Μετά το Brexit: Μπορεί να διασωθεί η Ευρώπη;

Διαζύγιο «fast track» προκειμένου να εκλείψουν οι (αχαρτογράφητες στο σύνολό τους) αβεβαιότητες που προκαλεί η αποχώρηση της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθούν να επιβάλλουν οι μεγαλύτερες χώρες της Ευρωζώνης. Και αν η κοινή γραμμή πλεύσης, στα βασικά, μπορεί να φαντάζει εύκολη –ιδιαίτερα όταν η Ευρωζώνη βρίσκεται υπό πίεση– η χάραξη μιας νέας στρατηγικής, για τη συνολικότερη πορεία της ΕΕ, απαιτεί νέες συμμαχίες και νέες ισορροπίες, γεγονός που κάνει το εγχείρημα ακόμα πιο δύσκολο.

Στόχος του πυρήνα της ΕΕ είναι  η εξουδετέρωση των κεντρόφυγων τάσεων αποσταθεροποίησης, γεγονός που οδήγησε στη "μίνι σύνοδο του Βερολίνου", όπου μετείχαν οι Α. Μέρκελ, Φρ. Ολάντ, Μ. Ρέντσι και ο –θεωρούμενος και ως θεματοφύλακας των συμφερόντων των ΗΠΑ στην ΕΕ– Ντ. Τουσκ. Η αποχώρηση, βέβαια, της Μ. Βρετανίας μπορεί να αποδειχθεί η κορυφή του παγόβουνου καθώς υπάρχει συσσώρευση δομικών προβλημάτων που χρειάζονται άμεση αντιμετώπιση (λ.χ., οι πολιτικές λιτότητας), αλλά και η "χρυσή ευκαιρία" για μια συνολική επανεκκίνηση της ΕΕ.

Η απουσία της Βρετανίας –που υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας– αναμένεται να αποσταθεροποιήσει και το "κέντρο παραγωγής" των πολιτικών λιτότητας, αφήνοντας ουσιαστικά μόνη την Γερμανία. Η Α. Μέρκελ, υποχρεωτικά, λοιπόν, προσπαθεί να αναβιώσει τον γαλλογερμανικό άξονα, που για δεκαετίες καθόριζε την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης –σε τελείως αντίθετη πολιτική γραμμή, βέβαια, από την σημερινή. Και αν η Α. Μέρκελ προσπαθεί να συνεχίσει να κρατά τη Γαλλία "κάτω από τις φτερούγες της" και να ενσωματώσει πλήρως την Ιταλία στην πολιτική της, ο Φρ. Ολάντ έχει την ευκαιρία να προσπαθήσει να ανακτήσει τον παλιό ισότιμο με τη Γερμανία ρόλο της χώρας του, μήπως και διασωθεί πολιτικά.

Ο Φρ. Ολάντ πιέζεται πολιτικά, από τους Μ. Ρέντσι και Αλ. Τσίπρα, να αναλάβει αυτό τον ρόλο και να επιβάλλει μια νέα ισορροπία υπέρ του λεγόμενου ευρωπαϊκού Νότου, "τις οποίες περιφρονεί η ευημερούσα βόρεια Ευρώπη", όπως σημειώνει η εφημερίδα Liberation. Και να αναγκάσει τους Γερμανούς να χαλαρώσουν τα δημοσιονομικά κριτήρια που "πνίγουν" Ιταλία (τεράστιο το πρόβλημα με τις τράπεζες), Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία: όλος ο Νότος ασθενεί βαρύτατα... Το Σαββατοκύριακο ο γάλλος Πρόεδρος θα έχει την ευκαιρία να υποδεχτεί στο Παρίσι τους ευρωπαίους ηγέτες της Σοσιαλδημοκρατίας (ως παρατηρητής θα παραβρίσκεται και ο Αλ. Τσίπρας), προκειμένου να συζητήσουν τα δομικά προβλήματα της ΕΕ: είναι η ευκαιρία της Γαλλία να γίνει ισχυρότερη εντός της ΕΕ, γράφει η ολλανδική De Telegraaf.

Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, εξαιτίας της απουσίαςκοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Η διάσωσή της απαιτεί επαναθεμελίωση της κοινωνικής και δημοκρατικής Ευρώπης, πλήρη ανατροπή του πολιτικού προσανατολισμού της – δεν αρκούν οι μεγαλόσχημες δηλώσεις. Διαφορετικά, σύντομα, θα οδηγηθούμε σε Ευρώπη δύο ή τριών ταχυτήτων ή θα επιστρέψουμε στα κράτη-έθνη. Στην ουσία, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει δομηθεί ενάντια στους λαούς της, γύρω από ένα νεοφιλελεύθερο σχέδιο, και είναι μάλλον αναμενόμενο κάθε φορά που θα ρωτηθούν οι πολίτες το αποτέλεσμα να είναι «προβλέψιμο» και απορριπτικό ως προς το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Όσο για τον Φρ. Ολάντ, αν θέλει να παίξει ρόλο στον επανακαθορισμό της Ευρώπης θα πρέπει να ξεκινήσει από τη χώρα του: να αποσύρει το νόμο για τα εργασιακά, δείχνοντας ότι μπορεί να προστατεύσει τους πολίτες της χώρας του. Και τότε μπορεί να προσπαθήσει να ξαναπιάσει το τιμόνι της Ευρώπης...

http://newpost.gr/