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ σε δύο κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις προκάλεσε σημαντικές πολιτικές ανακατατάξεις.
Πρώτον, οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές αξιοποίησαν την πολιτική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ για να αναζητήσουν νέους δρόμους προς της εξουσία. Αρκετοί από αυτούς επιχειρούν ένα άνοιγμα προς την Αριστερά, την οποία επιδιώκουν να μετατρέψουν σε πολιτική τους εφεδρεία, ενσωματώνοντας στην πολιτική τους ορισμένες από τις προτάσεις της. Ο διχασμός των Σοσιαλιστών μεταξύ αυτών που επιμένουν σε μία συνεννόηση με την κεντροδεξιά, από την οποία έχουν προκύψει οι κανόνες λειτουργίας της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., και εκείνων που θέλουν να στηριχτούν σε αριστερές δυνάμεις για να αμφισβητήσουν, ως ένα βαθμό, την πολιτική που ασκείται, είναι φανερός στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ο Σοσιαλιστής πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ εκφράζεται, σε αρκετές περιπτώσεις, θετικά για την κυβέρνηση Τσίπρα, θεωρώντας ότι μπορεί να χρειαστεί αριστερές εφεδρείες στη δύσκολη προσπάθεια να επανεκλεγεί στις προεδρικές εκλογές του 2017. Οι Πορτογάλοι Σοσιαλιστές, οι οποίοι ήρθαν δεύτεροι στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, προτίμησαν να σχηματίσουν μία αρκετά ασταθή κυβέρνηση που στηρίζεται στην κοινοβουλευτική υποστήριξη του Μπλόκου της Αριστεράς και του πορτογαλικού ΚΚ, παρά να συνεννοηθούν με την κεντροδεξιά που ήρθε πρώτη στις εκλογές αφού έβγαλε το 2014 την Πορτογαλία από το μνημόνιο στο οποίο την είχαν βάλει το 2011 οι Σοσιαλιστές. Στην Ισπανία, οι Σοσιαλιστές ταλαντεύονται μεταξύ της συμμετοχής σε έναν κυβερνητικό συνασπισμό με το Λαϊκό Κόμμα που ήρθε πρώτο στις εκλογές και τους Πολίτες που ήρθαν τέταρτοι, και της αναζήτησης ενός κυβερνητικού σχήματος στο οποίο την πρωθυπουργία θα έχουν οι Σοσιαλιστές και θα πρωταγωνιστούν και οι Podemos που ήρθαν τρίτοι στις πρόσφατες εκλογές. Δεν υπάρχει αμφιβολία λοιπόν, ότι η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ενίσχυσε τις κυβερνητικές δυνατότητες της Αριστεράς και επηρέασε την πολιτική των Σοσιαλιστών σε Πορτογαλία, Ισπανία και σε μικρότερο βαθμό στη Γαλλία.
Μία από τις εξελίξεις που δεν είχαν προβλέψει οι πολιτικοί αναλυτές, ούτε φυσικά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η μετατροπή της εκλογικής του επικράτησης σε επιχείρημα των δεξιών ευρωσκεπτικιστών και των ακροδεξιών αντιευρωπαίων, υπέρ της διάλυσης της Ευρωζώνης, ακόμη και της Ε.Ε. Στην εμφάνισή του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, λίγο πριν τη συμφωνία του Ιουλίου, ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας αισθάνθηκε άβολα παρακολουθώντας την κ. Λεπέν ή τον κ. Φάρατζ να μιλάνε για την καταπίεση της Ελλάδας από τις τράπεζες και τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη και να του ζητούν να συνεχίσει τη στρατηγική της ρήξης μέχρι την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Κέρδη για την ακροδεξιά
Το εντυπωσιακό είναι ότι τις μεγαλύτερες ανακατατάξεις στην Ε.Ε. δεν προκαλεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την οικονομική πολιτική του αλλά με την έλλειψη κυβερνητικής πολιτικής για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού. Ανεξάρτητα από το εάν οφείλεται στον πολιτικό σχεδιασμό της ηγεσίας ή στη διοικητική παράλυση, το γεγονός είναι ότι μέσα σε ένα χρόνο αυξήθηκαν οι προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές από 40.000 άτομα που είχαν περιοριστεί επί κυβέρνησης Σαμαρά σε πάνω από 1 εκατομμύριο.
Σαν αποτέλεσμα αυτής της ιδιαίτερα αρνητικής εξέλιξης, η Ελλάδα δέχεται μεγάλες πιέσεις από αναπτυγμένες χώρες όπως η Γερμανία, που θέλουν να προχωρήσουν στην οικονομική και κοινωνική ενσωμάτωση των προσφύγων αλλά με έναν ρυθμό που δεν θα ξεπερνάει ορισμένα όρια, και από λιγότερο αναπτυγμένες χώρες της Ε.Ε., όπως είναι η Ουγγαρία και η Πολωνία, οι οποίες δεν θέλουν να συμμετέχουν στο σύστημα κατανομής των προσφύγων βάσει ποσόστωσης.
Η μη πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση Τσίπρα στο προσφυγικό-μεταναστευτικό καταλήγει να δημιουργεί καταστάσεις που εκτοξεύουν τα ποσοστά και την πολιτική επιρροή των δεξιών ευρωσκεπτικιστών και των ακροδεξιών αντιευρωπαίων, από το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και την Πολωνία μέχρι την Αυστρία, την Ολλανδία, τη Δανία, τη Σουηδία και τη Φινλανδία.
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα η κυβέρνηση Τσίπρα συμβάλει, με έναν αξιοπερίεργο τρόπο, περισσότερο στην άνοδο της ξενοφοβικής Δεξιάς στην Ε.Ε. απ’ ό,τι
στην ενίσχυση της Αριστεράς.
http://tvxs.gr/
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου