Στο μυαλό του Τσίπρα: Με ή χωρίς ψήφο εμπιστοσύνης οι εκλογές είναι δεδομένες

H περίπτωση της παροχής ψήφου εμπιστοσύνης για την κυβέρνηση ή μη, είναι ένα ενδεχόμενο, που κανείς δεν γνωρίζει αν θα γίνει πραγματικότητα. Η κυβέρνηση διέρρευσε ότι θα το πράξει αλλά ίσως να μην χρειαστεί να φτάσει μέχρι εκεί.

Τη δεδηλωμένη, έτσι κι αλλιώς την έχει χάσει και ασχέτως αν θα πάει σε ψήφο εμπιστοσύνης, το σίγουρο είναι ότι θα πάει σε εκλογές καθώς δεν αμφισβητείται η θεσμική δυσαρμονία και η ιδιόμορφη «ομηρία» της κυβέρνησης από το εσωτερικό της. Η ιστορία απέδειξε ότι όποιος Πρωθυπουργός επιχείρησε να συμβιβαστεί με τους εσωτερικούς του αντιπάλους ή βαρόνους, καταστράφηκε. Και ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον το έχει εμπεδώσει αυτό, πια.


Μεγαλύτερη σημασία έχει ίσως ο τρόπος που θα φτάσει συνταγματικά στην προκήρυξη και τη διεξαγωγή εκλογών στο ελάχιστο δυνατό χρονικό περιθώριο δεδομένου του αναπόφευκτου, με βάση τα δεδομένα, σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης για τη διενέργειά τους. «Λόγια του αέρα» που πρέπει να αφήσουμε πίσω
Η υποθετική στάση των διαφωνούντων στο εσωτερικό, στο υποθετικό σενάριο του αιτήματος για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης μάλλον είναι μια παρελκυστική συζήτηση αν και το επιχείρημα «στηρίζω την κυβέρνηση αλλά διαφωνώ με το μνημόνιο και πολεμάω την κυβέρνηση περισσότερο από την αντιπολίτευση», δοκιμάζει πλέον την κοινή λογική και πιέζει για άμεσες αποφάσεις.
Το ίδιο παρελκυστική είναι η όποια συζήτηση για σχηματισμό κυβέρνησης εθνικής ενότητας ή ειδικού σκοπού ή μεγάλου συνασπισμού (!)  από την παρούσα Βουλή. Υπάρχουν πολλοί που θα ήθελαν κάτι τέτοιο εκτός από τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ Καταρχάς η ύπαρξη μνημονίου –αυτό είναι το μόνο που δεν αμφισβητείται- δεν ομογενοποιεί υποχρεωτικά όλες τις πολιτικές δυνάμεις, πολύ περισσότερο ένα αριστερό κόμμα και αυτό είναι ένα επιχείρημα που πολύ θα ήθελαν να προσάψουν στον Τσίπρα τόσο οι εξ αριστερών όσο και οι εκ δεξιών αντίπαλοί του.
Δεν έχει λόγο να αυτοκτονήσει
Ο αδιαμφισβήτητος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού – όποιος κάθε φορά είναι – δεν έχει κανένα λόγο να συνεργαστεί αλλά εξαντλεί τις δυνατότητες να σχηματίσει μια βιώσιμη  και  αυτοδύναμη – μονοκομματική θα ήταν το βέλτιστο- κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενος την θετική για τον ίδιο πολιτική συγκυρία. Κανείς λόγος δεν υπάρχει να «αναστήσει» τις δυνάμεις που συρρικνώνονται πολιτικά και συζητούν – δημοσίως- με ποιο τρόπο θα αποδώσουν τις ευθύνες της επικείμενης εκλογικής τους αποτυχίας !  Άλλωστε, το πρόσφατο παρελθόν έχει αποδείξει ποια πολιτικά και άλλα συμφέροντα θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν από μια πιθανή κυβέρνηση ειδικού σκοπού, που σε κάθε περίπτωση έχει αποτύχει στην Ελλάδα. Και περίπτωση να αυτοκτονήσει πολιτικά ο Τσίπρας δεν φαίνεται στο προσκήνιο.
Άρα η ρεαλιστική του επιδίωξη είναι να εξασφαλίσει τις συνθήκες ώστε να κυβερνήσει – επιτέλους- τη χώρα και παρά το μνημόνιο, να εφαρμόσει τη δική του πολιτική ατζέντα με τα πρόσωπα της δικής του εμπιστοσύνης. Άλλωστε, καθώς η λαϊκή επιταγή είναι η ανασυγκρότηση της χώρας να διέλθει μέσα από την μεταρρύθμιση του κράτους και την καταστροφή όλου του παλαιοκομματικού κατεστημένου, προφανώς και δεν βάζεις «τους λύκους να φυλάνε τα πρόβατα». Ειδικά όταν μιλάμε για το ΣΥΡΙΖΑ που ακόμη δεν έχει απορροφήσει τους κραδασμούς από την ασύμβατη ιδεολογικά  συνύπαρξη με τους ΑΝΕΛ στο κυβερνητικό σχήμα, απλώς μετέθεσε τη συζήτηση για αργότερα.
Πρόκληση το κοινωνικό αποτύπωμα μέσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα
Πέρα από τους «άλλους» ο ΣΥΡΙΖΑ και η ηγεσία, με όποια σύνθεση προκύψει μετά το αναγκαίο ξεκαθάρισμα, πρέπει να ασχοληθεί με τους «δικούς του». Η σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας έδειξε ότι σε αρκετές περιπτώσεις, δεν επιτεύχθηκε σε ικανοποιητικό βαθμό να εκπροσωπείται από στελέχη με αδιαμφισβήτητο πολιτικό ανάστημα. Όχι συγκρινόμενα με τα αστικά κόμματα και τις συνήθειές τους αλλά με βάση την ανάγκη που υπάρχει ώστε η πρώτη αριστερή κυβέρνηση να αντιστοιχηθεί με την κοινωνία και να δημιουργήσει δεσμούς εμπιστοσύνης. Όσο και αν πολλοί δεν θέλουν να το διαπιστώνουν, ειδικά στις περιπτώσεις που η εκλογική απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν αντιστοιχήθηκε με τον αριθμό των βουλευτών που εξέλεξε (όπου δηλαδή η εκλογική του επιρροή είχε δυσαρμονία με τον αριθμό των βουλευτών που του έδωσε το μπόνους των 50 εδρών) παρατηρήθηκαν μεγάλες απογοητεύσεις και άνθρωποι που αγνοούσαν βασικές κοινωνικές διεργασίες και απαιτήσεις αυτού του αξιώματος.
Για να το θέσουμε πιο κομψά, το κοινοβουλευτικό στίγμα  δεν έχει ακόμη ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας και αυτό παρότι σε ένα βαθμό είναι λογικό για ένα κόμμα που πραγματοποίησε εκλογική έκρηξη μέσα σε τρία χρόνια, εντούτοις είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει. Η  λύση δεν είναι η προσφυγή σε στελέχη που εκπροσωπούν το παρελθόν αλλά σε προσωπικότητες που διαθέτουν ξεκάθαρο αριστερό όσο, όμως, και κοινωνικό αποτύπωμα. Η «λίστα» είναι το εργαλείο και η κατάρα ταυτόχρονα γιατί η σειρά εκλογής δεν μπορεί να νοθευτεί.
Οι εξελίξεις που έρχονται
Πολλοί, τέλος, προεξοφλούν ότι αρκετά στελέχη, που σήμερα αντιδρούν, θα κινηθούν με ιδιοτέλεια και ότι οι κινήσεις της κυβέρνησης θα δημιουργήσουν διλήμματα περί ένταξης ή μη στο «μαντρί» με όλα τα προνόμια και την ασφάλεια που κάτι τέτοιο εγγυάται. Η ρητορική αυτή τέμνει με λογική παλαιοκομματική την πολιτική και είναι βολική υπεραπλούστευση να θεωρήσεις a priori ιδιοτελείς τους βουλευτές ενός αριστερού κόμματος και μάλιστα αυτούς που κατηγορούν την ηγεσία για την αθέτηση των προεκλογικών της δεσμεύσεων και προτρέπουν σε ρήξη. Ενδεχομένως με την ασφάλεια ότι την έχει απορρίψει ο Πρωθυπουργός (ίσως για το λόγο αυτό κάποιοι συχνά επιστρέφουν διαρκώς στη συνεδρίαση της ΚΟ πριν την ψηφοφορία για τα προαπαιτούμενα και ανακαλούν στη μνήμη, τη στάση των διαφωνούντων…)
Οι εκλογές είναι αναπόφευκτες και μάλλον αναγκαίες, και μέχρι τότε υπάρχουν μερικές πράξεις ακόμη. Το δίλημμα που για το αν «ρίχνεις ή όχι την πρώτη αριστερή κυβέρνηση», έχει ήδη απαντηθεί και η κυβέρνηση έχει απολέσει τη δεδηλωμένη. Απομένει να διασαφηνιστεί ποια είναι τα πρόσωπα και οι κοινωνικές ομάδες που θα ακολουθήσουν τον Τσίπρα στο δύσκολο εγχείρημα που έχει επιλέξει. Αλλά είναι η πλειοψηφούσα τάση στο κόμμα και στην κοινωνία, είτε κάποιος συμφωνεί, είτε διαφωνεί.
 http://tvxs.gr/