Ο πρόσφατος «διάλογος» – ή καλύτερα προπαγάνδα – με αφορμή το νομοθέτημα που εισήγαγε στη βουλή η δωσίλογη «αριστερή» κυβέρνηση για το «Σύμφωνο Συμβίωσης», αντανακλά στο μέγιστο βαθμό τις επιδιώξεις της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε), αλλά και τις επιπτώσεις σε κοινωνικό/πολιτιστικό επίπεδο για τους λαούς που εντάσσονται ή είναι σε διαδικασία ένταξης στη Νέα Διεθνή Τάξη που διαχειρίζεται τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Όπως έχουμε επανειλημμένα αναλύσει, η παγκοσμιοποίηση δεν αφορά μόνο την οικονομική και κατ’ επέκταση πολιτική εξάρτηση των λαών, δηλαδή την κατάλυση της οικονομικής/εθνικής τους κυριαρχίας, αλλά ταυτόχρονα την πολιτιστική ομογενοποίηση, δηλ. την κατάλυση της πολιτιστικής κυριαρχίας. Έτσι, στην Ελλάδα όπου η «αριστερή» κυβέρνηση ξεπουλάει όποιο πλουτοπαραγωγικό πόρο και δημόσια έκταση βρει μπροστά της, ξηλώνει κάθε εργασιακό και κοινωνικό δικαίωμα και παραχωρεί τη φύλαξη των συνόρων σε εξωτερικές δυνάμεις μετατρέποντας και τυπικά την χώρα σε προτεκτοράτο, ταυτόχρονα εξαντλεί την «προοδευτικότητά» της στην…
υπεράσπιση της «ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης». Δηλαδή, της ιδεολογίας των «δικαιωμάτων» που όχι μόνο δεν θίγουν το ίδιο το σύστημα της οικονομίας της αγοράς που καθιστά όλο το ανθρώπινο είδος προϊόν προς προσφορά και πώληση, αλλά και χρησιμοποιεί κινήματα ταυτότητας ώστε να επιβάλλει την ιδεολογία αυτή, με τη βοήθεια εκφυλισμένων μεγάλο-αστών της πολιτιστικής/μιντιακής ελίτ εν προκειμένω και όχι μόνο.
Η θεσμοποίηση της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιείται εργαλειακά ώστε να αντικαταστήσει την ίδια την πολιτιστική ταυτότητα των λαών. Και αυτή αφορά από το λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα και τη γλώσσα, ως τις ιστορικές και αγωνιστικές του αναφορές, τη μουσική και ποιητική παράδοση, εθιμοτυπικά στοιχεία κ.λπ… Η φτηνή δικαιολογία που χρησιμοποιείται είναι άλλη μια διαστρέβλωση: ο δήθεν πόλεμος μεταξύ «προοδευτικότητας και συντηρητισμού», όπου ‘προοδευτικό’ είναι ό,τι είναι συμβατό με την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης για τα δικαιώματα και «αντιδραστικό», αν όχι και «φασιστικό» η «ρατσιστικό», ό,τι αντίκειται σε αυτή!
Όμως – ιδιαίτερα στην Ελλάδα – όταν αναφερόμαστε στο λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα δεν αναφερόμαστε βέβαια στην ίδια τη θρησκεία, για την οποία έχουμε εκφράσει αναλυτικά τις θέσεις μας σε σχέση με τον δημοκρατικό ορθολογισμό που πρεσβεύουμε, ο οποίος είναι αντίθετος προς κάθε θρησκευτική πίστη ή ανορθολογική δοξασία. Οι θέσεις μας άλλωστε αυτές ήδη επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά με την άνοδο νέων τύπων ολοκληρωτισμού βασισμένων στη θρησκεία. (ISIS κλπ).[1] Αναφερόμαστε στο λαϊκό θρησκευτικό αίσθημα, το οποίο – είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι – έχει διαμορφώσει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του λαού, ανάλογα με τις από τα κάτω αντιστάσεις σε βάθος χρόνου,[2] και παίζει συνεκτικό ρόλο με την πολιτιστική δύναμη που πηγάζει από αυτόν, που κάποτε ακόμη και από τις τάξεις της «ιεροσύνης» έχει δώσει αγωνιστές που πολέμησαν σε κρίσιμες για τον τόπο στιγμές, όπως στον αγώνα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Αναφερόμαστε δηλαδή στο θρησκευτικό αίσθημα σαν στοιχείο της κουλτούρας μας, όπως αντίστοιχα στοιχεία είναι η γλώσσα μας, η λαϊκή μας μουσική, κλπ. Και είναι αυτή η ίδια η κουλτούρα μας που είναι άμεσος στόχος της Υ/Ε με στόχο την ισοπέδωση μας σαν λαού για να καταλήξουμε ένα είδος «Ευρωπαϊκού» χυλού, με εύκολη διαχείριση από αυτή. Σήμερα ο μόνος «αγώνας» στον οποίο μπορούν να επιδοθούν οι απολογητές των δικαιωμάτων είναι ο αγώνας της ίδιας της Υ/Ε για πολιτισμική ομογενοποίηση και για αλλοτριωμένη ιστορική μνήμη. Έτσι όταν ένας λαός έχει αλλοτριωμένη την ιστορία του, ξαναγραμμένη από τους διάφορους «Φίληδες», Φλαμπουράρηδες, «Ρεπούσηδες» κ.α. και αλλοτριωμένη την πολιτιστική του ταυτότητα είναι έτοιμος για την πλήρη ενσωμάτωσή του στην Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Όλη η προπαγάνδα που συνόδεψε την «προοδευτική» κίνηση του ΣΥΡΙΖΑ–η οποία δεν είναι τίποτε άλλο από την εφαρμογή αντίστοιχης νομοθεσίας που επιβάλει η Υ/Ε στα κράτη/μέλη της– συνοδεύτηκε από μια σειρά ιστορικών ανακριβειών και αντίστοιχων μυθευμάτων στηριζόμενα σε ψευτο-επιστημονικά συμπεράσματα και ηλίθιες θεωρίες που υποτίθεται υπερασπίζονται πληθυσμιακές μειονότητες, αλλά επί της ουσίας τοποθετούν το δικαίωμα στην σεξουαλική επιλογή ομοφυλοφιλικών κ.λπ. μειονοτήτων απέναντι στο υπόλοιπο κοινωνικό σύνολο. Δυστυχώς παρόμοιες δήθεν προοδευτικές αντιλήψεις φαίνεται σήμερα να είναι αποδεκτές από το πλειοψηφικό κομμάτι των ομοφυλοφιλικών κοινοτήτων, οι οποίες σήμερα παίζουν σαφώς συστημικό ρόλο, ενώ πριν ακόμα δυο – τρεις δεκαετίες αποτελούσαν κοιτίδες ριζοσπαστικότητας σε πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο....
> ΟΛΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου