ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΜΕΝΟΙ ΕΧΟΥΝ ΨΥΧΗ

ΚΛΑΙΝΕ ΚΑΙ ΟΔΥΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΩΝ ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, ΕΝΩ ΞΕΠΟΥΛΑΝΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

ΤΟΥ ΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ

Στο κλασσικό έργο του “Ο Ηγεμόνας”, ο Νικολό Μακιαβέλι θέτει το ερώτημα αν η πολιτική εξουσία πρέπει να εμπνέει φόβο ή αγάπη στους υπηκόους της. Το ιδανικό θα ήταν να συνδυάζει και τα δύο, αποφαίνεται ο Ιταλός στοχαστής. Αν όμως αναγκασθεί κάποια στιγμή να επιλέξει, θα πρέπει να στηριχτεί πρώτα απ' όλα στο φόβο, που συντηρείται πιο εύκολα, ενώ η αγάπη εξατμίζεται γρήγορα, προσθέτει.

Έχοντας γίνει αρκετά κυνικοί τον τελευταίο χρόνο, οι νεομνημονιακοί κυβερνήτες μας θα μπορούσαν κάλλιστα να εμπνευσθούν από τον πραγματισμό του σπουδαίου Φλωρεντίνου, αν δεν είχαν χάσει από καιρό την ικανότητα να εμπνέουν είτε φόβο, είτε αγάπη στον οποιονδήποτε. Με

κλειστές και τις δύο εναλλακτικές του Μακιαβέλι, ο Αλέξης Τσίπρας και το επικοινωνιακό επιτελείο του φαίνεται να αναζητούν ένα τρίτο δρόμο πολιτικής επιβίωσης, ποντάροντας στον... οίκτο! “Το ξέρουμε, όλα αυτά που κάνουμε είναι αθλιότητες, αλλά δεν φταίμε εμείς, μας τα επιβάλλουν, λυπηθείτε μας!” είναι το καινούργιο λάιτ μοτίβ του κυβερνητικού θιάσου.

Νάσου λοιπόν η Όλγα Γεροβασίλη, που εξομολογείται ότι η κυβέρνηση “υποχρεώθηκε να ακολουθήσει” μια πολιτική στην οποία δεν πιστεύει. Να κι ο “κομμουνιστής”, όπως μας διαβεβαιώνει, μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, Γιώργος Κατρούγκαλος, που αναγνωρίζει ότι τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση “είναι νεοφιλελεύθερα, αναγκαστήκαμε όμως να τα περάσουμε τον Ιούλιο”. Από κοντά κι ο Δημήτρης Παπαδημούλης, διεκτραγωδεί κι αυτός τα “δύσκολα” μέτρα που παίρνει αυτή η κυβέρνηση “κάτω από καθεστώς εκβιασμού”. Και τι να πει κανείς για τον Πάνο Καμμένο, που κάνει δημόσια χαρακίρι, αναγνωρίζοντας ότι είναι “αντισυνταγματική” η αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά; Ή για τον Χρήστο Σπίρτζη, που κλαίει η καρδιά του για το γεγονός ότι ξεπουλήθηκε το Ελληνικό, χωρίς να... πιάσει τα λεφτά του; Τέτοια ανείπωτη τραγωδία, ούτε στο χειρότερο εχθρό του δεν εύχεται κανείς!

Προφανώς, το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης εκτιμά ότι υπάρχει ακόμη σεβαστός αριθμός πολιτών, οι οποίοι πιστεύουν ακόμη ότι κάτω από τα κοστούμια των μνημονιακών υπουργών υπάρχουν ακόμη κατακόκκινες καρδιές που χτυπούν αριστερά κι ότι πίσω από τα διπλόφαρδα χαμόγελα του Αλέξη Τσίπρα με τη Μέρκελ και τον Βαλς, κρύβεται ένας ποταμός πνιγμένων δακρύων για τους αναξιοπαθούντες Έλληνες. Υπάρχουν όμως βάσιμοι λόγοι να υποθέσει κανείς ότι το εν λόγω target group βαίνει ταχύτατα προς την εξαφάνιση.

Αίφνης, η Εφημερίδα των Συντακτών, που μάλλον δεν μπορεί να κατηγορηθεί για αντικυβερνητικό μένος, μας πληροφορεί, σε εκτενές ρεπορτάζ που δημοσιεύεται στο σημερινό φύλλο ότι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι “Ο άνθρωπος του Βερολίνου” στην Ελλάδα! Στη σχετική ανταπόκριση διαβάζουμε: “Πολλοί είναι οι αξιωματούχοι που δηλώνουν στο Βερολίνο ότι τους έχει κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση το πώς μια αριστερή κυβέρνηση στην Ελλάδα πέρασε τόσο σκληρά μέτρα και μάλιστα δίχως να υπάρξουν αντιδράσεις. Όσο για τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, εύχονται να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα υπουργός Οικονομικών, λένε πως έχουν άριστη συνεργασία μαζί του, κυρίως επειδή ό,τι συμφωνούσε το εφαρμόζει”.

Θα θυμούνται οι παλιότεροι επισκέπτες της Iskra ότι στις 12 Αυγούστου του 2010, η γερμανική έκδοση των Financial Times είχε χαρίσει στον Γιώργο Παπανδρέου το φωτοστέφανο “Ο άνθρωπός μας στην Αθήνα”. Τώρα ο έκπτωτος ΓΑΠ υποχρεώνεται να παραχωρήσει τον τιμητικό αυτό τίτλο στον επικεφαλής των “53+”, Ευκλείδη Τσακαλώτο. Αλλά και αυτός ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πλέκει το εγκώμιο της κυβέρνησης Τσίπρα, που “έχει εφαρμόσει την πλειονότητα των μεταρρυθμίσεων” και “βρίσκεται σε δρόμο ανάκτησης της εμπιστοσύνης των αγορών”.

Κάπου κερδίζει κανείς, κάπου χάνει. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του μπορούν να επαίρονται ότι κέρδισαν την εύφημο μνεία των επικυρίαρχων αυτού του τόπου. Αλλά δεν μπορούν, την ίδια ώρα, να κλαψουρίζουν, ζητώντας οίκτο και ελαφρυντικά από τον ελληνικό λαό. Αν κάποιος δικαιούται οίκτο, είναι μόνο ο παλιός τους εαυτός, που δεν υπάρχει πια, έχοντας δώσει από καιρό τη θέση του στον υπερτροφικό κυνισμό της- ελέω τρόικα- εξουσίας.

http://www.iskra.gr/