Οι κατά καιρούς ρητά διατυπωμένες προσδοκίες περί κουρέματος του χρέους, περί πολιτικής διαπραγμάτευσης στην εφαρμογή του συνομολογημένου μνημονίου, περί μετάθεσης ή αναθεώρησης επαχθών κι αναποτελεσματικών μέτρων που όμως έχουν κι αυτά συνομολογηθεί, περί κάλυψης του χρηματοδοτικού κενού των επόμενων χρόνων χωρίς νέα δάνεια και χωρίς νέο μνημόνιο, διαψεύδονται ετούτες τις ώρες η μία μετά την άλλη, ενώ από παντού πέφτουν οι σφαλιάρες βροχή στους σβέρκους των μελών της κυβέρνησης των Ολετήρων!
Έτσι, μετά τους κενούς περιεχομένου λεονταρισμούς, βλέπουμε ετούτες τις ώρες να τρέχει πανικόβλητη η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την έλευση των υπαλλήλων της Τρόικας, στους οποίους, άλλωστε, την παραπέμπουν με κάθε ευκαιρία οι ηγεσίες της ευρωζώνης, όποτε τολμήσει κανείς να ψελλίσει οτιδήποτε περί πολιτικής διαπραγμάτευσης.
Όμως, αυτή δεν είναι απλώς μια ακόμα ζημιά στη ραγισμένη βιτρίνα της ελληνικής κυβέρνησης ή απλώς ένα ακόμα πλήγμα στο εθνικό μας φιλότιμο. Ο χλευασμός για τα πεπραγμένα ετούτης της κυβέρνησης, χλευασμός που προέρχεται πλέον ακόμη και από τους φυσικούς συμμάχους της, δεν έχει τόση σημασία, όση σημασία έχει το γεγονός ότι γελάει μαζί τους –και κατ’ επέκταση με όλους εμάς που τους ανεχόμαστε- ολόκληρη η οικουμένη.
Η ανερμάτιστη εικόνα αυτής της κυβέρνησης, που προφανώς δεν έχει το παραμικρό σχέδιο ανασυγκρότησης και που, κυρίως, λειτουργεί ως εντολοδόχος των υπαλλήλων της Τρόικας, με μοναδικό γνώμονα να συγκεραστούν τα συμφέροντα της εγχώριας ιθύνουσας παρασιτικής τάξης με τις απαιτήσεις των δανειστών για το ξεπούλημα των δημόσιων δομών, αποδυναμώνει τραγικά τη θέση της Ελλάδας, έναντι των δανειστών και της διεθνούς κοινότητας.
Μπορεί οι διαθέσεις των δανειστών να μην έχουν πλήρως αποσαφηνιστεί, αλλά η σπουδή της κυβέρνησης να επιδεικνύει «μαχητική» διάθεση χωρίς να διαθέτει ούτε σχέδιο ανασυγκρότησης ούτε άλλο διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια της, την έχει καταστήσει περίγελο κι έρμαιο στα χέρια των υπαλλήλων της Τρόικας.
Παράλληλα, για να αποσοβηθεί η στάση στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράγκας, ανακαλείται η φορολογία σε στάνες και μαντριά, επιτείνοντας την φαιδρότητα. Εν όψει των νέων επερχόμενων οριζόντιων χτυπημάτων, των απολύσεων και των υπόλοιπων επαχθών μέτρων που φαίνονται αναπόφευκτα, αλλά και της διαρκώς περιοριζόμενης αντοχής και ανοχής της κοινωνίας, απαντούν διατυπώνοντας με σοβαροφάνεια δεσμεύσεις για δωρεάν πρόσβαση στο διαδίκτυο που προκαλούν μεγαλύτερη θυμηδία κι από αυτό ακόματο πρωθυπουργικό διάγγελμα για τη μείωση του Φ.Π.Α. στην εστίαση, ομολογώντας με τον φαιδρότερο τρόπο ότι, με τη δεδομένη κατάσταση, δεν μπορεί να υπάρξει στον ορίζοντα ούτε διέξοδος ούτε ανάσα.
Κι όμως, παρά τα όσα διαρρέουν οι γκεμπελίσκοι της ομάδας της «Αλήθειας», πολλοί αναλυτές συμφωνούν ότι η Τρόικα ελάχιστα έχει πιέσει μέχρι σήμερα. Ενδεχομένως μάλιστα, προβλέπουν κάποιοι, να τους ξαναστηρίξει η Τρόικα, δεδομένου ότι και οι δανειστές έχουν τη φωλιά τους λερωμένη μετά την επιβολή ενός προγράμματος που έχει αποτύχει παταγωδώς όχι μόνο στην εφαρμογή, αλλά και στη σύλληψή του.
Όμως, παρ’ όλες τις αβάντες της Τρόικας, είναι περίτρανη η ανικανότητα αυτής της κυβέρνησης, μετά από τόσες εκατοντάδες χιλιάδες χαμένων θέσεων εργασίας, μετά από τόσες χιλιάδες αυτοκτονιών, μετά από τη διάλυση των πάντων, να επιτύχει τουλάχιστον, ένα πρωτογενές πλεόνασμα που θα την απάλλασσε από το βάρος της «ζωής σε δόσεις» και θα της έδινε κάποια διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα. Αναμφισβήτητα, έχουν αρχίσει να ξεπερνιόνται και οι πλέον απαισιόδοξες προβλέψεις εκείνων που ειλικρινά πρόσβλεπαν σε μια λύση μέσω του λεγόμενου προγράμματος διάσωσης. Είναι πλέον σαφέστατο ότι πρωτογενές πλεόνασμα υπάρχει μόνο στους νοσηρούς εγκεφάλους πολιτικών απατεώνων, τεκμηριωμένο μόνο με τετριμμένα τερτίπια δημιουργικής λογιστικής.
Έτσι, όντας σε κατάσταση πανικού οι Ολετήρες, άβουλοι και μοιραίοι, επιμένουν –κατά το κοινώς λεγόμενο- να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα, ελπίζοντας ότι αλλάζοντας την ατζέντα, θα συνεχίσουν ανενόχλητοι να παριστάνουν τους εντολοδόχους της ελληνικής κοινωνίας.
Με την αγαστή –και με το αζημίωτο- αρωγή των Μέσων Μαζικού Εμπαιγμού και των επίδοξων Κλουζώ που παρεπιδημούν στους διαύλους της Τηλεδημοκρατίας μας, που αναλύουν τη δολοφονική επίθεση αυτών που χωρίς αποδείξεις έχουν βαφτίσει «τρομοκράτες του άλλου άκρου» σε σχεδόν μονοθεματικά δελτία ειδήσεων, ελπίζουν ότι ο φόβος για ενδεχόμενη πολιτική αστάθεια θα υπερνικήσει την αγωνία του πάλαι ποτέ μικρονοικοκύρη ψηφοφόρου τους, που έχοντας χάσει τη δουλειά του, γονατισμένος από τους παράνομους φόρους που του επιβάλλουν, αρχίζει να βλέπει πλέον καθαρά ότι δεν είναι μακριά η ώρα που ενδέχεται να χάσει και το σπίτι του, πριν του το πάρουν οι… κομμουνιστές.
Τις επόμενες μέρες, τώρα που οι ψιττακοί της Τηλεδημοκρατίας μας έχουν αρχίσει να εξαντλούν το θέμα της διπλής εκτέλεσης στο Νέο Ηράκλειο, θα ασχοληθούν με τη νυχτερινή επιχείρηση ανακατάληψης του ραδιοτηλεοπτικού μεγάρου της καταργημένης κρατικής τηλεόρασης.
Τι θα σκαρφιστούν μεθαύριο για να κρατήσουν την προσοχή της κοινής γνώμης μακριά από τα σπουδαία και να παρατείνουν για λίγο ακόμα τον εξαντλημένο πολιτικό τους χρόνο, κανένας δεν μπορεί να το προβλέψει, όπως κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει πως ό,τι κι αν είναι αυτό που θα σκεφτούν, μόνο ωφέλιμο δεν θα μπορεί να είναι για την καθημαγμένη κοινωνία μας.
Η σουξεδιάρικη εικόνα των θαρραλέων και εξαιρετικά ικανών διαπραγματευτών της ελληνικής πλευράς απέναντι στην Τρόικα, ειδικά μετά την ανεκδιήγητη συνέντευξη του σαχλού ανθρωπάκου που παριστάνει τον Πρωθυπουργό, καταρρέει πλέον και δεν χρειάζονται παρά ένα φύσημα για να πάνε, άλλοι από αυτούς στον αγύριστο, καταδικασμένοι στη λήθη της ιστορίας κι άλλοι στη φυλακή. Μόνο που για να απαλλαχτούμε από την αναλγησία τους και τον πολιτικό τους αβδηριτισμό, πρέπει να φυσήξουμε πολλοί μαζί: κι οι δεξιοί κι οι αριστεροί κι όλοι οι υπόλοιποι...
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου