Κυριακή 23 Αυγούστου 2015

Ρεαλισμός και ξερό ψωμί!

Πιτσιρίκο καλημέρα.
Καλημέρα σε όλες και όλους τους ρεαλιστές.
Και απευθύνομαι έτσι γιατί εδώ και μερικές μέρες μαθαίνω να λέω την κωλοτούμπα «στροφή στον ρεαλισμό».
Έτσι αποκαλούν τα ΜΜΕ την υπογραφή του Τζίφρα, έτσι θα το λέω και εγώ.
Είναι ένα πρώτο βήμα να αποενοχοποιήσουν αυτούς που θα μαγαρίσουν το χέρι και την ιδεολογία τους και θα ξαναψηφίσουν το πολιτικό κεφάλαιο στο οποίο επενδύουν και ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ.

Αφού έφτιαξαν ποτάμια, ελιές, τελείες και παλαιότερα είχαν βάλει στο κόλπο και τον Φανούρη, είδαν πως όλα αυτά είχαν περιορισμένη απήχηση και περιορισμένη χρονική διάρκεια.
Κατάλαβαν, όμως, πως είχαν κάτι πιο στέρεο και διαρκές το οποίο θα μπορούσε να πάει πολύ μακριά την βαλίτσα.
Ήταν έτοιμο το σχήμα, έτοιμα τα λαοπρόβλητα στελέχη και είχε αρχίσει να χτίζει βάσεις μέσα στην κοινωνία (διορισμοί, μεταγραφές πασόκων κλπ).
Πιστεύω πως αυτή η ιδέα δεν γεννήθηκε στην Ευρώπη και φυσικά δεν γεννήθηκε στην χώρα του καναπέ, των διοδίων, του Τράγκα και του Λαζόπουλου.
Αυτό γεννήθηκε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Γεννήθηκε εδώ και πολύ καιρό.
Από τότε που ο Αλέξης μετά τις Ευρωεκλογές έκανε το ταξιδάκι εκεί.
Τον είδαν οι άνθρωποι και κατάλαβαν πως είχαν τον άνθρωπό τους.
Αυτόν που δεν θα έκανε κωλοτούμπα σαν τους άλλους, αλλά στροφή προς τον ρεαλισμό.
Και αυτοί που θα τον ψηφίζουν δεν θα λέγονται γερμανοτσολιάδες, ευρωλιγούρια και προσκυνημένοι αλλά ρεαλιστές και ρεαλίστριες που ακούγεται πολύ πιο όμορφο!!!
Εσύ και εγώ, πιτσιρίκο, θα είμαστε οι γραφικοί, οι τρελοί του χωριού που ναι μεν θα ακούγονται γιατί πρέπει να υπάρχει και ο δημοκρατικός μανδύας αλλά ο λόγος μας δεν θα ταράζει τα νερά γιατί φροντίζουν μετά την δημιουργία μνημονιακών κομμάτων που απέτυχαν, να δημιουργούν αντιμνημονιακά κόμματα που θα είναι ακίνδυνα για το σύστημα και τα συμφέροντα,
Δεν θα υπάρχουν κάγκελα γύρω από τον ναό της δημοκρατίας, γιατί και δημοκρατία δεν θα υπάρχει, και αυτοί που θα είναι από έξω θα είναι και προβλέψιμοι και λίγοι και πιασμένοι από την ακινησία στον καναπέ.
Απόδειξη αυτού που λέω είναι πως ο Λαφαζάνης την διερευνητική εντολή που θα του δοθεί, θα την αναλώσει όπως είπε συναντώντας θεσμικούς εργατοπατέρες.
Ανδρείκελα που έχουν αποδείξει πως είναι ακίνδυνοι και υπάκουοι προς το σύστημα.
Παναγιώτη, οι επαναστάτες ανταμώνουν στους δρόμους και δεν πίνουν φραπεδάκι στο κτίριο της ΓΣΕΕ.
Αυτό που τους φοβίζει για τις επόμενες εκλογές δεν είναι τα ποσοστά που θα πάρουν μνημονιακά και αντιμνημονιακά κόμματα· αυτό μπορούν να το ελέγξουν.
Φοβούνται την δύναμη που κοιμάται προς το παρόν ή γυρνάει την πλάτη σε κάθε πανηγυράκι που θέλουν να το αποκαλούν «γιορτή της αστικής δημοκρατίας»!
Μόνο αυτή η δύναμη μπορεί να ανατρέψει και μνημόνια και μεταρρυθμίσεις και ρεαλισμούς που στόχο έχουν μόνο και μόνο την σπίλωση ιδεολογιών και την καταρράκωση των ανθρώπων.
Η αποχή τους τρομάζει γιατί δεν μπορούν να την ελέγξουν, δεν γνωρίζουν ποιοι είναι, δεν έχουν κομματική ταυτότητα, δεν πάνε σε κομματικές συγκεντρώσεις και δεν ψάχνουν για πολιτικούς προστάτες.
Έχουν μόνο το μυαλό τους που τους πάει πολύ μακριά.
Και για αυτό ποτέ δεν θα κάνουν στροφή στον ρεαλισμό.
Γιατί ο ρεαλισμός, Αλέξη, έχει κοντά και γυάλινα ποδάρια.
Δεν σε πάει παρακάτω.
Θα σωριαστείς σε κάθε βήμα και δεν θα ξανασηκωθείς.
Χρήστος Χ.
(Αγαπητέ Χρήστο, ο Τσίπρας δεν είναι ρεαλιστής αλλά αδίστακτος. Αντί να τον χαρακτηρίσουν «απατεώνα» και «αδίστακτο», τον αποκαλούν «ρεαλιστή». Ποιοι το κάνουν αυτό; Μα όλοι οι προσκυνημένοι και ξεπουλημένοι σαν τον Τσίπρα. Προσωπικά, δεν μου καίγεται καρφί αν με πουν γραφικό ή οτιδήποτε άλλο. Από μακριά, τους επιτρέπω ακόμα και να με δέρνουν. Όταν οι πολίτες νιώσουν στο πετσί τους τις επόμενες εβδομάδες τον «ρεαλισμό» του Τσίπρα, θα γίνουν κι αυτοί ρεαλιστές. Αυτός είναι ο λόγος που χτες έγραψα«Ο ρεαλισμός και η ωριμότητα του Αλέξη Τσίπρα». Να είσαι καλά.)
http://pitsirikos.net/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«Πολιτική θεολογία και Συνταγματική ηθική»

Η «πολιτική θεολογία» είναι μια διαδεδομένη αλλά αμφίσημη έννοια που χρησιμοποιείται με διαφορετικό περιεχόμενο αφενός σε θύραθεν συμφραζόμε...